Αναμφίβολα το γεγονός της "συνταξιοδότησης" του Takeru Kobayashi ανήκει στα γεγονότα του 2007.
Δείτε έναν από τους ελάχιστους μη νικηφόρους αγώνες του. (Η χαρά του κάθε ζωόφιλου...)
2007-12-30
2007-12-28
Πως να πυροβολήσετε τον εαυτό σας στο πόδι!
Άκουσα προχτές μια διαφήμιση της εταιρείας "Μουστάκας Παιχνίδια" στο ράδιο και έπαθα ένα μίνι-σοκ.
Είναι λογικό να προσπαθείς να μετατρέπεις τα μειονεκτήματά σου σε προτερήματα. Ή έστω να τα παρουσιάζεις ως τέτοια, έως ότου μπορέσεις να τα ανατρέψεις.
Στη συγκεκριμένη διαφήμιση όμως το αποτέλεσμα νομίζω πως είναι άκρως αντίθετο. Ενώ, φαινομενικά, η διαφήμιση προσπαθεί να ρίξει μια σπόντα για τον ανταγωνισμό - και να παρουσιάσει το μειονέκτημα της εταιρείας ως πλεονέκτημα - το αποτέλεσμα είναι να υπενθυμίζει στον ακροατή το... πλεονέκτημα του ανταγωνιστή.
Αυτό που λέει, στην κατάληξή της η διαφήμιση είναι μια φράση του στυλ "Σε μας θα βρείτε μόνο παιχνίδια!"
Η "σπόντα" προφανώς είναι για το Jumbo που με την ευφυή του κίνηση να προσθέσει και άλλα προϊόντα στα ράφια του (για ενήλικους) έχει δει το τζίρο του να πολλαπλασιάζεται. Και η διαφήμιση του Μουστάκα υπενθυμίζει αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα!
Προσπαθώντας να βρω το σάιτ του Μουστάκα έβαλα στο Google τη λέξη... "Μουστάκας"! Είναι εντυπωσιακό αλλά στα 30 πρώτα αποτελέσματα (3 σελίδες) δεν εμφανίζεται πουθενά. Τα περισσότερα είναι για τον ηθοποιό Σωτήρη Μουστάκα αλλά υπάρχουν και 5 σάιτ άλλων, μικρότερων επιχειρήσεων που έχουν την ίδια επωνυμία!
Βάζοντας στη συνέχεια τον όρο "Μουστάκας παιχνίδια", πάλι δε βρίσκω το site της εταιρείας στα 20 πρώτα αποτελέσματα! Βρίσκω όμως, ως 5ο αποτέλεσμα, μια σελίδα από το site του Jumbo!
Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με τα θέματα επικοινωνίας στη συγκεκριμένη επιχείρηση...
Είναι λογικό να προσπαθείς να μετατρέπεις τα μειονεκτήματά σου σε προτερήματα. Ή έστω να τα παρουσιάζεις ως τέτοια, έως ότου μπορέσεις να τα ανατρέψεις.
Στη συγκεκριμένη διαφήμιση όμως το αποτέλεσμα νομίζω πως είναι άκρως αντίθετο. Ενώ, φαινομενικά, η διαφήμιση προσπαθεί να ρίξει μια σπόντα για τον ανταγωνισμό - και να παρουσιάσει το μειονέκτημα της εταιρείας ως πλεονέκτημα - το αποτέλεσμα είναι να υπενθυμίζει στον ακροατή το... πλεονέκτημα του ανταγωνιστή.
Αυτό που λέει, στην κατάληξή της η διαφήμιση είναι μια φράση του στυλ "Σε μας θα βρείτε μόνο παιχνίδια!"
Η "σπόντα" προφανώς είναι για το Jumbo που με την ευφυή του κίνηση να προσθέσει και άλλα προϊόντα στα ράφια του (για ενήλικους) έχει δει το τζίρο του να πολλαπλασιάζεται. Και η διαφήμιση του Μουστάκα υπενθυμίζει αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα!
Προσπαθώντας να βρω το σάιτ του Μουστάκα έβαλα στο Google τη λέξη... "Μουστάκας"! Είναι εντυπωσιακό αλλά στα 30 πρώτα αποτελέσματα (3 σελίδες) δεν εμφανίζεται πουθενά. Τα περισσότερα είναι για τον ηθοποιό Σωτήρη Μουστάκα αλλά υπάρχουν και 5 σάιτ άλλων, μικρότερων επιχειρήσεων που έχουν την ίδια επωνυμία!
Βάζοντας στη συνέχεια τον όρο "Μουστάκας παιχνίδια", πάλι δε βρίσκω το site της εταιρείας στα 20 πρώτα αποτελέσματα! Βρίσκω όμως, ως 5ο αποτέλεσμα, μια σελίδα από το site του Jumbo!
Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με τα θέματα επικοινωνίας στη συγκεκριμένη επιχείρηση...
2007-12-21
Παρουσίαση βιβλίου... (συνέχεια)
Σε συνέχεια του προηγούμενου post…
Ο Αλεξάκης, μιλώντας για την παρουσία αρχαιοτήτων στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Όρους, ανέφερε ότι κατά την 1η εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδας, γύρω στο 500π.Χ. ο Περσικός στόλος έπεσε σε μεγάλη καταιγίδα και καταστράφηκε ολοσχερώς, ανοιχτά του Αγίου Όρους. Τριακόσια (300) πλοία και 20.000 άνδρες συνολικά!
«Με τη βοήθεια της Παναγίας!», πέταξε κάποιος από το ακροατήριο και πολλοί έσκασαν στα γέλια.
Ο αναχρονισμός σίγουρα αστείος. Είναι όμως αναχρονισμός; Αν οι πολεμικές νίκες των Ελλήνων στη μ.Χ. εποχή συχνά δικαιολογούνται / παρουσιάζονται ως αποτελέσματα θείας παρέμβασης γιατί όχι και οι… π.Χ.;
Και αν μπορεί κανείς να δεχτεί στα σοβαρά ότι όντως υπάρχουν θείες επεμβάσεις (π.Χ ή μ.Χ.) γιατί αυτές εκδηλώνονται ως αιματοχυσίες και όχι ως αποτροπή τους;
Το αστείο του ακροατή της παρουσίασης μου έδωσε την ιδέα να ψάξω στο Google να βρω ποια γεγονότα ή καταστάσεις αποδίδονται σε θεία παρέμβαση. Τι πιστεύουν κάποιοι ότι έγινε «με τη βοήθεια του Αγίου…»;
1. «…με τη βοήθεια της Παναγίας…»Αντίθετα με το αστείο του ακροατή, δεν βρήκα τίποτα στο Google που να δείχνει την Παναγία ως… πολεμοχαρή οντότητα. Από την άλλη ας μην ξεχνάμε το γνωστό ύμνο «Τη Υπερμάχω», όπου η Παναγία παρουσιάζεται ως… στρατηγός του Βυζαντίου!
2. «με τη βοήθεια του Αγίου…»
… Γεωργίου: «Σφοδρή τρικυμία καταστρέφει τον στόλο του [Φερδινάνδου της Μαγιόρκας] και οι Σκυριανοί αποδίδουν την σωτηρία τους σε θαύμα του Αγίου Γεωργίου.»
…Νικολάου: «ρίχτηκαν στη μάχη του Αετού εμποδίζοντας [sic!] τον Στρατάρχη Κιουταχή ν' ανοίξει τις πύλες του Ξηρομέρου και να οπισθοχωρήσει καταματωμένος, τσακισμένος, ντροπιασμένος,…»
…Πνεύματος: «θα έχεις όλο και περισσότερες νίκες πάνω στο σεξουαλικό πειρασμό και την ηδονή» και θα νικήσεις τον αυνανισμό!!!
…Χαραλάμπους: «…έπεσε ασθένεια λοιμική στον στρατό του Εφέντη και πολλοί από τους στρατιώτες του πέθαναν,…»
και … «Μετά το σεισμό πολλοί κάτοικοι είδαν στον ύπνο τους τον Αγιο Χαράλαμπο να τους αναφέρει ότι με δική του παρέμβαση ο μεγάλος σεισμός χωρίστηκε σε δύο μικρότερους» (άσχετο αλλά δεν μπορούσα να παραλείψω τέτοιο μαργαριτάρι!)
Ο Αλεξάκης, μιλώντας για την παρουσία αρχαιοτήτων στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Όρους, ανέφερε ότι κατά την 1η εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδας, γύρω στο 500π.Χ. ο Περσικός στόλος έπεσε σε μεγάλη καταιγίδα και καταστράφηκε ολοσχερώς, ανοιχτά του Αγίου Όρους. Τριακόσια (300) πλοία και 20.000 άνδρες συνολικά!
«Με τη βοήθεια της Παναγίας!», πέταξε κάποιος από το ακροατήριο και πολλοί έσκασαν στα γέλια.
Ο αναχρονισμός σίγουρα αστείος. Είναι όμως αναχρονισμός; Αν οι πολεμικές νίκες των Ελλήνων στη μ.Χ. εποχή συχνά δικαιολογούνται / παρουσιάζονται ως αποτελέσματα θείας παρέμβασης γιατί όχι και οι… π.Χ.;
Και αν μπορεί κανείς να δεχτεί στα σοβαρά ότι όντως υπάρχουν θείες επεμβάσεις (π.Χ ή μ.Χ.) γιατί αυτές εκδηλώνονται ως αιματοχυσίες και όχι ως αποτροπή τους;
Το αστείο του ακροατή της παρουσίασης μου έδωσε την ιδέα να ψάξω στο Google να βρω ποια γεγονότα ή καταστάσεις αποδίδονται σε θεία παρέμβαση. Τι πιστεύουν κάποιοι ότι έγινε «με τη βοήθεια του Αγίου…»;
1. «…με τη βοήθεια της Παναγίας…»Αντίθετα με το αστείο του ακροατή, δεν βρήκα τίποτα στο Google που να δείχνει την Παναγία ως… πολεμοχαρή οντότητα. Από την άλλη ας μην ξεχνάμε το γνωστό ύμνο «Τη Υπερμάχω», όπου η Παναγία παρουσιάζεται ως… στρατηγός του Βυζαντίου!
2. «με τη βοήθεια του Αγίου…»
… Γεωργίου: «Σφοδρή τρικυμία καταστρέφει τον στόλο του [Φερδινάνδου της Μαγιόρκας] και οι Σκυριανοί αποδίδουν την σωτηρία τους σε θαύμα του Αγίου Γεωργίου.»
…Νικολάου: «ρίχτηκαν στη μάχη του Αετού εμποδίζοντας [sic!] τον Στρατάρχη Κιουταχή ν' ανοίξει τις πύλες του Ξηρομέρου και να οπισθοχωρήσει καταματωμένος, τσακισμένος, ντροπιασμένος,…»
…Πνεύματος: «θα έχεις όλο και περισσότερες νίκες πάνω στο σεξουαλικό πειρασμό και την ηδονή» και θα νικήσεις τον αυνανισμό!!!
…Χαραλάμπους: «…έπεσε ασθένεια λοιμική στον στρατό του Εφέντη και πολλοί από τους στρατιώτες του πέθαναν,…»
και … «Μετά το σεισμό πολλοί κάτοικοι είδαν στον ύπνο τους τον Αγιο Χαράλαμπο να τους αναφέρει ότι με δική του παρέμβαση ο μεγάλος σεισμός χωρίστηκε σε δύο μικρότερους» (άσχετο αλλά δεν μπορούσα να παραλείψω τέτοιο μαργαριτάρι!)
2007-12-09
Σκέψεις και Εντυπώσεις από μια Παρουσίαση Βιβλίου
Πήγα προχτές το βράδυ στο “Fnac”, στο “The Mall” για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Βασίλη Αλεξάκη. Δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο πριν. Ούτε καν τον τίτλο του. Φτάνοντας, είδα αντίτυπα του βιβλίου, με τον τίτλο «μ.Χ.», στα ράφια του διπλανού τοίχου.
Όταν η παρουσιάστρια του Fnac ανέφερε το βιβλίο το ονόμασε «μετά Χριστόν». Αυτό, για κάποιο λόγο, πείτε τον ενστικτώδη, μου έκανε εντύπωση. Υπέθεσα ότι αν ο συγγραφέας είχε θελήσει να ονομάσει το βιβλίο «μετά Χριστόν» θα το είχε ονομάσει... «μετά Χριστόν», και όχι «μ.Χ.»
Πράγματι, όταν αργότερα ο Αλεξάκης αναφέρθηκε στο βιβλίο με τον τίτλο του (μία και μόνη φορά) το αποκάλεσε «μ.Χ.» (όχι «μετά Χριστόν» αλλά «μι – χι» ή «μυ-χη» ή «μοι-χη» ή «μοι-χοι» ή όπως αλλιώς μπορείτε να το φανταστείτε). Πιθανώς όταν διάλεξε τον τίτλο να μην ήθελε να αναφερθεί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να τον... εμπλέξει, φορτώνοντάς του τα βάρη μιας ολόκληρης εποχής. Απλά, το βιβλίο αναφέρεται, απ’ ότι κατάλαβα, σε έναν κόσμο και μία εποχή, αυτή που καθιερώθηκε να αποκαλείται «μ.Χ.». Η ονομαστική, ολόγραφη αναφορά του ονόματος «Χριστός», ίσως να του φόρτωνε πράγματα για το οποία ο ίδιος ουδόλως ευθυνόταν... Απ’την άλλη, ίσως να ήταν και τυχαίο και όλη αυτή η παρατήρησή μου να μην έχει νόημα.
Στα Γαλλικά ο τίτλος είναι “Ap. J.-C.”
-Αξίζει να σημειωθεί - δεν ξέρω αν αναφέρεται στο βιβλίο - ότι ο Αλεξάκης, για να περιγράψει τον πραγματικό (και όχι ... αγιοποιημένο) κόσμο του Αγίου Όρους έκανε πολύμηνη και βαθιά έρευνα, διαβάζοντας και μιλώντας με διακεκριμένους βυζαντινολόγους, αρχαιολόγους, κτλ. καθώς και επισκεπτόμενος ο ίδιος την περιοχή. Κάτι που δίνει ιδιαίτερο βάρος και αξία στο βιβλίο, πέραν της λογοτεχνικής.
-Η παρουσίαση αυτή καθεαυτή και η οργάνωσή της ήταν συμπαθητική μεν αλλά υπερβολικά λιτή, σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και λειψή. Δεν έχω ξαναπάει στο Fnac και δεν ξέρω αν το συνηθίζουν. Ο συγγραφέας συνομιλεί απ’ευθείας με το κοινό. Έτσι όμως υπάρχει ο «κίνδυνος» να έρθει σε αντιπαράθεση με τους αναγνώστες του, πράγμα πιθανώς μη επιθυμητό. Η παρουσία ενός τρίτου (ένας ενεργότερος παρουσιαστής / συνομιλητής / συντονιστής της κουβέντας) που θα δρούσε ως ενδιάμεσος, ανάμεσα στον συγγραφέα και το κοινό νομίζω πως θα βοηθούσε. Δεν ξέρω βέβαια αν θα το επιθυμούσε ο συγγραφέας.
-Ίσως άκουσα περισσότερα απ’ όσα θα ήθελα για την υπόθεση του έργου αλλά σίγουρα το ενδιαφέρον μου κεντρίστηκε. Άρα, η παρουσίαση εκπλήρωσε το βασικό σκοπό της.
-Αυτό που πιο πολύ απ’όλα μου εντυπώθηκε όμως ήταν ένα – φαινομενικά άσχετο και αστείο - σχόλιο κάποιου από το κοινό. Σ’αυτό όμως θα επανέλθω, εντός των επομένων ημερών...
Όταν η παρουσιάστρια του Fnac ανέφερε το βιβλίο το ονόμασε «μετά Χριστόν». Αυτό, για κάποιο λόγο, πείτε τον ενστικτώδη, μου έκανε εντύπωση. Υπέθεσα ότι αν ο συγγραφέας είχε θελήσει να ονομάσει το βιβλίο «μετά Χριστόν» θα το είχε ονομάσει... «μετά Χριστόν», και όχι «μ.Χ.»
Πράγματι, όταν αργότερα ο Αλεξάκης αναφέρθηκε στο βιβλίο με τον τίτλο του (μία και μόνη φορά) το αποκάλεσε «μ.Χ.» (όχι «μετά Χριστόν» αλλά «μι – χι» ή «μυ-χη» ή «μοι-χη» ή «μοι-χοι» ή όπως αλλιώς μπορείτε να το φανταστείτε). Πιθανώς όταν διάλεξε τον τίτλο να μην ήθελε να αναφερθεί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να τον... εμπλέξει, φορτώνοντάς του τα βάρη μιας ολόκληρης εποχής. Απλά, το βιβλίο αναφέρεται, απ’ ότι κατάλαβα, σε έναν κόσμο και μία εποχή, αυτή που καθιερώθηκε να αποκαλείται «μ.Χ.». Η ονομαστική, ολόγραφη αναφορά του ονόματος «Χριστός», ίσως να του φόρτωνε πράγματα για το οποία ο ίδιος ουδόλως ευθυνόταν... Απ’την άλλη, ίσως να ήταν και τυχαίο και όλη αυτή η παρατήρησή μου να μην έχει νόημα.
Στα Γαλλικά ο τίτλος είναι “Ap. J.-C.”
-Αξίζει να σημειωθεί - δεν ξέρω αν αναφέρεται στο βιβλίο - ότι ο Αλεξάκης, για να περιγράψει τον πραγματικό (και όχι ... αγιοποιημένο) κόσμο του Αγίου Όρους έκανε πολύμηνη και βαθιά έρευνα, διαβάζοντας και μιλώντας με διακεκριμένους βυζαντινολόγους, αρχαιολόγους, κτλ. καθώς και επισκεπτόμενος ο ίδιος την περιοχή. Κάτι που δίνει ιδιαίτερο βάρος και αξία στο βιβλίο, πέραν της λογοτεχνικής.
-Η παρουσίαση αυτή καθεαυτή και η οργάνωσή της ήταν συμπαθητική μεν αλλά υπερβολικά λιτή, σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και λειψή. Δεν έχω ξαναπάει στο Fnac και δεν ξέρω αν το συνηθίζουν. Ο συγγραφέας συνομιλεί απ’ευθείας με το κοινό. Έτσι όμως υπάρχει ο «κίνδυνος» να έρθει σε αντιπαράθεση με τους αναγνώστες του, πράγμα πιθανώς μη επιθυμητό. Η παρουσία ενός τρίτου (ένας ενεργότερος παρουσιαστής / συνομιλητής / συντονιστής της κουβέντας) που θα δρούσε ως ενδιάμεσος, ανάμεσα στον συγγραφέα και το κοινό νομίζω πως θα βοηθούσε. Δεν ξέρω βέβαια αν θα το επιθυμούσε ο συγγραφέας.
-Ίσως άκουσα περισσότερα απ’ όσα θα ήθελα για την υπόθεση του έργου αλλά σίγουρα το ενδιαφέρον μου κεντρίστηκε. Άρα, η παρουσίαση εκπλήρωσε το βασικό σκοπό της.
-Αυτό που πιο πολύ απ’όλα μου εντυπώθηκε όμως ήταν ένα – φαινομενικά άσχετο και αστείο - σχόλιο κάποιου από το κοινό. Σ’αυτό όμως θα επανέλθω, εντός των επομένων ημερών...
2007-11-18
"Οι ουρανοξύστες στο σύγχρονο κόσμο και το μικρό τους διάλειμμα στην Αθήνα"
Διάλεξη από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Βικέλα, αύριο το απόγευμα, Δευτέρα 19/11/2007, στην Αθήνα, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Ώρα: 19.00.
Διεύθυνση: Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι, Αθήνα.
(Ανάμεσα στους σταθμούς Μετρό "Σύνταγμα" και "Ευαγγελισμός").
Διεύθυνση: Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι, Αθήνα.
(Ανάμεσα στους σταθμούς Μετρό "Σύνταγμα" και "Ευαγγελισμός").
2007-10-03
"Δύο Αλβανοί και δύο Έλληνες Μουσουλμάνοι..."
Το άκουσα κι εγώ. Έγινε έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο basik.
2007-09-16
2007-09-04
Εκλογικά Σενάρια - Τι θα συμβεί αν ψηφίσω ... ;
Διαβάζοντας διάφορες συζητήσεις στο Ίντερνετ και σε μπλογκς σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές είδα διαφορετικές απόψεις / εκτιμήσεις σχετικά με το ποια είναι η επίδραση της ψήφου σε κάθε περίπτωση. Δηλ., αν ψηφίσω μικρό κόμμα, πριμοδοτώ έμμεσα το 1ο; Υπάρχει διαφορά αν ψηφίσω πολύ μικρό κόμμα που δεν έχει πιθανότητες εισόδου στη βουλή με το να ψηφίσω μικρό κόμμα που έχει πιθανότητες εισόδου; Το λευκό είναι ισοδύναμο με το άκυρο; Προσμετράται στο τελικό αποτέλεσμα; Και λοιπά...
Επειδή όμως, όπου υπάρχουν αριθμοί, οι «απόψεις» δεν έχουν νόημα και επειδή οι «απόψεις» που ακούγονται στα τηλεοπτικά παράθυρα δεν είναι πάντα ούτε έγκυρες ούτε αντικειμενικές, κοίταξα τον εκλογικό νόμο και έκανα διάφορα απλά αλλά ρεαλιστικά σενάρια για να δείξω (και να καταλάβω κι εγώ) το ποια είναι η επίδραση της ψήφου στη μία ή την άλλη περίπτωση.
Πείτε το "μίνι-οδηγό για αναποφάσιστους".
Δυστυχώς ο blogger δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω τα ωραία, χρωματιστά, στοιχισμένα πινακάκια γι'αυτό μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Στείλτε αυτό το link σε όσους νομίζετε ότι θα είναι χρήσιμο.
Ως βάση χρησιμοποίησα τον εκλογικό νόμο (βλ. ΠΔ.96-2007 στο www.ypes.gr) και το site www.ekloges.grπου μου έδωσε και την ιδέα.
Διαβάζοντας διάφορες συζητήσεις στο Ίντερνετ και σε μπλογκς σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές είδα διαφορετικές απόψεις / εκτιμήσεις σχετικά με το ποια είναι η επίδραση της ψήφου σε κάθε περίπτωση. Δηλ., αν ψηφίσω μικρό κόμμα, πριμοδοτώ έμμεσα το 1ο; Υπάρχει διαφορά αν ψηφίσω πολύ μικρό κόμμα που δεν έχει πιθανότητες εισόδου στη βουλή με το να ψηφίσω μικρό κόμμα που έχει πιθανότητες εισόδου; Το λευκό είναι ισοδύναμο με το άκυρο; Προσμετράται στο τελικό αποτέλεσμα; Και λοιπά...
Επειδή όμως, όπου υπάρχουν αριθμοί, οι «απόψεις» δεν έχουν νόημα και επειδή οι «απόψεις» που ακούγονται στα τηλεοπτικά παράθυρα δεν είναι πάντα ούτε έγκυρες ούτε αντικειμενικές, κοίταξα τον εκλογικό νόμο και έκανα διάφορα απλά αλλά ρεαλιστικά σενάρια για να δείξω (και να καταλάβω κι εγώ) το ποια είναι η επίδραση της ψήφου στη μία ή την άλλη περίπτωση.
Πείτε το "μίνι-οδηγό για αναποφάσιστους".
Δυστυχώς ο blogger δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω τα ωραία, χρωματιστά, στοιχισμένα πινακάκια γι'αυτό μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
Στείλτε αυτό το link σε όσους νομίζετε ότι θα είναι χρήσιμο.
Ως βάση χρησιμοποίησα τον εκλογικό νόμο (βλ. ΠΔ.96-2007 στο www.ypes.gr) και το site www.ekloges.grπου μου έδωσε και την ιδέα.
2007-08-29
Ούτε εγώ θα πάω στο Σύνταγμα!
Με αφορμή την αποψινή συγκέντρωση σιωπηρής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα και άλλες κεντρικές πλατείες της χώρας, ο Ν. Δήμου έγραψε στο doncat αυτό το κείμενο.
Κάτι αντίστοιχο ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ. Προσυπογράφω το κείμενο του Ν. Δήμου και προσθέτω από πλευράς μου τα εξής:
1) Η επιλογή ως τόπου συγκέντρωσης του χώρου μπροστά από το κοινοβούλιο υποκρύπτει (έστω και ασυνείδητα) μια υφέρπουσα εχθρότητα έναντι της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Να θυμίσω τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου στην προηγούμενη συγκέντρωση για την πυρκαγιά της Πάρνηθας.
Αν κάποιοι θέλουν να εκφράσουν – έστω και με τη μέθοδο της συγκέντρωσης – τη δυσαρέσκειά τους έναντι της διοίκησης / κυβέρνησης γιατί δεν συγκεντρώνονται μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου, ή το Υπουργείο Γεωργίας ή π.χ. το Υπ. Εσωτερικών (υπεύθυνο για την πολιτική προστασία).
2) Ένας σιωπηλός όχλος (πλήθος ανθρώπων αν προτιμάτε), δεν παύει να είναι όχλος. Και μάλιστα ακόμη πιο εύκολος στο να καπελωθεί από την όποια μειοψηφία. Στη συγκέντρωση για την Πάρνηθα, θυμάστε πως οι εφημερίδες την άλλη μέρα έδειχναν φωτογραφία με τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου. Μπορεί μόνο οι … 50 στους 1000 να έκαναν αυτή την ενέργεια αλλά οι εφημερίδες αυτό έδειχναν. Αν στους 1000 σιωπηρούς βρεθούν 50 φωνακλάδες, με το όποιο σύνθημα, οι εφημερίδες (κάποιες έστω) αυτό θα γράφουν την επομένη. Και πως αλλιώς θα μπορούσαν να γεμίσουν τις στήλες τους; Με τη σιωπή…;
(ήδη, το θέμα δείχνει νακαπελώνεται ...υιοθετείται από τηλεοπτικούς σταθμούς)
3) Η όλη ιδέα διακατέχεται από το κλασσικό νεοελληνικό σπορ της απόσεισης ευθυνών ή της μετάθεσής τους σε κάποιον υπαρκτό ή φαντασιακό μπαμπούλα… Οι βουλευτές δεν είναι παρά εκπρόσωποι του λαού. Ψηφισμένοι / «σταυρωμένοι» από τους πολίτες. Αυτούς. Αυτού του τόπου. Θα ήταν πιο θαρραλέο και ειλικρινές αν κάποιοι αντί να μουντζώνουν το κοινοβούλιο μούντζωναν τους εαυτούς τους, ή έστω τους διερχόμενους και τους περαστικούς. Αν αντί να προσπαθούν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στους κακούς (πράγματι) πολιτικούς, φρόντιζαν να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους, στο βαθμό που το μπορούν. Δράση, όχι αντίδραση.
4) Το είπε και ο Ν. Δήμου με τον τρόπο του αλλά ειδικά αυτό πρέπει να το επαναλάβω (παρότι η συγκέντρωση δεν αφορά αποκλειστικά μπλόγκερς): Τα μπλογκς, και η γραφή γενικά, είναι η ανάδειξη του ατόμου έναντι του συνόλου. Η επανάσταση του σκεπτόμενου ατόμου ενάντια στη μάζα και τους φωνακλάδες. Το κάλεσμα σε "συγκέντρωση" συνιστά στοιχείο πισωγυρίσματος.
Με αφορμή την αποψινή συγκέντρωση σιωπηρής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα και άλλες κεντρικές πλατείες της χώρας, ο Ν. Δήμου έγραψε στο doncat αυτό το κείμενο.
Κάτι αντίστοιχο ετοιμαζόμουν να γράψω κι εγώ. Προσυπογράφω το κείμενο του Ν. Δήμου και προσθέτω από πλευράς μου τα εξής:
1) Η επιλογή ως τόπου συγκέντρωσης του χώρου μπροστά από το κοινοβούλιο υποκρύπτει (έστω και ασυνείδητα) μια υφέρπουσα εχθρότητα έναντι της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Να θυμίσω τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου στην προηγούμενη συγκέντρωση για την πυρκαγιά της Πάρνηθας.
Αν κάποιοι θέλουν να εκφράσουν – έστω και με τη μέθοδο της συγκέντρωσης – τη δυσαρέσκειά τους έναντι της διοίκησης / κυβέρνησης γιατί δεν συγκεντρώνονται μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου, ή το Υπουργείο Γεωργίας ή π.χ. το Υπ. Εσωτερικών (υπεύθυνο για την πολιτική προστασία).
2) Ένας σιωπηλός όχλος (πλήθος ανθρώπων αν προτιμάτε), δεν παύει να είναι όχλος. Και μάλιστα ακόμη πιο εύκολος στο να καπελωθεί από την όποια μειοψηφία. Στη συγκέντρωση για την Πάρνηθα, θυμάστε πως οι εφημερίδες την άλλη μέρα έδειχναν φωτογραφία με τις μούντζες κατά του κοινοβουλίου. Μπορεί μόνο οι … 50 στους 1000 να έκαναν αυτή την ενέργεια αλλά οι εφημερίδες αυτό έδειχναν. Αν στους 1000 σιωπηρούς βρεθούν 50 φωνακλάδες, με το όποιο σύνθημα, οι εφημερίδες (κάποιες έστω) αυτό θα γράφουν την επομένη. Και πως αλλιώς θα μπορούσαν να γεμίσουν τις στήλες τους; Με τη σιωπή…;
(ήδη, το θέμα δείχνει να
3) Η όλη ιδέα διακατέχεται από το κλασσικό νεοελληνικό σπορ της απόσεισης ευθυνών ή της μετάθεσής τους σε κάποιον υπαρκτό ή φαντασιακό μπαμπούλα… Οι βουλευτές δεν είναι παρά εκπρόσωποι του λαού. Ψηφισμένοι / «σταυρωμένοι» από τους πολίτες. Αυτούς. Αυτού του τόπου. Θα ήταν πιο θαρραλέο και ειλικρινές αν κάποιοι αντί να μουντζώνουν το κοινοβούλιο μούντζωναν τους εαυτούς τους, ή έστω τους διερχόμενους και τους περαστικούς. Αν αντί να προσπαθούν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στους κακούς (πράγματι) πολιτικούς, φρόντιζαν να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους, στο βαθμό που το μπορούν. Δράση, όχι αντίδραση.
4) Το είπε και ο Ν. Δήμου με τον τρόπο του αλλά ειδικά αυτό πρέπει να το επαναλάβω (παρότι η συγκέντρωση δεν αφορά αποκλειστικά μπλόγκερς): Τα μπλογκς, και η γραφή γενικά, είναι η ανάδειξη του ατόμου έναντι του συνόλου. Η επανάσταση του σκεπτόμενου ατόμου ενάντια στη μάζα και τους φωνακλάδες. Το κάλεσμα σε "συγκέντρωση" συνιστά στοιχείο πισωγυρίσματος.
2007-08-03
Διον. Αρεοπαγίτου 17-19
Αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, μεγάλο θέμα έχει δημιουργηθεί με την απόφαση του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και του ΚΣΝΜ (Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων) (υπηρεσίες του "Υπουργείου Πολιτισμού") να εισηγηθούν τον αποχαρακτηρισμό από διατηρητέων των κτηρίων της Διον. Αρεοπαγίτου 17 & 19, ώστε στη συνέχεια να μπορέσουν να κατεδαφιστούν για να δώσουν επιπλέον θέα στην καφετέρια και την είσοδο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις βάσει των οποίων επετράπη η δόμηση του Μουσείου στο συγκεκριμένο σημείο!
Γενικά είμαι απολύτως αντίθετος στα κολλήματα πολλών αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων με τα διατηρητέα (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα δύο κτήρια όχι μόνο είναι πράγματι σπάνιας αισθητικής αλλά είναι και απολύτως αρμονικά ενταγμένα στο σύνολο του πεζοδρόμου και αποτελούν μάλιστα χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς για την περιοχή.
Διαβάστε λεπτομέρειες και δείτε φωτογραφίες τους εδώ.
Επιπλέον, αν κι εσείς διαφωνείτε, στείλτε e-mail στον Υπουργό Πολιτισμού.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις βάσει των οποίων επετράπη η δόμηση του Μουσείου στο συγκεκριμένο σημείο!
Γενικά είμαι απολύτως αντίθετος στα κολλήματα πολλών αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων με τα διατηρητέα (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα δύο κτήρια όχι μόνο είναι πράγματι σπάνιας αισθητικής αλλά είναι και απολύτως αρμονικά ενταγμένα στο σύνολο του πεζοδρόμου και αποτελούν μάλιστα χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς για την περιοχή.
Διαβάστε λεπτομέρειες και δείτε φωτογραφίες τους εδώ.
Επιπλέον, αν κι εσείς διαφωνείτε, στείλτε e-mail στον Υπουργό Πολιτισμού.
Αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, μεγάλο θέμα έχει δημιουργηθεί με την απόφαση του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και του ΚΣΝΜ (Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων) (υπηρεσίες του "Υπουργείου Πολιτισμού") να εισηγηθούν τον αποχαρακτηρισμό από διατηρητέων των κτηρίων της Διον. Αρεοπαγίτου 17 & 19, ώστε στη συνέχεια να μπορέσουν να κατεδαφιστούν για να δώσουν επιπλέον θέα στην καφετέρια και την είσοδο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις βάσει των οποίων επετράπη η δόμηση του Μουσείου στο συγκεκριμένο σημείο!
Γενικά είμαι απολύτως αντίθετος στα κολλήματα πολλών αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων με τα διατηρητέα (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα δύο κτήρια όχι μόνο είναι πράγματι σπάνιας αισθητικής αλλά είναι και απολύτως αρμονικά ενταγμένα στο σύνολο του πεζοδρόμου και αποτελούν μάλιστα χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς για την περιοχή.
Διαβάστε λεπτομέρειες και δείτε φωτογραφίες τους εδώ.
Επιπλέον, αν κι εσείς διαφωνείτε, στείλτε e-mail στον Υπουργό Πολιτισμού.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις βάσει των οποίων επετράπη η δόμηση του Μουσείου στο συγκεκριμένο σημείο!
Γενικά είμαι απολύτως αντίθετος στα κολλήματα πολλών αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων με τα διατηρητέα (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα δύο κτήρια όχι μόνο είναι πράγματι σπάνιας αισθητικής αλλά είναι και απολύτως αρμονικά ενταγμένα στο σύνολο του πεζοδρόμου και αποτελούν μάλιστα χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς για την περιοχή.
Διαβάστε λεπτομέρειες και δείτε φωτογραφίες τους εδώ.
Επιπλέον, αν κι εσείς διαφωνείτε, στείλτε e-mail στον Υπουργό Πολιτισμού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)