Πήγα προχτές το βράδυ στο “Fnac”, στο “The Mall” για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Βασίλη Αλεξάκη. Δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο πριν. Ούτε καν τον τίτλο του. Φτάνοντας, είδα αντίτυπα του βιβλίου, με τον τίτλο «μ.Χ.», στα ράφια του διπλανού τοίχου.
Όταν η παρουσιάστρια του Fnac ανέφερε το βιβλίο το ονόμασε «μετά Χριστόν». Αυτό, για κάποιο λόγο, πείτε τον ενστικτώδη, μου έκανε εντύπωση. Υπέθεσα ότι αν ο συγγραφέας είχε θελήσει να ονομάσει το βιβλίο «μετά Χριστόν» θα το είχε ονομάσει... «μετά Χριστόν», και όχι «μ.Χ.»
Πράγματι, όταν αργότερα ο Αλεξάκης αναφέρθηκε στο βιβλίο με τον τίτλο του (μία και μόνη φορά) το αποκάλεσε «μ.Χ.» (όχι «μετά Χριστόν» αλλά «μι – χι» ή «μυ-χη» ή «μοι-χη» ή «μοι-χοι» ή όπως αλλιώς μπορείτε να το φανταστείτε). Πιθανώς όταν διάλεξε τον τίτλο να μην ήθελε να αναφερθεί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να τον... εμπλέξει, φορτώνοντάς του τα βάρη μιας ολόκληρης εποχής. Απλά, το βιβλίο αναφέρεται, απ’ ότι κατάλαβα, σε έναν κόσμο και μία εποχή, αυτή που καθιερώθηκε να αποκαλείται «μ.Χ.». Η ονομαστική, ολόγραφη αναφορά του ονόματος «Χριστός», ίσως να του φόρτωνε πράγματα για το οποία ο ίδιος ουδόλως ευθυνόταν... Απ’την άλλη, ίσως να ήταν και τυχαίο και όλη αυτή η παρατήρησή μου να μην έχει νόημα.
Στα Γαλλικά ο τίτλος είναι “Ap. J.-C.”
-Αξίζει να σημειωθεί - δεν ξέρω αν αναφέρεται στο βιβλίο - ότι ο Αλεξάκης, για να περιγράψει τον πραγματικό (και όχι ... αγιοποιημένο) κόσμο του Αγίου Όρους έκανε πολύμηνη και βαθιά έρευνα, διαβάζοντας και μιλώντας με διακεκριμένους βυζαντινολόγους, αρχαιολόγους, κτλ. καθώς και επισκεπτόμενος ο ίδιος την περιοχή. Κάτι που δίνει ιδιαίτερο βάρος και αξία στο βιβλίο, πέραν της λογοτεχνικής.
-Η παρουσίαση αυτή καθεαυτή και η οργάνωσή της ήταν συμπαθητική μεν αλλά υπερβολικά λιτή, σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και λειψή. Δεν έχω ξαναπάει στο Fnac και δεν ξέρω αν το συνηθίζουν. Ο συγγραφέας συνομιλεί απ’ευθείας με το κοινό. Έτσι όμως υπάρχει ο «κίνδυνος» να έρθει σε αντιπαράθεση με τους αναγνώστες του, πράγμα πιθανώς μη επιθυμητό. Η παρουσία ενός τρίτου (ένας ενεργότερος παρουσιαστής / συνομιλητής / συντονιστής της κουβέντας) που θα δρούσε ως ενδιάμεσος, ανάμεσα στον συγγραφέα και το κοινό νομίζω πως θα βοηθούσε. Δεν ξέρω βέβαια αν θα το επιθυμούσε ο συγγραφέας.
-Ίσως άκουσα περισσότερα απ’ όσα θα ήθελα για την υπόθεση του έργου αλλά σίγουρα το ενδιαφέρον μου κεντρίστηκε. Άρα, η παρουσίαση εκπλήρωσε το βασικό σκοπό της.
-Αυτό που πιο πολύ απ’όλα μου εντυπώθηκε όμως ήταν ένα – φαινομενικά άσχετο και αστείο - σχόλιο κάποιου από το κοινό. Σ’αυτό όμως θα επανέλθω, εντός των επομένων ημερών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου