Κάποιος κόβει το πράσινο!

Κάποιος κόβει το πράσινο στη γειτονιά μου! Ευτυχώς.

Συγκεκριμένα, επρόκειτο για ένα τεράστιο και συφοριασμένο θάμνο (πικροδάφνη ήταν;) που έκλεινε μια ολόκληρη γωνία ενός πεζοδρομίου.

Οι πεζοί αναγκάζονταν να κατεβαίνουν στο δρόμο (κι από τις τέσσερις κατευθύνσεις καθώς ήταν πάνω στη γωνία), τα αυτοκίνητα είχαν μειωμένη ορατότητα και κινδύνευες ανά πάσα στιγμή και γενικώς ήταν μια παράταιρη παρουσία, πιθανώς φυτεμένος τυχαία κι αυτός από κάποιον περίοικο ή κάποιο δημοτικό συνεργείο που ήθελε να τελειώνει...

Η νέα πολυκατοικία έγινε η αφορμή για να ξεριζωθεί και να πλακοστρωθεί το πεζοδρόμιο. Τώρα μπορείς να περπατάς άνετα και χωρίς κίνδυνο.

Παρεμπιπτόντως, πριν μερικές βδομάδες πήγα στο ανακαινισμένο / ανακαινιζόμενο "Πεδίο του Άρεως". Την όλη αίσθησή μου τη συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο ένας ηλικιωμένος που περνούσε από δίπλα μου: "Επιτέλους, ξάνοιξε λιγάκι!". Τα αγριόχορτα είχαν κοπεί, κάποιοι θάμνοι μάλλον είχαν κουρευτεί, πιθανώς και κάποια δέντρα να είχαν κλαδευτεί. Όχι σπουδαία πράγματα, αλλά είχες πλέον μια καλύτερη δυνατότητα εποπτείας του χώρου γύρω σου και συνακόλουθα μια μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας. Ο χώρος δε φάνταζε πια εχθρικός και επικίνδυνος.

Η έλλειψη παράδοσης, γνώσης, εμπειρίας και κουλτούρας σε θέματα δημόσιων χώρων στη χώρα μας -μέρος της οποίας είναι και η άκριτη τσιμεντοποίηση των πάντων στις προηγούμενες δεκαετίες- έχει ως αποτέλεσμα η συζήτηση για τους αστικούς δημόσιους χώρους να περιορίζεται σε μια μίζερη μπακαλική "πρασινομετρίας". Τόσα δέντρα φυτεύτηκαν, τόσο δέντρα κόπηκαν, τόσοι θάμνοι αγοράστηκαν, χώρος "υψηλού πρασινού", χώρος "χαμηλού πρασίνου", κ.ο.κ. Το κωμικοτραγικό είναι ότι αυτή την περιορισμένης οπτικής λογική την έχουν ενστερνιστεί και η ελληνική διοίκηση και δικαιοσύνη.

Φυσικά, δεν εννοώ ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ "χαμηλού" και "υψηλού" πρασίνου (αλήθεια που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο;). Αλλά ότι το ύψος των (όποιων) φυτών είναι ένα μόνο από τα δεκάδες χαρακτηριστικά ενός δημόσιου χώρου και η αναφορά σε αυτό τίποτα απολύτως δε λέει για την ποιότητα της σχεδίασής του, ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απόλυτο μέτρο χαρακτηρισμού του.

Αεροβική άσκηση και υγεία

Μια ακόμη μελέτη που δείχνει τη συσχέτιση μεταξύ ελαφράς αεροβικής άσκησης (π.χ. περπατήματος) και βελτίωσης στην υγεία. Στην αναφερόμενη μελέτη, που αφορούσε 120 Αμερικανούς ηλικίας 55+ έως 80+ χρονών, ένας χρόνος ελαφράς αεροβικής άσκησης (40 λεπτά γρήγορο βάδισμα, 3 φορές την εβδομάδα) έδειξε να αυξάνει το μέγεθος του ιππόκαμπου στον εγκέφαλο, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου στην οποία το μέγεθος του ιππόκαμπου μειωνόταν, όπως συμβαίνει "φυσιολογικά" σε αυτές τις ηλικίες ( Exercise Improves Brain Power ).
Το θέμα είναι ότι στις ελληνικές πόλεις περπάτημα (γρήγορο) σαράντα λεπτών είναι σχεδόν αδύνατο, ελλείψει πεζοδρομίων και άλλων διαθέσιμων δημόσιων χώρων.

Ο Απόστολος Καλτσάς στην Αυλαία

Ενδιαφέρουσα συναυλία αύριο 15 και στις 22 Φεβρουαρίου, στη μουσική σκηνή Αυλαία (Αγίου Όρους 15 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός). Ο Απόστολος Καλτσάς, από τα Υπόγεια Ρεύματα, παρουσιάζει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. Η θεματολογία του δίσκου, που έχει τίτλο "Μυθοτοπία" και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "concept album", έχει να κάνει με εικόνες, εντυπώσεις και ...λυρικές σκέψεις του συνθέτη από ταξίδια του σε πόλεις και τόπους της Ελλάδας και του κόσμου.

Υ.Γ. Απ' ότι θυμάμαι η Αυλαία σερβίρει και μια πολύ αξιοπρεπή βέλγικη(;) μπύρα... 

Υ.Γ. 2 (εκ των υστέρων) Παρότι ξεκίνησε στις 11:00μμ το χθεσινό live ήταν πολύ καλό. Ο Καλτσάς με τις εισαγωγές του έχει ένα τρόπο να κάνει το κοινό να μπαίνει πιο βαθιά στην ατμόσφαιρα του κάθε τραγουδιού. Έχοντας ακούσει τη "Μυθοτοπία" και στο σπίτι θα έλεγα ότι έχει χαρακτήρα, ενδιαφέρον και -χωρίς να περιέχει προφανή χιτ και μεγάλες εξάρσεις- έχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, χρώμα, εννίοτε "νεύρο", και σίγουρα δεν είναι δίσκος που περνάει αδιάφορος.  Από τα κομμάτια έχω ξεχωρίσει τα "Βαρκελώνη", "Άμστερνταμ", "Χωριά του Δομοκού" (ορχηστρικό) και Αλεξάνδρεια (επίσης ορχηστρικό).
Πολύ καλή ήταν και η κοινή παρουσία με τον Απόστολο Ρίζο σε 3 κομμάτια. Νομίζω ότι αν κάποτε κάνουν τις κοινές εμφανίσεις που ανέφεραν ότι σκέφτονται θα δημιουργήσουν αίσθηση. Έβγαζαν και οι δύο μια δυναμική μεγαλύτερη, σαν να τροφοδοτούσε ο ένας τον άλλο.  Ο δε Καλτσάς "κακοποιούσε" το μπάσο του με τρόπο ...εμπνευσμένο!

Δικαστικές αποφάσεις για τον κάλαθο των αχρήστων;

Αν ακόμη και για τον τύπο των κάδων απορριμάτων που τοποθετούνται στις πλατείες πρέπει να βγάλει απόφαση του Συμβούλιο της Επικρατείας, κάτι βαθιά λάθος υπάρχει σ' αυτή τη χώρα! Κι όμως, έγινε κι αυτό. Το "ΣτΕ" με πρόσφατη απόφασή του (τέλη Οκτωβρίου 2010) δικαίωσε τον Δήμο Αθηναίων για πιλοτικό πρόγραμμα τοποθέτησης υπόγειων / βυθιζόμενων κάδων απορριμμάτων σε πλατείες.*

Ο κάδος που κατέληξε στο δικαστήριο βρισκόταν στην πλατεία Κολωνακίου και είχε γίνει προσφυγή από κατοίκους γιατί η παρουσία του παραβίαζε λέει το Άρθρο 24 του Συντάγματος... Το ΣτΕ δικαίωσε τον Δήμο και τον κάδο και σε πρώτη σκέψη η απόφαση θα έπρεπε να μας χαροποιεί.

Απορώ όμως... Δεν μπορεί το Συμβούλιο της Επικρατείας να αυτοπεριοριστεί και πρέπει να εκδίδει αποφάσεις για ότι (δεν) αναπνέει και ότι (δεν) κινείται σ' αυτή τη χώρα; Δεν μπορεί απλά να δηλώσει για κάτι -οτιδήποτε- αναρμοδιότητα και να αναφέρει ότι τεχνικά θέματα αυτής της μορφής ανήκουν στην αρμοδιότητα της διοίκησης και της πολιτικής; Ναι, ξέρω ότι το ΣτΕ είναι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο και ασκεί έλεγχο νομιμότητας / συνταγματικότητας επί των αποφάσεων της διοίκησης. Αλλά δεν αισθάνεται ότι κάπου οι αρμοδιοτητές του (και οι "γνώσεις" των μελών του) σταματούν;

Όλες οι αποφάσεις, όλων των ελληνικών διοικητικών δικαστηρίων πρέπει να φτάνουν ως το ΣτΕ; Δεν μπορούν να σταματούν σε κάποιο κατώτερο επίπεδο; Πιθανώς να μην ξέρω κάτι για τον τρόπο λειτουργίας της ελληνικής δικαιοσύνης αλλά σε άλλες χώρες αφήνεται και χώρος για την πολιτική (και την πολιτική διαμάχη). Δεν "δικαστικοποιούνται" όλες οι διαμάχες αλλά κρίνονται στο επίπεδο της κοινωνίας, των επιχειρημάτων, της στάθμισης θετικών και αρνητικών κάθε εναλλακτικής λύσης και της σχετικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Στα ανώτατα δικαστήρια φτάνουν μόνο ελάχιστες υποθέσεις.

Γιατί, ναι μεν εδώ το ΣτΕ δικαίωσε τον Δήμο Αθηναίων για την επιλογή του να τοποθετήσει "υπόγειους" κάδους (και δέχτηκε τα θετικά τους) αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι σε κάποια επόμενη προσφυγή, θα επιβάλει σε κάποιον δήμο να αντικαταστήσει τους κάδους του υποχρεωτικά με υπόγειους; Γιατί νομίζω, ότι αυτή η απόφαση αυτόν ακριβώς το δρόμο άνοιξε...

*Πηγή της είδησης: Naspor.gr, Capital.gr

Αστικές μεταφορές και η δύναμη του παραδείγματος

Σε πρόσφατο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της στην Καθημερινή (2011-01-16) η νεοεκλεγείς βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χαρά Κεφαλίδου απευθύνει έκκληση στους συναδέλφους της να δώσουν το παράδειγμα και να υποστούν, μεταξύ άλλων, διπλάσια μείωση αποδοχών από αυτή που επιβλήθηκε στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Σε ένα φαινομενικά άσχετο θέμα, ο Υπουργός Μεταφορών και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρθηκαν (ορθά) στους τζαμπατζήδες που δεν χτυπούν εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία, μετρό, τρόλλεϋ) και τους κατηγόρησε ότι εξασθενούν ακόμη περισσότερο τα ασθενή οικονομικά των οργανισμών μεταφορών.

Τα δύο φαινομενικώς άσχετα θέματα, σχετίζονται ως εξής: Οι βουλευτές (και ευρωβουλευτές) μας είναι και αυτοί τζαμπατζήδες στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά "με το νόμο" (τον ψηφισμένο από τους ίδιους). Όπως διαβάζουμε στο website του ΟΑΣΑ:

Οι παρακάτω κατηγορίες επιβατών, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία απαλλάσσονται από την καταβολή κομίστρου για τη μετακίνησή τους με όλα τα Μ.Μ.Μ. αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α.: Λεωφορεία, Τρόλλεϋ, Τραμ, Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο, Μετρό (μέχρι Αεροδρόμιο) και Προαστιακό (στο τμήμα του Μαγούλα-Πειραιάς-Αεροδρόμιο), με την επίδειξη των αντίστοιχων δελτίων που αποδεικνύουν την ιδιότητα αυτή:

• Παιδιά κάτω των έξι (6) ετών.
• Οπλίτες θητείας των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.
• Τα άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.), στα οποία χορηγούνται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μέσω των Διευθύνσεων Πρόνοιας του Ν. Αττικής, ειδικές Ετήσιες Κάρτες Ελεύθερης Μετακίνησης. Όταν τα συγκεκριμένα άτομα δικαιούνται συνοδό, τότε αντίστοιχη κάρτα πρέπει να φέρει και ο συνοδός. Διευκρινίζεται ότι ο συνοδός δε μπορεί να χρησιμοποιεί την κάρτα μόνος του παρά μόνο όταν συνοδεύει τον κάτοχο της κύριας κάρτας.
• Οι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές.

Ας δώσουν λοιπόν το παράδειγμα οι βουλευτές μας καταργώντας τις σχετικές διατάξεις από τη νομοθεσία, ώστε να μην εμφανίζονται ως αντιφάσκοντες και για να έχουν το ηθικό κύρος να επιβληθούν στους (παράνομους) τζαμπατζήδες.

Υ.Γ. Έχω πάθει σοκ! Διαπιστώνω ότι πρόβλεψη για το τζαμπατζιλίκι των βουλευτών (ατέλεια) υπάρχει ακόμη και στο Σύνταγμα της Ελλάδας (από το 1975 ως σήμερα, και δεν έχει πειραχτεί με όλες τις αναθεωρήσεις. Άρθρο 63, παράγραφος 2). Ρητώς αποκλειόταν αυτή η δυνατότητα στα χουντικά συντάγματα του 1968 και 1973 (Άρθρο 70). Πρόβλεψη περί βουλευτικής ατέλειας υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1952 (Άρθρο 75) και στο Σύνταγμα του 1927 (Άρθρο 57). Ρητώς αποκλειόταν από το (ψηφισθέν επί Ελευθέριου Βενιζέλου) Σύνταγμα του 1911 (Άρθρο 75) ενώ δεν υπήρξε αντίστοιχη πρόβλεψη (για επιπλέον προνόμια και ατέλειες) ούτε στο Σύνταγμα του 1864.

Άρα, η σχετική διάταξη πρωτοεισήχθη στο Σύνταγμα του 1927 και έκτοτε παραμένει! Φυσικά για να πάψει αυτή τη στιγμή να ισχύει η ατέλεια δεν απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Αρκεί να καταργηθούν οι σχετικές αποφάσεις της βουλής και όταν έρθει η ώρα για αλλαγή συντάγματος μπορεί να καταργηθεί το Άρθρο 63, παρ.2).

Όλα τα ελληνικά συντάγματα μπορείτε να τα βρείτε στο Εθνικό Τυπογραφείο και μέσω της Βικιπαίδειας.