2013-09-29

Αναληθή σχόλια του πεζοδρομίου

Έπεσα σε ένα μακροσκελές σχόλιο του χρήστη ΤΝΚΣ στη Lifo (τ.354), περί πεζοδρομίων. Δε θα έδινα σημασία αν στο επόμενο ακριβώς τεύχος δεν είχε επιλεγεί το συγκεκριμένο σχόλιο για την έντυπη έκδοση, με το χαρακτηρισμό μάλιστα ως "εξαιρετικό". Δυστυχώς η όποια "λογοτεχνική" εξαιρετικότητά του δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι δεν εδράζεται σε πραγματικά στοιχεία αλλά σε επινοημένα "σκιάχτρα" / φοβίες του σχολιαστή. 

Το site της Lifo δεν αφήνει να αντιγράψεις τα περιεχόμενά του (αν θέλετε να διαβάσετε το σχόλιο θα το βρείτε κάτω από το άρθρο του Στ. Τσαγκαρουσιάνου) αλλά εν περιλήψει ο σχολιαστής αφήνει να φανεί ένα αντι-δυτικό μένος (κόμπλεξ;), το οποίο όμως δεν είναι βασισμένο σε στοιχεία της πραγματικότητας αλλά σε αυτό που έχει ο ίδιος πλάσει ως "πραγματικότητα" μέσα στο μυαλό του. 
Με αφορμή κάποιους τύπους που είχαν πιάσει ένα πεζοδρόμιο με τις καρέκλες και τα τραπέζια τους, γράφει κάτι χαριτωμένα για "δυτικιστές" και "δυτικού" τύπου πεζοδρόμια που δεν αφήνουν τους Έλληνες να χαρούν και να ζήσουν όπως αρμόζει στη χώρα μας. Προφανώς υπονοεί ότι στη "Δύση" τα πεζοδρόμια είναι στενά και απλώς "διεκπεραιωτικά", για να σε πάνε από το σημείο Α στο σημείο Β, ενώ αντιθετώς εδώ μας ταιριάζουν πιο πλατιά πεζοδρόμια για να μπορούμε να αράζουμε και να απολαμβάνουμε το φραπέ και τον ήλιο. Πράγματα που οι ξενέρωτοι δυτικοί δεν μπορούν να καταλάβουν...

Πέρα από την υποφώσκουσα ρατσιστική καρικατούρα του Έλληνα ρέμπελου που λιάζεται όλη μέρα, η πραγματικότητα είναι σε γενικές γραμμές αντίθετη σε ότι αφορά το συγκεκριμένο θέμα των πεζοδρομίων. Μια γενική παρατήρηση που έχω κάνει εδώ και χρόνια είναι ότι "όσο πιο δυτικά βρίσκεσαι, τόσο πιο πλατιά είναι τα πεζοδρόμια". Παραθέτω, ενδεικτικά στο τέλος κάποιες φωτογραφίες.

Από ιδεολογικής πλευράς, το σχόλιο διαπνέεται από την κυρίαρχη, λαϊκίστικη ιδεολογία του εθνικισμού / απομονωτισμού καθώς προσπαθεί να βγάλει λάδι τους κατοίκους αυτής της χώρας για τις επιλογές τους,  φορτώνοντας την ευθύνη (για τα στενά πεζοδρόμια) σε κάποιους "δυτικιστές" τεχνοκράτες...Η αλήθεια όμως είναι ότι η κυρίαρχη νοοτροπία σ' αυτή τη χώρα ήταν πάντα το στενό, ατομικό συμφέρον με πλήρη αδιαφορία για τα κοινά (όπως εκδηλώνεται και από τους ανθρώπους που βγάζουν τα τραπεζάκια τους στο πεζοδρόμιο επειδή έτσι τους αρέσει... ή από τους καταστηματάρχες που καταλαμβάνουν παράνομα δημόσιους χώρους). Ενθυμίζω, ειδικά για το συγκεκριμένο θέμα, ότι αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για την πρώτη αποπομπή του Στέφανου Μάνου από την κυβέρνηση της Ν.Δ. το 1980. Με το σχέδιο νόμου που είχε εισηγηθεί ως υπουργός, θα αποδιδόταν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκτησίας από κάθε οικόπεδο για να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι (πεζοδρόμια, πλατείες, κτλ.) στις νέες πόλεις / γειτονιές και σύσσωμη η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση είχαν πέσει επάνω του να τον φάνε! Στις δε εκλογές απέτυχε να επανεκλεγεί, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.

Ατλάντα, ΗΠΑ: πεζοδρόμιο στο κέντρο της πόλης

Γκρατς, Αυστρία: πεζοδρόμιο / πεζόδρομος και γραμμή τραμ.

Όσλο, πλατύ πεζοδρόμιο με επιπρόσθετο χώρο για τραπεζάκια

Μαδρίτη
Ζάγκρεμπ: Πεζοδρόμιο μεσαίου πλάτους αλλά καθαρό από εμπόδια


Κωνσταντινούπολη: πεζοδρόμιο με... ακαλαίσθητες και άστοχα τοποθετημένες μπάρες, μηχανάκια, παρτέρια δέντρων με το πατροπαράδοτο τσιμεντάκι γύρω-γύρω, χαρτοκιβώτια, γλάστρες... Εδώ είμαστε!

ό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο. Πηγή: www.lifo.gr
ό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο. Πηγή: www.lifo.gr
Προχθές, περνούσα γυρίζοντας στο σπίτι από έναν δρόμο με σχετικά στενό πεζοδρόμιο. Περνώντας έξω από ένα καφενείο, εκνευρίστηκα που μερικοί θαμώνες είχαν βγάλει κάτι πολύ μικρά τραπεζάκια κολλημένα στον τοίχο-τα οποία δεν υπάρχει άδεια που να μπορεί να τα δικαιολογεί σε τέτοιο πλάτος πεζοδρομίου- και κάθονταν είτε σε καρέκλες, είτε στα σκαλάκια, είτε όρθιοι στη μέση του πεζοδρομίου με αποτέλεσμα να με εμποδίζει η παρουσία τους εκεί, αναγκάζοντάς με να κόψω ταχύτητα και να κάνω μερικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσά τους μέχρι να βρω και πάλι ελεύθερο το πεζοδρόμιο και να ανακτήσω τον γρήγορο βηματισμό μου. Το πρώτο αντανακλαστικό, ήταν να σκεφτώ, "γαμώ την Ελλάδα μου, γαμημένοι κωλοελληναράδες, αυθαίρετοι, παράνομοι και απείθαρχοι στα πάντα. Απολίτιστοι! Θέλω να φύγω επιτέλους από αυτήν την γαμοχώρα!" Αυτά ήταν τα νεύρα μου, που ανέκοψαν την ομαλή, ευθεία και ταχεία λόγω υπερέντασης μετά την δουλειά πορεία μου. Είχα να μαγειρέψω, να βάλω πλυντήριο, να συμμαζέψω και να κάνω δουλειά στο σπίτι. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό μια "Δυτικίστρια" αρθρογράφος που κατακρίνει τα πάντα στην Ελλάδα, ακόμα και τις μαμάδες που βυζαίνουν τα μωρά τους στο πεζοδρόμιο. Και ξενέρωσα με τον εαυτό μου. Και κοντοστάθηκα, τους κοίταξα πίσω μου και αναρωτήθηκα, ποιο είναι το πρόβλημά μου με αυτούς τους ανθρώπους; Και αφού τους χαζεψα για λίγο, κατάλαβα ότι αυτό που παρατηρώ είναι ένα άκρως λογικό φαινόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι θέλανε να κάτσουνε έξω, έστω και σε αυτό το στενό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο Πηγή: www.lifo.gr
Προχθές, περνούσα γυρίζοντας στο σπίτι από έναν δρόμο με σχετικά στενό πεζοδρόμιο. Περνώντας έξω από ένα καφενείο, εκνευρίστηκα που μερικοί θαμώνες είχαν βγάλει κάτι πολύ μικρά τραπεζάκια κολλημένα στον τοίχο-τα οποία δεν υπάρχει άδεια που να μπορεί να τα δικαιολογεί σε τέτοιο πλάτος πεζοδρομίου- και κάθονταν είτε σε καρέκλες, είτε στα σκαλάκια, είτε όρθιοι στη μέση του πεζοδρομίου με αποτέλεσμα να με εμποδίζει η παρουσία τους εκεί, αναγκάζοντάς με να κόψω ταχύτητα και να κάνω μερικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσά τους μέχρι να βρω και πάλι ελεύθερο το πεζοδρόμιο και να ανακτήσω τον γρήγορο βηματισμό μου. Το πρώτο αντανακλαστικό, ήταν να σκεφτώ, "γαμώ την Ελλάδα μου, γαμημένοι κωλοελληναράδες, αυθαίρετοι, παράνομοι και απείθαρχοι στα πάντα. Απολίτιστοι! Θέλω να φύγω επιτέλους από αυτήν την γαμοχώρα!" Αυτά ήταν τα νεύρα μου, που ανέκοψαν την ομαλή, ευθεία και ταχεία λόγω υπερέντασης μετά την δουλειά πορεία μου. Είχα να μαγειρέψω, να βάλω πλυντήριο, να συμμαζέψω και να κάνω δουλειά στο σπίτι. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό μια "Δυτικίστρια" αρθρογράφος που κατακρίνει τα πάντα στην Ελλάδα, ακόμα και τις μαμάδες που βυζαίνουν τα μωρά τους στο πεζοδρόμιο. Και ξενέρωσα με τον εαυτό μου. Και κοντοστάθηκα, τους κοίταξα πίσω μου και αναρωτήθηκα, ποιο είναι το πρόβλημά μου με αυτούς τους ανθρώπους; Και αφού τους χαζεψα για λίγο, κατάλαβα ότι αυτό που παρατηρώ είναι ένα άκρως λογικό φαινόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι θέλανε να κάτσουνε έξω, έστω και σε αυτό το στενό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο Πηγή: www.lifo.gr
Προχθές, περνούσα γυρίζοντας στο σπίτι από έναν δρόμο με σχετικά στενό πεζοδρόμιο. Περνώντας έξω από ένα καφενείο, εκνευρίστηκα που μερικοί θαμώνες είχαν βγάλει κάτι πολύ μικρά τραπεζάκια κολλημένα στον τοίχο-τα οποία δεν υπάρχει άδεια που να μπορεί να τα δικαιολογεί σε τέτοιο πλάτος πεζοδρομίου- και κάθονταν είτε σε καρέκλες, είτε στα σκαλάκια, είτε όρθιοι στη μέση του πεζοδρομίου με αποτέλεσμα να με εμποδίζει η παρουσία τους εκεί, αναγκάζοντάς με να κόψω ταχύτητα και να κάνω μερικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσά τους μέχρι να βρω και πάλι ελεύθερο το πεζοδρόμιο και να ανακτήσω τον γρήγορο βηματισμό μου. Το πρώτο αντανακλαστικό, ήταν να σκεφτώ, "γαμώ την Ελλάδα μου, γαμημένοι κωλοελληναράδες, αυθαίρετοι, παράνομοι και απείθαρχοι στα πάντα. Απολίτιστοι! Θέλω να φύγω επιτέλους από αυτήν την γαμοχώρα!" Αυτά ήταν τα νεύρα μου, που ανέκοψαν την ομαλή, ευθεία και ταχεία λόγω υπερέντασης μετά την δουλειά πορεία μου. Είχα να μαγειρέψω, να βάλω πλυντήριο, να συμμαζέψω και να κάνω δουλειά στο σπίτι. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό μια "Δυτικίστρια" αρθρογράφος που κατακρίνει τα πάντα στην Ελλάδα, ακόμα και τις μαμάδες που βυζαίνουν τα μωρά τους στο πεζοδρόμιο. Και ξενέρωσα με τον εαυτό μου. Και κοντοστάθηκα, τους κοίταξα πίσω μου και αναρωτήθηκα, ποιο είναι το πρόβλημά μου με αυτούς τους ανθρώπους; Και αφού τους χαζεψα για λίγο, κατάλαβα ότι αυτό που παρατηρώ είναι ένα άκρως λογικό φαινόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι θέλανε να κάτσουνε έξω, έστω και σε αυτό το στενό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο. Πηγή: www.lifo.gr
Και τότε μου ήρθε στο μυαλό μια "Δυτικίστρια" αρθρογράφος που κατακρίνει τα πάντα στην Ελλάδα, ακόμα και τις μαμάδες που βυζαίνουν τα μωρά τους στο πεζοδρόμιο. Και ξενέρωσα με τον εαυτό μου. Και κοντοστάθηκα, τους κοίταξα πίσω μου και αναρωτήθηκα, ποιο είναι το πρόβλημά μου με αυτούς τους ανθρώπους; Και αφού τους χαζεψα για λίγο, κατάλαβα ότι αυτό που παρατηρώ είναι ένα άκρως λογικό φαινόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι θέλανε να κάτσουνε έξω, έστω και σε αυτό το στενό δρομάκι. Και βρήκα πως μου φταίει ότι φταίει και αυτούς. Το στενό πεζοδρόμιο. Σε μια συνοικία του κέντρου που χτίστηκε εντελώς ακατάλληλα για Έλληνες. Μια δυτική μαλακία για να χωρέσει την ρέμβη 5-6 ανθρώπων που τους άρεσε αμαχητί η περατζάδα και το απογευματινό αεράκι του κάθετου προς την παραλία δρόμου. Να χωρέσει μια από τις μεγαλύτερες χαρές ενός πρώιμου φθινοπωρινού δειλινού με λίγους φίλους, εκεί που υπάρχει η συνήθεια σχεδόν από πάντα εδώ, να συναθροίζεσαι με τον συμπολίτη σου, στην αγορά. Το είδα πως να το πω, σαν να είμαι ο Ατένμπορο. Πηγή: www.lifo.gr

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.lifo.gr/mag/columns/5889?comment=777576#777576

ΤΝΚΣ

Πως θα σου φαινόταν αν η τελευταία φωτό που ανάρτησες ήταν από την Θεσσαλονίκη; Αυτή κάποτε ήταν κατά τεράστιο μέρος κατοικημένη από Τούρκους. Αυτοί καθώς φαίνεται στην Πόλη, ακούνε τις ανάγκες τους και έφτιαξαν πεζόδρομο.

mantz είπε...

Πράγματι στην Κωνσταντινούπολη προσπαθούν να κάνουν αρκετά πράγματα για να ανεβάσουν την πόλη και την ποιότητα ζωής εκεί. Εξ' ανάγκης εν μέρει, λόγω και της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης.

Όμως η κατασκευή ενός μεγάλου πεζόδρομου στο κέντρο (την Istiklal Cadesi εννοείς;) δεν αλλάζει τη γενικότερη εικόνα. Είναι μια πόλη πολύχρωμη και ζωντανή, αλλά η ζωή των πεζών είναι δύσκολη, όπως και στην Ελλάδα. Ίσως και χειρότερα απ' ότι στη Θεσσαλονίκη, αν η αίσθηση μου δεν με προδίδει.

mantz είπε...

Διάβασα και την ανταπάντησή σου στη Lifo και τώρα καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Όπως απάντησα κι εκεί, συμφωνώ ότι οι όποιες αλλαγές γίνονται στις πόλεις πρέπει να προκύπτουν ως αποτέλεσμα των αναγκών των πολιτών. Όχι απλά και μόνο επειδή κάποιοι άλλοι έκαναν έτσι.