Μαγικά μαραφέτια εξοικονόμησης ενέργειας Νο.2

Οι τακτικοί αναγνώστες του μπλογκ πιθανώς να θυμάστε μια παλαιότερη ανάρτησή μου για ένα μαραφέτι που σύμφωνα με τους πωλητές του "μειώνει την κατανάλωση καυσίμου στο αυτοκίνητο".

Πριν 3-4 μήνες έπεσα πάνω σε μια αντίστοιχη περίπτωση που με παραξένεψε. Επρόκειτο για μια "προσφορά" / διαφήμιση στο Groupon και συγκεκριμένα για κάποια "σακουλάκια" που προσέφεραν "οικονομικό και οικολογικό πλύσιμο χωρίς απορρυπαντικό! Δύο (€12,90) ή Τέσσερις (€19,90) Ecobag με κεραμικά σφαιρίδια για το πλυντήριο πιάτων". Σύμφωνα με το διαφημιστικό κείμενο " ...τα σακουλάκια Ecobags αντικαθιστούν το απορρυπαντικό. Εσείς δεν έχετε παρά να γεμίσετε κανονικά το πλυντήριο πιάτων και να τοποθετήσετε στη συνέχεια το σακουλάκι μέσα στον κάδο .... Επιλέξτε το πρόγραμμα πλύσης και καθαρίσατε, κυριολεκτικά. Όταν η πλύση ολοκληρωθεί, αφήστε το σακουλάκι να στεγνώσει ώστε να είναι έτοιμο για την επόμενη πλύση... ...Θα δείτε την κατανάλωση απορρυπαντικού να μειώνεται εντυπωσιακά αφού κάθε «σακουλάκι» βγάζει έως και 1000 πλυσίματα ή περίπου 3 χρόνια."

Οι ισχυρισμοί ακούγονταν εντυπωσιακοί και η τιμή ήταν αρκετά χαμηλή ώστε να σκεφτεί κάποιος να το δοκιμάσει χωρίς φόβο σημαντικής οικονομικής ζημιάς.

Έψαξα στο ίντερνετ να βρω κάτι σχετικό. Αν δηλ. υπάρχει κάποια κριτική για αυτά τα "ecobags" ή κάποιο αντίστοιχο προϊόν με τέτοιου είδους τεχνολογία ("κεραμικά σφαιρίδια") ή κάποια επιστημονική κριτική. Για όσο άντεξα να ψάξω, τα μόνα αποτελέσματα που έβγαζε το Google ήταν σε διάφορα κινέζικα σάιτ που πωλούσαν αντίστοιχα προϊόντα, χωρίς κανενός είδους κριτική (θετική ή αρνητική). 

Εν πάσει περιπτώσει, είπα να τους δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, ιδίως καθώς πωλούνταν μέσω Groupon στο οποίο έχω αρκετά μεγάλη εμπιστοσύνη (έχω πάρει πολλά κουπόνια κατά καιρούς και μια φορά που δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα το έλυσαν επιτυχώς.). Μετά από λίγο καιρό ήρθαν τα δύο "ecobags" στο σπίτι. 

Το "ecobag" στη συσκευασία του

Η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη ήταν στις οδηγίες. Γραμμένες σε κινεζο-αγγλικά έλεγαν -σε αντίθεση με το διαφημιστικό κείμενο- ότι πρέπει να ρυθμίσεις τη θερμοκρασία της πλύσης τουλάχιστον στους 70°C. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι α) οι 70°C είναι η ανώτερη θερμοκρασία σε όλα (σχεδόν;) τα πλυντήρια πιάτων και ότι β) ακόμη κι αν τα σακουλάκια κάνουν πραγματικά δουλειά, είναι πολύ πιθανό να χάσεις λεφτά από την αυξημένη κατανάλωση ενέργειας καθώς θα πρέπει να ρυθμίζεις πάντα τη θερμοκρασία στην ανώτατη τιμή της. Άρα, ότι τυχόν κερδίσεις από τη μη χρήση απορρυπαντικού είναι πολύ πιθανό να το χάσεις από την υπερκατανάλωση ρεύματος!

Επιπλέον, ανέφερε κάτι που δεν ήταν γραμμένο στη διαφήμιση: ότι για να εξασφαλίσεις την καλή λειτουργία του (έτσι ερμήνευσα τα κινεζο-αγγλικά...) πρέπει μια φορά το μήνα να αφήνεις το σακουλάκι στον ήλιο για 2-3 ώρες!

Το πίσω μέρος της συσκευασίας με τις οδηγίες

Για να μην τα πολυλογώ, έβαλα τελικά μια πλύση χωρίς απορρυπαντικό (και χωρίς πάρα πολύ βρώμικα σκεύη), αλλά με το ecobag, στο πρόγραμμα των 70°C. Το αποτέλεσμα ήταν σαφώς κάτω του μετρίου. Δηλ., αρκετά από τα σκεύη (περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη φορά) έμειναν εμφανώς ακάθαρτα αν και κάποια ποτήρια ή πιάτα που δεν ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ βρώμικα φαινόντουσαν να έχουν καθαρίσει. 

Από την άλλη σκέφτηκα πως αν βάλεις για μιάμιση ώρα κάποια σκεύη σε σχεδόν καυτό νερό (70°C), χωρίς οποιοδήποτε άλλο καθαριστικό, φυσικό είναι κάποια από αυτά να δείχνουν καθαρά! Με άλλα λόγια, ίσως το ecobag να μην έκανε τίποτα απολύτως και απλώς να "εκμεταλλευόταν" την υψηλή θερμοκρασία του νερού.

Αποφάσισα να δοκιμάσω μια δεύτερη φορά, πριν τα επιστρέψω και άφησα τα ecobags στο τραπέζι του μπαλκονιού 2-3 ώρες να τα δει ο ήλιος (όπως έλεγαν οι οδηγίες της συσκευασίας). Δοκίμασα και δεύτερη φορά μετά από δυο μέρες και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με την πρώτη φορά: αρκετά σκεύη είχαν εμφανείς και έντονους λεκέδες.

Το "ecobag" μέσα στο πλυντήριο πιάτων

Κατόπιν των παραπάνω, επικοινώνησα με τη Groupon και ζήτησα να επιστρέψω τα σακουλάκια και να πάρω πίσω τα χρήματά μου. Η Groupon επικοινώνησε με τον πωλητή των μαραφετιών και μετά από μία ακόμη υπενθύμιση (ίσως να έφταιγαν και οι θερινές διακοπές) από πλευράς μου σε σχετικά έντονο ύφος, τα χρήματα που είχα δώσει πιστώθηκαν στον τραπεζικό λογαριασμό μου από τον καταστηματάρχη (αν κατάλαβα καλά). Έτσι το σήριαλ έληξε χωρίς οικονομική επιβάρυνση, πέραν της απώλειας χρόνου, αλλά με μία παραπάνω "εμπειρία" στις αποσκευές μου...

Υπόγεια γκαράζ και κίνδυνοι τραυματισμών

Πριν λίγο καιρό, παραλίγο συγγενικό μου πρόσωπο να αποδημήσει από το μάταιο τούτο κόσμο, όταν ένα αυτοκίνητο βγήκε γρήγορα από ένα υπόγειο χώρο στάθμευσης πολυκατοικίας με μεγάλη κλίση και βρέθηκε από το πουθενά στο πεζοδρόμιο. Ευτυχώς, και για κλάσμα του δευτερολέπτου, δεν συνέβη το ατύχημα αλλά το περιστατικό μου έδωσε την αφορμή να ψάξω να βρω τι ισχύει με το θέμα. Αν γνωρίζετε παρόμοια περιστατικά ή έχετε κάτι να προσθέσετε τα σχόλιό σας είναι ευπρόσδεκτα.

Ο λεγόμενος ΓΟΚ ("Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός") -κατά κύριο λόγο πολεοδομικός κανονισμός με ολίγη από κτιριοδομικές διατάξεις- που ρυθμίζει τη μορφή όλων των νεοανεγειρόμενων κτηρίων ψηφίστηκε από τη Βουλή το 1985. Έκτοτε έχουν αναθεωρηθεί επί μέρους διατάξεις του (με τη μέθοδο της κοπτο-ραπτικής) πολλάκις, ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία συζητείται και ψηφίζεται η νομοθεσία στην Ελλάδα ενώ πάμπολλες πρέπει να είναι και οι "ερμηνευτικές" εγκύκλιοι που αντιμετωπίζουν θέματα που ο νομοθέτης δεν είχε σκεφτεί όταν ψήφιζε τον νόμο. Ξεφυλλίζοντας τον ΓΟΚ δε βλέπω να αντιμετωπίζεται ο τρόπος κατασκευής υπογείων χώρων στάθμευσης και συγκεκριμένα οι κίνδυνοι που προκύπτουν από τη λειτουργία τους.

Για να βρούμε σχετικές διατάξεις πρέπει να ανατρέξουμε ακόμη νωρίτερα, στον Ν.960/1979 "Περί επιβολής υποχρεώσεων προς δημιουργίαν χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων δια την εξυπηρέτησιν των κτιρίων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων" (ΦΕΚ 194/Α/25-08-79) [ο γνωστός "Νόμος Μάνου" για την επιβολή δημιουργίας γκαράζ σε όλες τις πολυκατοικίες που δυστυχώς  τροποποιήθηκε από τους διαδόχους του]. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, παρ.1 αναφέρονται τα εξής: "Διά Π.Δ/τος εκδιδομένου εφ' άπαξ προτάσει του Υπουργού Δημοσίων Εργων, δύνανται να καθορίζωνται, γενικώς ή κατά ισχύοντα συστήματα δομήσεως, ειδικοί όροι ως προς την δόμησιν και διαμόρφωσιν των χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων. Εις τους ειδικούς τούτους όρους περιλαμβάνονται και ο καθορισμός του ύψους ορόφου και του αριθμού των ορόφων, ο τρόπος υπολογισμού εις τας περιπτώσεις ταύτας του συντελεστού δομήσεως, τα της διαμορφώσεως εις το ισόγειον των εισόδων των χώρων τούτων και της τυχόν ένεκα τούτου καταλήψεως πρασιών τα της προεκτάσεως των χώρων τούτων εις τους υποχρεωτικώς ακαλύπτους χώρους, ως και πάσα συναφής λεπτομέρεια".

Ένα τέτοιο Προεδρικό Διάταγμα είναι το Π.Δ. 3.8.87 (ΦΕΚ 749 Δ') που φέρει τον τίτλο "περί επιβολής υποχρεώσεων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των κτιρίων και ρυθμίσεων συναφών θεμάτων", το οποίο όμως δεν ασχολείται με τη συγκεκριμένη παράμετρο του κινδύνου.

Τελικά, βρίσκω στην Υπουργική Απόφαση 98728 / 7722 (ΦΕΚ 167 Δ' / 93) κάποιες σχετικά αναλυτικότερες αναφορές για το θέμα. Π.χ. η συγκεκριμένη Υ.Α. αναφέρει ότι η είσοδος - έξοδος των χώρων στάθμευσης πρέπει να έχει πλάτος τουλάχιστον 2,25μ.

Το Άρθρο 4, παρ. 1 της ανωτέρω απόφασης αναφέρει ότι "Για την κατασκευή χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων ισχύουν οι όροι και περιορισμοί δόμησης, οι προϋποθέσεις και προδιαγραφές που ορίζονται από τις διατάξεις του ΓΟΚ, του κτιριοδομικού κανονισμού, του κανονισμού πυροπροστασίας και των εκτελεστικών διαταγμάτων του Ν. 960/79".
Το Άρθρο 4, παρ. 5 αναφέρει ότι "Σε όλες τις περιπτώσεις εξόδου από κεκλιμένο επίπεδο θα πρέπει να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (π.χ. καθρέπτης, κιγκλίδωμα ασφαλείας κ.λπ.)."

...Και κάπου εδώ φαίνεται να λήγει για τον Έλληνα νομοθέτη το θέμα κίνδυνος σε σχέση με την κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης. Δεν παρέχονται (απ' όσο μπόρεσα να βρω) αναλυτικότερες οδηγίες για τα μέτρα προστασίας ούτε με τη μορφή ενδεικτικών σκίτσων για συγκεκριμένες, προτεινόμενες διατάξεις, ούτε για το ύψος και τη γωνία στην οποία πρέπει να βρίσκονται οι καθρέπτες, ούτε για το αν και κατά πόσο μπορούν να εκτείνονται επί του πεζοδρομίου, ούτε για το τι πρέπει να κάνει ο κατασκευαστής αν η έξοδος του υπόγειου πάρκινγκ εφάπτεται με διπλανά κτήρια - ή αν επιτρέπεται να εφάπτεται με διπλανά κτήρια-, ούτε για άλλα μέτρα πέραν των δύο που ενδεικτικά αναφέρονται (π.χ. φανάρια, βάψιμο του πεζοδρομίου μπροστά απ' την έξοδο, κτλ.), ούτε για τις υποχρεώσεις των ιδιοκτητών ή του κατασκευαστή ως προς την ύπαρξη, λειτουργία και συντήρηση αυτών των προστατευτικών μέτρων. Επίσης, -εξ' ίσου σημαντικό- δε φαίνεται να γίνεται ρητή αναφορά στη μέγιστη επιτρεπόμενη κλίση της εξόδου ενός υπόγειου χώρου στάθμευσης. Όσο μεγαλύτερη η κλίση, τόσο μεγαλύτερη η επιτάχυνση με την οποία θα βγει και τόσο μικρότερη η δυνατότητα του οδηγού να αντιδράσει.

Υπόγειος χώρος στάθμευσης με μεγάλη κλίση: Διακρίνεται το τέλος της ράμπας

...Ο ίδιος υπόγειος χώρος στάθμευσης από την άλλη μεριά. Δε φαίνεται τίποτα και χωρίς καμία σήμανση (πατήστε για να δείτε και σε μεγέθυνση). Πίσω από τον τοίχο του ΠΡΟ-ΠΟτζίδικου κληρώνει καθημερινά...

Πεζοδρόμιο" με πρασιά να χωρίζει τα δύο οικόπεδα....

...Πίσω από την πρασιά κρύβεται η ράμπα ενός υπόγειου χώρου στάθμευσης. Πάλι χωρίς μέτρα προστασίας.

...Ευτυχώς, εδώ η κλίση σταδιακά μικραίνει, άρα ο οδηγός του αυτοκινήτου προλαβαίνει (θεωρητικώς) να φρενάρει και να βγει με χαμηλή ταχύτητα από το γκαράζ. Εκτός και η δύναμη της συνήθειας τον αποτρέψει... Κι εδώ δεν υπάρχουν μέτρα προστασίας. Η μικρή πινακίδα με το "P" δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκές μέτρο.

Αντιστοίχως και εδώ: υπόγειος χώρος στάθμευσης (χωρίς μέτρα προστασίας) που διακρίνεται από τη μία πλευρά του πεζοδρομίου...

....αλλά μόνο από τη μία. Από εδώ οι πιθανότητες ατυχήματος είναι αυξημένες.

Χώρος στάθμευσης με ράμπα. ΜΗ υπόγειος αλλά έχει  μέτρα προστασίας (φανάρι που αναβοσβήνει όταν  μπαίνει ή βγαίνει κάποιο αυτοκίνητο)

Δεν ξέρω αν η νομοθεσία άλλων χωρών ή πόλεων έχει μπει σε βάθος σ' αυτό το θέμα (καθώς ίσως δεν αφορά ιδιαίτερα τις εκεί τοπικές συνθήκες) αλλά ο Έλληνας νομοθέτης, λόγω της πυκνότητας δόμησης των Ελληνικών πόλεων και της πληθώρας υπόγειων χώρων στάθμευσης στις ελληνικές πολυκατοικίες θα όφειλε να το είχε δει πιο προσεκτικά (κάτι που θα μπορούσε να είχε προκύψει ίσως από μια σωστή, ουσιαστική διαβούλευση). Από την άλλη, η ύπαρξη νομοθεσίας για θέματα ασφαλείας θα έπρεπε να είναι επαρκές κίνητρο για κάθε ιδιοκτήτη και κατασκευαστή ακινήτου που δε θέλει να τραυματίζει τον κόσμο ούτε και να σύρεται σε δικαστήρια. Υποθέτω ότι και εδώ υπάρχει ένα έλλειμμα ενημέρωσης και επίγνωσης (το γνωστό και ως "απουσία κουλτούρας ασφαλείας").

Πολύ χρήσιμη σε αυτή την αναζήτηση αποδείχτηκε η σελίδα του ΕΛΙΝΥΑΕ (Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία) το οποίο έστω και εκ των υστέρων διαπίστωσα πως έχει μαζεμένη, σε ένα "πακέτο", όλη τη σχετική νομοθεσία για τους χώρους στάθμευσης. 

Επιδοτήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας...

Διαβάζω και ακούω για επιδοτήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και δεν ξέρω αν πρέπει να εξοργιστώ ή να βάλω τα γέλια.

Δείτε αυτό το βίντεο από το 1940, και ειδικά γύρω στο 4:14, και πείτε μου αν αξίζει, το έτος 2012 να δίνονται επιδοτήσεις (δηλ. δημόσια χρήματα) για τέτοιους λόγους.

 

Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας

Για τον εορτασμό της ευρωπαϊκής εβδομάδας ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ο Δήμος Αθηναίων θα κάνει "συμβολική πεζοδρόμηση" που θα προκαλέσει "ουσιαστική ακινησία". Στον εορτασμό συμμετέχουν και Μετρό, ΗΣΑΠ, Προαστιακός με συμβολική απεργία την Πέμπτη.

Πιθανώς πρόκειται περί λάθους στη μετάφραση... Το "Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας" (European Mobility Week) στα ημεδαπά προβάλλεται ως "Εβδομάδα Βιώσιμης Μετακίνησης". Άρα, λογικά, εφ' όσον είναι μόνο βιώσιμης μετακίνησης, όποιου δεν μετακινείται βιώσιμα θα του κάνουμε το βίο αβίωτο.

Νορβηγία, Χιλή, Περού: Ταμεία αξιοποίησης εσόδων από φυσικούς πόρους

Αναδημοσιεύω ένα άρθρο μου από το 2006 με προσθήκη ενός σύντομου υστερόγραφου στο τέλος. Αφορά στη διαχείριση των εσόδων που έχουν τα παραπάνω κράτη από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους (πετρέλαιο, χαλκός και χρυσός συγκεκριμένα). Νορβηγία και Χιλή φαίνεται να είναι παραδείγματα προς μίμηση. Αντίθετα το Περού...

Η Διαχείριση του πλούτου από τους φυσικούς πόρους, στη Νορβηγία και στο Περού. Κοινό πρόβλημα, σε διαφορετική φάση και διάσταση (2006-04-10)

Η Νορβηγία, από τις χώρες με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στον κόσμο, έχει δημιουργήσει ένα αποθεματικό κεφάλαιο, το λεγόμενο "Oil Fund", στο οποίο πηγαίνουν τα πλεονάσματα που δημιουργούνται από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου με σκοπό να προετοιμαστούν για τη δύσκολη ώρα που τα κοιτάσματα θα εξαντληθούν. To 60% των κεφαλαίων επενδύεται σε ομόλογα και το 40% σε -διεθνείς- μετοχές. Τμήμα του κεφαλαίου το διαχειρίζονται επ'αμοιβή εξωτερικοί συνεργάτες, δηλ. μεγάλοι χρηματο-οικονομικοί οίκοι. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο έφτασε στο ύψος ρεκόρ των 198 δις δολ. ΗΠΑ.

Ωστόσο, υπάρχει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο μια διαμάχη σχετικά με το αν πρέπει κάποια από τα χρήματα αυτά να διοχετευθούν για τη χρηματοδότηση "κοινωνικών παροχών" ή αν πρέπει να δοθούν επιπλέον φοροαπαλλαγές ως κίνητρο για περισσότερες επενδύσεις και ακόμη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη. Οι πρόσφατες εκλογές που ανέδειξαν κεντρο-αριστερή κυβέρνηση κρίθηκαν πάνω σε αυτό κυρίως το ζήτημα, με τους πολίτες οριακά να προκρίνουν την πρώτη λύση.
Το "Oil Fund" της Νορβηγίας έχει αποτελέσει πρώτυπο για τη δημιουργία αντίστοιχων κεφαλαίων στο Καζακστάν και την Ταϊλάνδη ενώ και το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας επιζητά την αντίστοιχη αξιοποίηση των εσόδων από τη Βόρεια Θάλασσα υπέρ των Σκωτσέζων.

Στο Περού, από την άλλη, η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει ειδική φορολόγηση των εξορυκτικών βιομηχανιών με το ήμισυ των εισπρατόμμενων φόρων να πηγαίνουν πίσω στους δήμους στους οποίους βρίσκονται οι εν λόγω βιομηχανίες / ορυχεία.

Αρκετοί δήμοι στις απομακρυσμένες επαρχίες του Περού ξοδεύουν το εισόδημα - το οποίο τους αποδίδει, ως οφείλει, η κυβέρνηση - σε παιδικές χαρές και διακοσμητικές παρεμβάσεις όταν οι κάτοικοι δεν έχουν καθαρό νερό για να πιούν.

Ο εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας από τη μεριά του συμβουλεύει την επένδυση σε σχέδια απορρύπανσης των εγκαταλελειμμένων ορυχείων προκειμένου να αυξηθεί η υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού προς την εξορυκτική διαδικασία. Μια άλλη ιδέα είναι η άμεση εμπλοκή των εξορυκτικών βιομηχανιών στην επένδυση των χρημάτων τοπικά. Αντί δηλ. να πληρώνουν φόρους που να πηγαίνουν στην κεντρική κυβέρνηση και από εκεί στις τοπικές διοικήσεις να κατασκευάζουν οι ίδιες έργα υποδομής, τοπικά, και σε αντάλλαγμα να έχουν φοροαπαλλαγές. Έτσι, τουλάχιστον αποφεύγεται η επαύξηση και ενίσχυση των δικτύων της διαφθοράς και τα φορολογικά βάρη πιάνουν τόπο.

Τι είναι αυτό που κάνει τις δύο αυτές χώρες να διαφέρουν τόσο; Η... προτεσταντική ηθική της πρώτης; Η διαφθορά της δεύτερης; Και από που πηγάζει / γιατί γίνεται ανεκτή; Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι η ύπαρξη φυσικών πόρων από μόνη της δεν είναι ικανή να αλλάξει την πορεία ενός τόπου. Η ορθή διοίκηση / διαχείριση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία.
Δείτε και ένα σχετικό άρθρο για την οικονομία της Χιλής, γειτονικής στο Περού, και επίσης πλούσιας σε φυσικούς πόρους.

Πηγές
_http://yahoo.reuters.com/financeQuoteCompanyNewsArticle.jhtml?duid=mtfh09177_2005-09-14_14-27-42_n13605135_newsml
_Ναυτεμπορική, 17/10/2005
_http://www.kazakhstanembassy.org.uk/cgi-bin/index/67
_http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=10000085&sid=ahaGBhWZadG0&refer=europe

ΥΓ 2012-08: Σε πρόσφατο άρθρο του Κ. Στούπα στο Capital.gr σημειώνεται το εξής πολύ ενδιαφέρον για το Ταμείο Εσόδων Χαλκού που έχει ιδρύσει η Χιλή: 

"[Σημαντική μεταρρύθμιση ήταν...] Η δημιουργία ενός fund στο οποίο πηγαίνουν τα έσοδα από το χαλκό. Αν πήγαιναν απευθείας στον κρατικό προϋπολογισμό θα προκαλούσαν κυκλικές ανισορροπίες. Π.χ. όταν οι τιμές ήταν ψηλά, τα υψηλά κρατικά έσοδα θα δημιουργούσαν υψηλές δαπάνες με αποτέλεσμα όταν οι τιμές έπεφταν να δημιουργούνται ελλείμματα."

Διόδια και επίδραση στην οικονομία

Με αφορμή το άρθρο του Γιώργου Καισάριου σχετικά με τα διόδια και την επίδρασή τους στην οικονομική δραστηριότητα έψαξα λίγο το θέμα διόδια και τη χρήση τους στις ΗΠΑ. Η κάθε πολιτεία είναι υπεύθυνη για την πολιτική μεταφορών εντός των ορίων της, άρα και για το θέμα της χρήσης διοδίων ή μη. Γενικά, η χρήση διοδίων είναι πολύ περιορισμένη, και για συγκεκριμένα τμήματα αυτοκινητοδρόμων (ιδίως νέα) ή για τη χρηματοδότηση έργων και διευκολύνσεων / βελτιώσεων για τα οποία δεν υπάρχει χρηματοδότηση από άλλες πολιτειακές πηγές (δηλ. από φόρους). Αυτό επιτρέπει στις αρχές να δηλώνουν ότι πράγματι οι χρήστες δεν πληρώνουν δύο φορές για τον ίδιο δρόμο (και μέσω φόρων και μέσω διοδίων). Υπάρχει ωστόσο χρηματοδότηση από ομοσπονδιακές πηγές (άρα από τα χρήματα της ομοσπονδιακής φορολογίας).

Στην πολιτεία της Τζώρτζια μόνο δύο δρόμοι (GA-400, I-85) έχουν διόδια σε συγκεκριμένα σημεία τους ενώ πρόσφατα εισήχθηκε και η δυναμική τιμολόγηση (για ώρες αιχμής) σε κάποιες λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας.

Κάτι παρόμοιο φαίνεται να ισχύει και στην πολιτεία της Ουάσιγκτων (βλ. εδώ.) με μόνο δύο γέφυρες και ένα πιλοτικό πρόγραμμα λωρίδων ταχείας κυκλοφορίας να έχουν διόδια.

Στην πολιτεία του Ιλλινόι το βόρειο τμήμα των αυτοκινητόδρομων περιλαμβάνει πολλούς σταθμούς διοδίων. Τα διόδια καλύπτουν τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας των συγκεκριμένων δρόμων (βλ. εδώ).

Στην πολιτεία της Μοντάνα δεν μπόρεσα να βρω καμία ένδειξη για χρήση διοδίων (μάλλον δεν υπάρχουν).

Ένα ενδιαφέρον γενικό άρθρο σχετικά με την ιστορία της (περιορισμένης) χρήσης διοδίων στους "διαπολιτειακούς" αυτοκινητόδρομους (interstate highway system) μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι και παραπάνω. Δηλ., η επιβολή διοδίων σε αυτοκινητόδρομους που έχουν χρηματοδοτηθεί από ομοσπονδιακούς φόρους είναι περιορισμένη (χρονικά ή τοπικά).

Πέραν αυτών, πρέπει να σημειωθεί ότι η μη χρήση διοδίων είναι ένας έμμεσος τρόπος επιδότησης της χρήσης ΙΧ αυτοκινήτων, κάτι που γενικά παρατηρείται στις ΗΠΑ καθώς υπάρχει και πολύ χαμηλός φόρος επί των καυσίμων (βλ. παλαιότερο άρθρο μου). Φυσικά, όλα αυτά πράγματι ενισχύουν και την οικονομική δραστηριότητα.

O Thomas Friedman για τους δημόσιους χώρους

Διαβάστε το εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόσφατο άρθρο του Thomas Friedman: "This Column Is Not Sponsored by Anyone".

Παρουσιάζει το βιβλίο του καθηγητή του Χάρβαρντ Michael Sandel What Money Can't Buy: The Moral Limits of Markets το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ενοποιητική επίδραση των κάθε λογής δημόσιων χώρων αλλά και θεσμών^* στην κοινωνία και τη σημασία της απώλειάς τους. Γράφει μεταξύ άλλων:

"When we outsource war to private military contractors, and when we have separate, shorter lines for airport security for those who can afford them, the result is that the affluent and those of modest means live increasingly separate lives, and the class-mixing institutions and public spaces that forge a sense of common experience and shared citizenship get eroded."

...και στη συνέχεια:

"Throughout our society, we are losing the places and institutions that used to bring people together from different walks of life. Sandel calls this the “skyboxification of American life,” and it is troubling. Unless the rich and poor encounter one another in everyday life, it is hard to think of ourselves as engaged in a common project. At a time when to fix our society we need to do big, hard things together, the marketization of public life becomes one more thing pulling us apart."


*Σημείωση για τον Ελλαδίτη αναγνώστη, προς αποφυγή παρερμηνειών: Ο όρος "δημόσιοι θεσμοί" δεν έχει καμία σχέση με κρατική ιδιοκτησία επιχειρήσεων και τα τοιαύτα...

Υποκριτικές, περιβαλλοντικές ευαισθησίες (Νο.2)

Είχα αναφέρει και παλιότερα (στις εκλογές του 2009) για την υποκριτική περιβαλλοντική ευαισθησία της ελληναρίας, όπως αυτή φανερώνεται μέσα από τη γενικευμένη αφισορύπανση.

Σήμερα, η "Δημιουργία, Ξανά!" και η "Δράση" έβγαλαν ανακοίνωση κατά των αφισορυπαντών (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΞ.ΕΛ.) σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι συνιστά παραβίαση των ίσων όρων του προεκλογικού αγώνα. ...Κακώς ξέχασαν να αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους και το ΚΚΕ.

Υ.Γ. Οι Δήμαρχοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης φέρονται αποφασισμένοι να υποβάλλουν πρόστιμα. Θα περιμένουμε να δούμε...

Αγώνας ενάντια στα πολυκαταστήματα, στην Πολιτεία του Βερμόντ

Vermont Towns Have an Image, and They Say Dollar Stores Aren’t Part of It, της Abby Goodnough στους N.Y. Times (2012-05-13)

Το παραπάνω άρθρο παρουσιάζει την αντίδραση κατοίκων της πολιτείας του Vermont στην έλευση / εξάπλωση αλυσίδων καταστημάτων χαμηλού κόστους. Τέτοιες αντιδράσεις παρουσιάζονται παντού σχεδόν. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ελλάδα και αλλού. Ο συνήθης πραγματικός λόγος αντίδρασης είναι ο οικονομικός προστατευτισμός (ή η διάθεση κάποιων προυχόντων να λαδωθούν εκβιάζοντας την εισερχόμενη αλυσίδα...). Δείτε και ένα ενδιαφέρον άρθρο "υπέρ των μεγάλων εμπορικών κέντρων".

Ωστόσο, η περίπτωση του Βερμόντ είναι ιδιαίτερη καθότι η πολιτεία έχει πραγματικά έναν ξεχωριστό χαρακτήρα και οι πόλεις της όλες μια αξιοπρόσεκτη αισθητική την οποία προσπαθούν πάσει θυσία να προστατεύσουν, καθώς σε αυτή βασίζονται σε μεγάλο βαθμό η τουριστική τους κίνηση και τα σχετικά έσοδα.

Ακούστηκαν...#6

(...μεμονωμένα ακουστικά στιγμιότυπα, από την περιρρέουσα καθημερινότητα)
 
"ΟΟΟΟΟΟΫΚ! Ο.Υ.Κ.! Τα τάγματα θα μπούνε, μες στην Αγιά Σοφιά..."
Τρελός ή ναρκομανής, μονολογεί/συνθηματολογεί στο τρόλεϋ. Κατέβηκε στη στάση Πολυτεχνείο και κατευθύνθηκε προς την Οδό Τοσίτσα...

"Ουάουουου! Άδειο Jumbo!"
Δύο εκστασιασμένα μικρά, σε ένα... μη γεμάτο Jumbo

-"Αισθάνεσαι ένα πέος;;;"
-"Ένα δέος!"
Δύο φωνές μέσα στα σκοτάδια της νυχτερινής Αθήνας.

"Μήπως είσαι λεσβία; Έλα, πες την αλήθεια..."
Ένας ακόμη εικοσάχρονος ψάχνει να δει αν έπιασε το λαβράκι των φαντασιώσεών του.

"EARTHQUAKE ON CITY"
Πλαϊνό αυτοκόλλητο "φτιαγμένου" αυτοκινήτου στο Ναγκόρνο-Καραβλάχ.

Οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες αμερικάνικες πόλεις

America's Fastest-Growing Cities, του Daniel Fisher (στο Forbes).

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το Buford...

Με μόνο ένα κάτοικο να έχει απομείνει στην πόλη, εκτελώντας χρέη δημάρχου, αστυνομικού και υπεύθυνου καθαριότητας, η πόλη Buford του Wyoming βγαίνει σε πλειστηριασμό, με τιμή εκκίνησης τα 100.000 δολλάρια.
Smallest towns: Buford, WY: Pop. 1, Up For Sale (από το Yahoo!)

Air: The hot new thing in green technology

Air: The hot new thing in green technology, του Michael Kanellos στο Forbes.