Ένα άρθρο στο σημερινό (6/4/2009) τεύχος του Newsweek τείνει να επιβεβαιώσει μια υποψία που έχω εδώ και κάμποσο καιρό.
Ας το πάρουμε απ’ την αρχή. Διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια άρθρα ορισμένων οικονομικών αναλυτών –και δη κινεζικής καταγωγής- για το ποιες ξένες εταιρείες καταφέρνουν να πετύχουν στην κινεζική αγορά (και ποιες όχι) έχω εντοπίσει μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα μεταξύ Ελλήνων και Κινέζων: Οι Κινέζοι τρελαίνονται για «φανταχτερές» δυτικές μάρκες. Η ποιότητα έρχεται δεύτερη. Το σημαντικότερο είναι η δύναμη της μάρκας, το πόσο γνωστή είναι αυτή στην Κινεζική αγορά και το πόσο πιο ανοιχτά, πιο «προκλητικά» προβάλλεται. Τα προϊόντα που έχουν μεγάλα, φανταχτερά, “in-your-face” λογότυπα προτιμώνται από αυτά που έχουν πιο διακριτικά. Ο λόγος; Για να μπορεί ο καταναλωτής να επιδεικνύει τον νεοαποκτηθέντα πλούτο του στους γύρω του.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σημερινό άρθρο με τίτλο "All Form, No People" για να δούμε μια ακόμη ομοιότητα Ελλήνων και Κινέζων. Η Melinda Liu σχολιάζει ότι οι Κινέζοι δεν ξέρουν τι να κάνουν τα μεγαλεπήβολα ολυμπιακά τους έργα που χτίστηκαν με κρατικά χρήματα και τώρα τους έχουν ξεμείνει! Σας θυμίζει κάτι; Μεταφράζω:
Ας το πάρουμε απ’ την αρχή. Διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια άρθρα ορισμένων οικονομικών αναλυτών –και δη κινεζικής καταγωγής- για το ποιες ξένες εταιρείες καταφέρνουν να πετύχουν στην κινεζική αγορά (και ποιες όχι) έχω εντοπίσει μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα μεταξύ Ελλήνων και Κινέζων: Οι Κινέζοι τρελαίνονται για «φανταχτερές» δυτικές μάρκες. Η ποιότητα έρχεται δεύτερη. Το σημαντικότερο είναι η δύναμη της μάρκας, το πόσο γνωστή είναι αυτή στην Κινεζική αγορά και το πόσο πιο ανοιχτά, πιο «προκλητικά» προβάλλεται. Τα προϊόντα που έχουν μεγάλα, φανταχτερά, “in-your-face” λογότυπα προτιμώνται από αυτά που έχουν πιο διακριτικά. Ο λόγος; Για να μπορεί ο καταναλωτής να επιδεικνύει τον νεοαποκτηθέντα πλούτο του στους γύρω του.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σημερινό άρθρο με τίτλο "All Form, No People" για να δούμε μια ακόμη ομοιότητα Ελλήνων και Κινέζων. Η Melinda Liu σχολιάζει ότι οι Κινέζοι δεν ξέρουν τι να κάνουν τα μεγαλεπήβολα ολυμπιακά τους έργα που χτίστηκαν με κρατικά χρήματα και τώρα τους έχουν ξεμείνει! Σας θυμίζει κάτι; Μεταφράζω:
«Η Κίνα έχει μία κατευθυνόμενη οικονομία που διοικείται από μηχανικούς [η δική μας από δικηγόρους...], κάτι που χρησίμευσε στη χώρα κατά τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008…
…Τώρα τα νέα μνημεία του Πεκίνου τονίζουν όχι τόσο μια εθνική δεινότητα στη σχεδίαση και την κατασκευή, αλλά την πλήρη έλλειψη ευφυίας της χώρας στον τομέα του μάρκετιν…. Η Φωλιά του Πουλιού, ο πύργος της Κεντρικής Κινεζικής Τηλεόρασης (CCTV) και το κέντρο τεχνών, που όλα μαζί κόστισαν 1,5 δις δολλάρια για να χτιστούν, έχουν καταστεί εμπορικές καταστροφές, υποφέροντας από προβλήματα χρηματοδότησης και εικόνας χάρη σε μια καταστροφική πυρκαγιά και μια έλλειψη σχεδιασμού για το μέλλον ως προς το πως θα φέρουν λεφτά μετά τους Αγώνες.»
«Δείτε το Εθνικό Στάδιο, που μόνο αυτό κόστισε 450εκ.$ για να χτιστεί και τώρα απαιτεί 15εκ.$ ετήσια συντήρηση... Κι όμως το μόνο σταθερό έσοδο είναι από τους τουρίστες που πληρώνουν 9$ έκαστη για να βγάζουν χαρούμενες φωτογραφίες σε ένα άδειο στρογγυλό στάδιο»
«...Για να γιορτάσει το Φεστιβάλ των Φανών, το αφεντικό των εργασιών της CCTV διέταξε τη χρήση πυροτεχνημάτων μεγάλου μεγέθους σαν αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στις τελετές έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων - αλλά δεν νοιάστηκε να πάρει την απαραίτητη άδεια». «[Τα] παράνομα πυροτεχνήματα που εκτοξεύθηκαν δίπλα από τον πύργο πυροδότησαν μια κόλαση που σκότωσε έναν πυροσβέστη και κατέστρεψε ένα κτήριο ύψους 158 μέτρων στο οποίο θα στεγαζόταν το ξενοδοχείο Mandarin Oriental από το Μάιο.» [Πραγματικά δεν το έβγαλα απ’ το μυαλό μου! Διαβάστε και το άρθρο].
...
Ο φόβος είναι τώρα ότι η Σαγκάη ετοιμάζεται να επαναλάβει την τρέλα του Πεκίνου. Η πόλη ετοιμάζεται να φιλοξενήσει την Παγκόσμια Έκθεση του 2010... [εδώ τη γλιτώσαμε]... Αλλά οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμα δεσμευτεί γραπτώς να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, κυρίως εξ’αιτίας ενός νόμου που απαιτούσε το αξίας 61εκ.$ σχεδιαζόμενο Αμερικάνικο περίπτερο να χτιστεί εξ’ ολοκλήρου με ιδιωτικά κεφάλαια που έχουν στεγνώσει ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης. Οι αρχές της Σαγκάης αφελώς υπέθεσαν ότι η Αμερικάνικη κυβέρνηση θα πίεζε τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ να πληρώσουν το λογαριασμό (άλλωστε, αυτό θα συνέβαινε αν επρόκειτο για το περίπτερο της Κίνας)...
...
Πρόσφατα, οι οργανωτές της έκθεσης πρότειναν λιγότερο δαπανηρές εναλλακτικές, όπως τη μετακόμιση των μεγαλυτέρων κτηρίων της έκθεση στη γειτονική Dongtan. Η Dongtan, που κάποτε υμνείτο ως η Κινεζική πόλη υπόδειγμα με το χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα, υπετίθετο ότι θα είχε 50.000 πράσινα σπίτια ολοκληρωμένα εγκαίρως για την έκθεση. Αυτό το έργο κόλλησε όταν ο νονός του, ένας πρώην γραμματέας του κόμματος στη Σαγκάη, φυλακίστηκε για διαφθορά. Ούτε ένα πράσινο σπίτι δε χτίστηκε. Η Dongtan, σχεδιασμένη χωρίς ένα βιώσιμο σχέδιο περιβαλλοντικής προστασίας ή προώθησης ήταν μια ‘οικοαπάτη’...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου