Αυγουστιάτικη Αθήνα

Όσοι έχουμε μείνει στην Αθήνα αυτές τις μέρες έχουμε τη δυνατότητα να τη βλέπουμε λίγο πιο κοντά σ' αυτό που είναι οι πραγματικές πόλεις.

Η διαδρομή για τη δουλειά παίρνει σχεδόν μισή ώρα λιγότερο.

Η οδήγηση στους ίδιους δρόμους, της ίδιας πόλης, είναι πιο χαλαρή και οι λακούβες μοιάζουν να εξαφανίστηκαν (γιατί μπορείς και τις αποφεύγεις χωρίς κίνδυνο). Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να τρέξεις και να επιταχύνεις, γιατί απλά δεν κολλάς πουθενά. Παρκάρεις μεν ακόμη στο δρόμο αλλά βρίσκεις θέση πιο εύκολα.

Ακόμη και τα πεζοδρόμια δείχνουν πιο καθαρά και πιο άδεια από σκουπίδια (γιατί υπάρχουν λιγότεροι να πετάξουν σκουπίδια και ν' αφήσουν αντικείμενα ή να παρκάρουν πάνω σ'αυτά).

Οι κάδοι ανακύκλωσης δεν είναι ξεχειλισμένοι.

Μέρα μεσημέρι, 40 βαθμοί Κελσίου, και έχεις την πολυτέλεια να αδιαφορήσεις για τη ζέστη. Είσαι πίσω στο σπίτι σου σχεδόν μια ώρα νωρίτερα και τίποτα δε μοιάζει ικανό να σου χαλάσει τη διάθεση. Έχεις πάρει μια γεύση του πως είναι να ζεις σε μια φυσιολογική πόλη.

Τα τετριμμένα αιτήματα των επαγγελματιών συνδικαλιστών του τύπου ..."αύξηση 3% αντί για αύξηση 1,5%" δεν σου φαίνονται απίστευτα ανούσια και μίζερα; Πόσο θα βελτίωναν πραγματικά τη ζωή σου, σε σύγκριση με τη βελτίωση αυτής της καλοκαιρινής μέρας σ'αυτή την ημι-φυσιολογική πόλη;

Υ.Γ. Αν παίρνεις Μετρό και λεωφορεία για τη δουλειά, μάλλον το παραπάνω κείμενο σου φαίνεται βλακώδες...

Υ.Γ. 2 Όχι, η λύση δεν είναι "να μείνουμε οι μισοί στην Αθήνα". Η λύση είναι μια ανθελληνική λέξη... (βλ. επόμενη ανάρτηση)