Με αφορμή την αποψινή συγκέντρωση σιωπηρής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα και άλλες κεντρικές πλατείες της χώρας, ο Ν. Δήμου έγραψε στο doncat αυτό το κείμενο.
Κάτι αντίστοιχο ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ. Προσυπογράφω το κείμενο του Ν. Δήμου και προσθέτω από πλευράς μου τα εξής:
1) Η επιλογή ως τόπου συγκέντρωσης του χώρου μπροστά από το κοινοβούλιο υποκρύπτει (έστω και ασυνείδητα) μια υφέρπουσα εχθρότητα έναντι της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Να θυμίσω τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου στην προηγούμενη συγκέντρωση για την πυρκαγιά της Πάρνηθας.
Αν κάποιοι θέλουν να εκφράσουν – έστω και με τη μέθοδο της συγκέντρωσης – τη δυσαρέσκειά τους έναντι της διοίκησης / κυβέρνησης γιατί δεν συγκεντρώνονται μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου, ή το Υπουργείο Γεωργίας ή π.χ. το Υπ. Εσωτερικών (υπεύθυνο για την πολιτική προστασία).
2) Ένας σιωπηλός όχλος (πλήθος ανθρώπων αν προτιμάτε), δεν παύει να είναι όχλος. Και μάλιστα ακόμη πιο εύκολος στο να καπελωθεί από την όποια μειοψηφία. Στη συγκέντρωση για την Πάρνηθα, θυμάστε πως οι εφημερίδες την άλλη μέρα έδειχναν φωτογραφία με τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου. Μπορεί μόνο οι … 50 στους 1000 να έκαναν αυτή την ενέργεια αλλά οι εφημερίδες αυτό έδειχναν. Αν στους 1000 σιωπηρούς βρεθούν 50 φωνακλάδες, με το όποιο σύνθημα, οι εφημερίδες (κάποιες έστω) αυτό θα γράφουν την επομένη. Και πως αλλιώς θα μπορούσαν να γεμίσουν τις στήλες τους; Με τη σιωπή…;
(ήδη, το θέμα δείχνει να
3) Η όλη ιδέα διακατέχεται από το κλασσικό νεοελληνικό σπορ της απόσεισης ευθυνών ή της μετάθεσής τους σε κάποιον υπαρκτό ή φαντασιακό μπαμπούλα… Οι βουλευτές δεν είναι παρά εκπρόσωποι του λαού. Ψηφισμένοι / «σταυρωμένοι» από τους πολίτες. Αυτούς. Αυτού του τόπου. Θα ήταν πιο θαρραλέο και ειλικρινές αν κάποιοι αντί να μουντζώνουν το κοινοβούλιο μούντζωναν τους εαυτούς τους, ή έστω τους διερχόμενους και τους περαστικούς. Αν αντί να προσπαθούν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στους κακούς (πράγματι) πολιτικούς, φρόντιζαν να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους, στο βαθμό που το μπορούν. Δράση, όχι αντίδραση.
4) Το είπε και ο Ν. Δήμου με τον τρόπο του αλλά ειδικά αυτό πρέπει να το επαναλάβω (παρότι η συγκέντρωση δεν αφορά αποκλειστικά μπλόγκερς): Τα μπλογκς, και η γραφή γενικά, είναι η ανάδειξη του ατόμου έναντι του συνόλου. Η επανάσταση του σκεπτόμενου ατόμου ενάντια στη μάζα και τους φωνακλάδες. Το κάλεσμα σε "συγκέντρωση" συνιστά στοιχείο πισωγυρίσματος.
