Με αφορμή χτεσινό άρθρο του Figaro (Η εργασία επιδεινώνει την υγεία;) οδηγήθηκα στην Πανευρωπαϊκή Δημοσκόπηση για την Επαγγελματική Ασφάλεια και Υγεία που διεξήγαγε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία (EU-OSHA).
Η έρευνα, που διεξήχθη και στα 27 Κράτη-Μέλη, εξετάζει τις αντιλήψεις των Ευρωπαίων σχετικά με την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο της εργασίας τους.
Από τα ευρήματα της δημοσκόπησης μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τα εξής:
Οι συνθήκες ασφάλειας και υγείας στην εργασία αναφέρονται ως ένας από τους αποφασιστικότερους παράγοντες κατά την αναζήτηση εργασίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα όπου το 47% των εργαζομένων επιλέγει τον παράγοντα αυτό ως αποφασιστικό στην αναζήτηση εργασίας.
Το 75% των Ευρωπαίων και το 85% των Ελλήνων θεωρεί ότι η κακή υγεία οφείλεται (σε μεγάλο ή μέτριο βαθμό) στην εργασία που κάνουν οι άνθρωποι.
Το 32% των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας στην εργασία χειροτέρεψαν τα τελευταία 5 χρόνια. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα είναι 66% και είναι το μεγαλύτερο (χειρότερο) ποσοστό από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επίσης, ένα 80% των Ελλήνων (από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη) θεωρεί ότι η οικονομική κρίση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην επαγγελματική υγεία και ασφάλειά τους.
Πάραυτα, μόνο το 50% των Ελλήνων εργαζομένων θεωρεί ότι είναι καλά πληροφορημένο για τους κινδύνους ασφάλειας και υγείας στην εργασία (από τα χαμηλότερα ποσοστά).
Το ερώτημα είναι: Αυτές οι αντιλήψεις των συμπολιτών μας που οφείλονται; Στην προσωπική τους (αρνητική) εμπειρία; Σε μια γενικότερη τάση απαισιοδοξίας; Στην χειροτέρευση του νομοθετικού πλαισίου γύρω από τα θέματα ασφάλειας σε συγκεκριμένους τομείς;
Το σίγουρο είναι ότι η (μικρή) σημασία που δίνεται στα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία (από εργοδότες, κράτος, συνδικαλιστές, κτλ.) είναι δυσανάλογη τόσο της "αντικειμενικής" σημασίας τους όσο και της σημασίας που τους αποδίδουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Για μια ακόμη φορά θα προσθέσω ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι όχι μόνο έχουν να αντιμετωπίσουν φθοροποιοούς για την υγεία παράγοντες στην εργασία τους αλλά δεν έχουν και τους αντισταθμιστικούς εκείνους παράγοντες (πάρκα, δυνατότητες αναψυχής και άθλησης, ελεύθερο χρόνο, κτλ.) που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν τις όποιες αρνητικές συνέπειες της εργασίας.
Η έρευνα, που διεξήχθη και στα 27 Κράτη-Μέλη, εξετάζει τις αντιλήψεις των Ευρωπαίων σχετικά με την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο της εργασίας τους.
Από τα ευρήματα της δημοσκόπησης μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τα εξής:
Οι συνθήκες ασφάλειας και υγείας στην εργασία αναφέρονται ως ένας από τους αποφασιστικότερους παράγοντες κατά την αναζήτηση εργασίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα όπου το 47% των εργαζομένων επιλέγει τον παράγοντα αυτό ως αποφασιστικό στην αναζήτηση εργασίας.
Το 75% των Ευρωπαίων και το 85% των Ελλήνων θεωρεί ότι η κακή υγεία οφείλεται (σε μεγάλο ή μέτριο βαθμό) στην εργασία που κάνουν οι άνθρωποι.
Το 32% των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας στην εργασία χειροτέρεψαν τα τελευταία 5 χρόνια. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα είναι 66% και είναι το μεγαλύτερο (χειρότερο) ποσοστό από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επίσης, ένα 80% των Ελλήνων (από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη) θεωρεί ότι η οικονομική κρίση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην επαγγελματική υγεία και ασφάλειά τους.
Πάραυτα, μόνο το 50% των Ελλήνων εργαζομένων θεωρεί ότι είναι καλά πληροφορημένο για τους κινδύνους ασφάλειας και υγείας στην εργασία (από τα χαμηλότερα ποσοστά).
Το ερώτημα είναι: Αυτές οι αντιλήψεις των συμπολιτών μας που οφείλονται; Στην προσωπική τους (αρνητική) εμπειρία; Σε μια γενικότερη τάση απαισιοδοξίας; Στην χειροτέρευση του νομοθετικού πλαισίου γύρω από τα θέματα ασφάλειας σε συγκεκριμένους τομείς;
Το σίγουρο είναι ότι η (μικρή) σημασία που δίνεται στα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία (από εργοδότες, κράτος, συνδικαλιστές, κτλ.) είναι δυσανάλογη τόσο της "αντικειμενικής" σημασίας τους όσο και της σημασίας που τους αποδίδουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Για μια ακόμη φορά θα προσθέσω ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι όχι μόνο έχουν να αντιμετωπίσουν φθοροποιοούς για την υγεία παράγοντες στην εργασία τους αλλά δεν έχουν και τους αντισταθμιστικούς εκείνους παράγοντες (πάρκα, δυνατότητες αναψυχής και άθλησης, ελεύθερο χρόνο, κτλ.) που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν τις όποιες αρνητικές συνέπειες της εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου