Τα Ψηλά Κτήρια στην Ελλάδα

Ολοσέλιδο αφιέρωμα της Καθημερινής (29-03-2008) στη σελίδα 4, με άρθρα του Δημήτρη Ρηγόπουλου και του Νίκου Βατόπουλου: "Οι ουρανοξύστες και η ελληνική εξαίρεση" (αρχείο pdf - 10MBs).

Τα Ψηλά Κτήρια στην Ελλάδα

Ολοσέλιδο αφιέρωμα της Καθημερινής (29-03-2008) στη σελίδα 4, με άρθρα του Δημήτρη Ρηγόπουλου και του Νίκου Βατόπουλου: "Οι ουρανοξύστες και η ελληνική εξαίρεση" (αρχείο pdf - 10MBs).

Ένας πραγματικός Δήμαρχος

Πήρα αυτό το e-mail πριν 2 μέρες και ενώ αυτά που διάβαζα μου άρεσαν (πιστεύω ότι ένας δήμαρχος θα έπρεπε πράγματι να βρίσκει πρωτότυπους τρόπους να κινητοποιεί τον κόσμο) είχα μια μικρή αμφιβολία για τον αν πρόκειται για πραγματική ιστορία ή για ένα συνηθισμένο παραμύθι από αυτά που κυκλοφορούν στο Ίντερνετ.
Βλέπετε και το επώνυμό του (Mockus) που στα Αγγλικά γίνεται... "Mock us", δηλ. "κορόιδεψέ μας" παρέπεμπε σε παραμύθι...
Κι όμως, πρόκειται για πραγματική ιστορία. Διαβάστε:

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη.
Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα.
Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους.
Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, χρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν.

Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα.

Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.

Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθετί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζήδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη.
Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μπογκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές. Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html

Επίσης, δείτε το σχετικό άρθρο στη Wikipedia.

Αναρωτιέμαι αν παρόμοιες τακτικές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και από κάποιον υπερ-λαϊκιστή, απλά και μόνο για να τραβήξει την προσοχή. Γενικά οι περισσότεροι δήμαρχοι / πολιτικοί δε νομίζω ότι θα τολμούσαν να κάνουν τέτοια... κόλπα, καθώς δεν θα τους ταίριαζε και θα κινδύνευαν να εμφανιστούν γελοίοι (όπως και πράγματι θα ήταν).

Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσον "τέτοιες συμπεριφορές" θα ήταν συμβατές με τον ελληνικό καθώσπρεπισμό.

Σίγουρα πάντως, η επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες μέσα από τα κυρίαρχα κανάλια και καλούπια είναι πολύ δύσκολο να εμπνεύσει.

Κάθε ΠΡΟΒΛΗΜΑ έχει τη λύση του...

Το ωραιότερο είναι το ύφος του "αυστηρού καθηγητή", φωτογραφημένου από χαμηλά, από το ύψος που τον βλέπουν τα... προβλήματα.

Ελληνικό πάρκο και ελληνικές συνήθειες...

Πάνω που μου είχε γυρίσει το στομάχι με το φανατισμό και την καχυποψία κάποιων (διαβάστε τα σχόλια και θα καταλάβετε) ήρθε και αυτή η διαπίστωση-έκπληξη για να δέσει η σάλτσα και να με φτιάξει τελείως...
Ώρες - ώρες με πιάνει απογοήτευση μ'αυτή τη χώρα.
Ευτυχώς, όταν με πιάνει απογοήτευση αισθάνομαι πιο δυνατός, σα να μην έχω να χάσω τίποτα...

Αθήνα: Ανάπλαση στο Πεδίο του Άρεως

Διάβασα και είδα πρόσφατα ένα φωτορεπορτάζ στο Forthnet.gr για την προγραμματιζόμενη ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως, από την Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς που έχει την ευθύνη του χώρου.
Κάνω κάποια σύντομα σχόλια:
1. Επιτέλους, μια ουσιαστική παρέμβαση, που έχει να κάνει με την ποιότητα ενός χώρου πρασίνου (όχι μόνο με την έκτασή του...) και δείχνει να αντιμετωπίζει το θέμα σε όλη του τη συνθετότητα και με τη σοβαρότητα που του αρμόζει.
2. Στα θετικά στοιχεία που συγκρατώ από την παρουσίαση είναι α) το ότι δίνεται σημασία στην παράμετρο δημογραφία και το ποιοι θα είναι οι χρήστες του πάρκου, β) το ότι λαμβάνεται υπ'όψιν το φυσικό περιβάλλον τόσο στο σχεδιασμό όσο και στα επί μέρους στοιχεία της κατασκευής του πάρκου, γ)στο ότι γίνεται ρητή αναφορά στη μη χρήση μη-διαπερατών υλικών ("ελάχιστη πλακόστρωση, καθόλου τσιμεντοποίηση"), δ) στο ότι δείχνει να λαμβάνεται υπ'όψιν η σημαντική παράμετρος της ασφάλειας.
3. Φαίνεται πως όταν οι πολιτικοί έχουν σαφείς (έστω λίγες) αρμοδιότητες και κίνητρο μπορεί να βγαίνει κάτι καλό. Εν προκειμένω, το κίνητρο είναι να αποδειχτεί ότι η Υπερνομαρχία έχει λόγο ύπαρξης...
4. Ενδιαφέρον -αν και δυστυχώς δεν προκαλεί έκπληξη- ότι από τις 11 εικόνες / φωτογραφίες του φωτορεπορτάζ οι πολιτικοί εμφανίζονται σε 3 από αυτές αλλά ο υπεύθυνος της ανάπλασης σε καμία... Πότε θα πάψουμε να αποδίδουμε τα όποια έργα στους πολιτικούς και μόνο, και όχι και στους επαγγελματίες που εργάζονται γι'αυτά;

Ας ελπίσουμε ότι το έργο θα υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν - και θα συντηρηθεί και λειτουργήσει - επιτυχώς.

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.

Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.

Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.

Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ’ υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,

Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Υπογράφουν οι ιδιοκτήτες των blogs,

http://www.221.gr
http://argos.wordpress.com
http://arxediamedia.blogspot.com
http://chouvi.blogspot.com
http://www.e-rooster.gr
http://giaskepsou.blogspot.com
http://gtziralis.com
http://histologion-gr.blogspot.com
http://inlovewithlife.wordpress.com
http://karounos.gr/blog
http://krogias.blogspot.com
http://larisaperivallon.wordpress.com
http://magicasland.com
http://metablogging.gr
http://nefelikas.wordpress.com
http://www.nylon.gr
http://oneiros.gr/blog
http://oraelladas.gr
http://papanotas.wordpress.com
http://www.perlikos.gr
http://petcoke.wordpress.com
http://plagal.wordpress.com
http://reality-tape.com
http://rodiat7.blogspot.com
http://sofianidis.blogspot.com
http://stefadouros.blogspot.com
http://voteforliberty.wordpress.com
http://vrypan.net
http://ziouzios.blogspot.com
και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο

Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.

Περισσότερες πληροφορίες
Για την ομάδα freebloggers: Ζαφείρης Καραμπάσης (chocolatehorizon at yahoo.gr), Θωμάς Τζήρος (tom.tziros at gmail.com)
Για την πρωτοβουλία digitalrights.gr: Αστέρης Μασούρας (asterios at gmail.com)
Το digitalrights.gr αποτελεί κόμβο πληροφόρησης για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο. Μεταξύ άλλων, τα αντικείμενα δράσης περιλαμβάνουν ιδιωτικό απόρρητο (privacy), ανοικτά πρότυπα (open standards), πατέντες λογισμικού, πνευματικά δικαιώματα ψηφιακού περιεχομένου, και ελεύθερο λογισμικό.
-------------------------------------------------------------------------------

Μήπως σιγά-σιγά βρεθούμε εδώ;