Με τετρασέλιδη καταχώρηση σε εφημερίδες απάντησε ο Δήμαρχος Αθηναίων στις επικρίσεις που διατυπώθηκαν για τις ενέργειες του Δήμου στο πάρκο / οικόπεδο στην Κύπρου & Πατησίων. Η τετρασέλιδη καταχώρηση, με τoν ψευδεπίγραφο τίτλο "Αθήνα984 Free Press - τεύχος 31", δημοσιεύτηκε στη Lifo της 12 Φεβρουαρίου 2009 (πιθανώς και αλλού) και παραθέτει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία τόσο για το συγκεκριμένο θέμα όσο και γενικότερες αναφορές για τη δράση του Δήμου στον τομέα του πρασίνου. Εν προκειμένω θα ήθελα να σχολιάσω όχι τα όσα γράφονται σ'αυτήν αλλά τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Δήμαρχος έχει επιλέξει να επικοινωνεί με τους δημότες του.
Οι καταχωρήσεις αυτές (το επόμενο τεύχος 32 εμφανίστηκε στην AthensVoice της 19 Φεβρουαρίου 2009 άρα υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον...) έχουν εμφανώς χαρακτήρα λιβανίσματος του δημάρχου και όχι ουδέτερης πληροφόρησης για τα θέματα που απασχολούν το Δήμο. Είναι δηλ. παραταξιακές, και όχι δημοτικές. Από τον τίτλο ("Αθήνα984") υπέθεσα ότι χρησιμοποιείται δημόσιο χρήμα για να κατηγορούνται πολίτες και πολιτικοί αντίπαλοι. Πράγματι, στο επόμενο τεύχος της Lifo διευκρινίστηκε ότι το τετρασέλιδο αυτό δημοσιεύεται στα free press ως συμβατική υποχρέωσή τους -αντί ενοικίου για το χώρο που καταλαμβάνουν με τα στάντ διανομής! Δηλ. τα free press καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο και αντί σε αντάλλαγμα να πληρώνουν κάποια αποζημίωση στο Δήμο (στους δημότες) υποχρεώνονται να φιλοξενούν το παραταξιακό τετρασέλιδο του κου Κακλαμάνη! Καλό θα ήταν να γνωρίζει ο Δήμαρχος ότι ανάμεσα σε αυτούς που αντιδρούν μπορεί να υπάρχουν και -μετανοημένοι έστω- ψηφοφόροι του που τον ψήφισαν ως "μη χοίρον...".
Η παλαιοκομματική τακτική των πληρωμένων καταχωρήσεων στον τύπο δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος επικοινωνίας. Αντιθέτως, δείχνει ως προσπάθεια επηρεασμού συνειδήσεων και έμμεσης εξαγοράς της εύνοιας ή της σιωπής του τύπου. Και η αίσθηση αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την ξαφνική έκδοση / εμφάνιση διαφόρων Αγνώστου Ταυτότητας Ιπταμένων Εντύπων που κανακεύουν το δήμαρχο και εμφανίζονται-εξαφανίζονται με αστρονομική ταχύτητα, έχοντας εισπράξει κρατική / δημοτική διαφήμιση.
Οι έλληνες πολιτικοί φαίνονται έτοιμοι να διαχειριστούν με περισσή "άνεση" τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών προκειμένου να αυτοδιαφημιστούν και να αυτοπροβληθούν. Παλαιότερα χρησιμοποιείτο η ευτελής δικαιολογία ότι "τα χρήματα αυτά δίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη διαφήμιση των έργων που παράγονται με χρήματα των Ευρωπαϊκών Ταμείων". Τα τελευταία χρόνια, επί "νέας διακυβέρνησης", φαίνεται να έχει εκλείψει ακόμη και αυτή η στοιχειώδης απόπειρα δικαιολόγησης.
Κι όμως, η επικοινωνία πρέπει να είναι ένα βασικό συστατικό κάθε πολιτικής. Ποιο όμως είδος επικοινωνίας και για ποια πολιτική; Δυστυχώς η τάξη των ελλήνων πολιτικών δείχνει να συγχέει την επικοινωνία με τον επικοινωνισμό και την πολιτική με τις προσωπικές ή κομματικές φιλοδοξίες του κάθε "άρχοντα".
Η απαραίτητη, "ορθή" επικοινωνία είναι αυτή που κατ' αρχάς βοηθά στην καλύτερη δυνατή διαμόρφωση μιας πολιτικής. Που φροντίζει δηλ. να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψουν να ακουστούν όσο το δυνατόν περισσότερες, τεκμηριωμένες και κυρίως ειλικρινείς απόψεις για ένα θέμα. Όχι για λόγους επίδειξης "δημοκρατικότητας" αλλά γιατί κανείς δεν είναι παντογνώστης και κάτοχος της Αλήθειας (πλην κάποιων ψυχοπαθών κουμποροφόρων). Έτσι, όσο περισσότερες απόψεις ακούγονται στα πρώιμα στάδια διαμόρφωσης μιας πολιτικής τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να ληφθούν αυτές υπ' όψιν, η πολιτική να είναι ολοκληρωμένη και να μην υπάρχουν αργότερα αιφνιδιασμοί, ανατροπές και μπαλώματα.
Κατά δεύτερο λόγο, η επικοινωνία είναι χρήσιμη για να καταστήσει τον πολίτη ενήμερο και - εν δυνάμει - σύμμαχο της όποιας δημόσιας αρχής θέλει να αναλάβει δράση. Απαραίτητη για να περιγράψει στον πολίτη το πρόβλημα, τις εναλλακτικές λύσεις και την ακολουθούμενη πολιτική. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι η ίδια η δημόσια αρχή έχει στόχους, έχει κάνει τον πολίτη / δημότη κοινωνό αυτών των στόχων και έχει προβληματιστεί για τους τρόπους επίτευξής τους. Άρα, η επικοινωνία οφείλει να είναι τακτική, διαρκής και πρωτίστως θεσμοθετημένη και αμφίδρομη και να μην έχει χαρακτήρα αντίδρασης στις ...εκδηλούμενες αντιδράσεις ούτε και σπασμωδικό ή αυθαίρετο ή διαφημιστικό.
Ακόμη περισσότερο, αν θέλουμε οι πολίτες να εμπλακούν άμμεσα και να συμμετάσχουν στην εφαρμογή κάποιου προγράμματος, έργου ή σχεδίου η επικοινωνία οφείλει να είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής, όπως για παράδειγμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ειδικά στη χώρα μας, η επικοινωνία πρέπει παγίως να σκοπεύει στην ακύρωση της πανταχού παρούσας καχυποψίας και όχι να συμβάλλει στο φούντωμά της. Και ο ηχηρότερος τρόπος επικοινωνίας είναι οι ίδιες μας οι πράξεις και ο τρόπος που προσλαμβάνονται από τους γύρω μας...
