Καλοκαιρινός περίπατος στο Κτήμα Συγγρού

Το Κτήμα Συγγρού είναι ένας μεγάλος χώρος πρασίνου (από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους στο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας καθώς βρίσκεται μέσα σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή). Οι περισσότεροι το "ξέρουμε" ως το πράσινο κομμάτι που βρίσκεται πίσω από μια άσχημη μάντρα, ανεβαίνοντας την Κηφισίας στο δεξί μας χέρι. Στο παρελθόν υπήρξαν σχέδια κακώς νοούμενης μάλλον αξιοποίησής του από το Δήμο Αμαρουσίου, παρότι ο χώρος είναι ιδιοκτησίας του Δημοσίου. Εξαιρετική δουλειά για την προστασία του κάνουν οι "Φίλοι του Δάσους Συγγρού" και οι συνεργαζόμενοι εθελοντές που έχουν και το ιδιαίτερα ενημερωτικό http://www.dasosygrou.gr/.

Διαβάζοντας γλαφυρές και μελιστάλακτες περιγραφές άλλων στο ίντερνετ απόρησα για το αν πήγαμε στο ίδιο μέρος. Νομίζω ότι πολλοί Έλληνες (ιδίως Αθηναίοι που έχουν μια ψυχαναγκαστική, ενοχική "αγάπη για τη φύση") αισθάνονται την υποχρέωση όποτε βρεθούν ανάμεσα σε 5 δέντρα να γράψουν διθυράμβους για το πόσο ωραία αισθάνθηκαν, τη γαλήνη και την αγαλλίαση που ένιωσαν, κτλ., κτλ...

Η εντύπωση που μου δημιουργήθηκε είναι διαφορετική: Το νοτιο - δυτικό τμήμα (αυτό που είναι πιο εύκολα προσπελάσιμο από το κοινό) δείχνει μισο-εγκαταλελειμένο ή για την ακρίβεια φθίνον, "αφύσικο" στη μορφή του (δέντρα παρατεταγμένα στη σειρά σα στρατιωτάκια) και εν πολλοίς άχαρο και αφιλόξενο. Είναι δηλ. αυτό ακριβώς που λέει η λέξη: κτήμα. Πιθανώς να ευθύνεται εν μέρει για αυτή μου την εντύπωση το ότι πήγαμε στο κατακαλόκαιρο (Κυριακή 9 Αυγούστου). Κατά τη διάρκεια των 2 περίπου ωρών που περπατήσαμε, συναντήσαμε 1-2 άτομα που έτρεχαν, άλλους 4 που περπατούσαν, μία κυρία με ένα σκυλί και τον πυροσβέστη με το όχημά του που μετακινείτο από το ένα σημείο στο άλλο, προσπαθώντας να καλύψει όλο αυτό τον τεράστιο χώρο. (Την επόμενη μέρα, 10 Αυγούστου, διαβάζω ότι προσλήφθηκαν οι εποχιακοί δασοπυροσβέστες!!!!!) Ερημιά δηλαδή. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ο θόρυβος από την Κηφισίας ήταν εντονότατος (στο νοτιοδυτικό τμήμα) παρότι ήταν μεσημέρι Κυριακής και οι δρόμοι ήταν εξίσου άδειοι. Φαντάζομαι πως θα είναι τον υπόλοιπο καιρό...
Ωστόσο, το βόρειο / βορειοανατολικό τμήμα είναι πράγματι δάσος και αξίζει κανείς να το περπατήσει καθώς έχει αρκετά ωραία κομμάτια (και ο θόρυβος γίνεται ελάχιστα αντιληπτός). Απ' ότι διαβάζω από το σάιτ του Υπ. Αγρ. Ανάπτυξης & Τροφίμων / Ι.Γ.Ε. που έχει και την επιμέλεια του χώρου, αυτό είναι και το μεγαλύτερο σε έκταση τμήμα (700 στρ. δάσος - 200 κτήμα).
Νομίζω ωστόσο ότι και το υπόλοιπο θα μπορούσε με μια μεγαλύτερη περιποίηση και μικρο-αλλαγές / παρεμβάσεις να γίνει πολύ πιο φιλικό στο χρήστη.

Στα θετικά:

• Χωματόδρομοι και μονοπάτια (ελάχιστη άσφαλτος).
• Δυνατότητα περιπάτου / τρεξίματος για περιοίκους.
• Θετική συμβολη στο μικροκλίμα της περιοχής.
• Θετική συμβολή στην απορρόφηση των νερών της βροχής (διαπερατή επιφάνεια).
• Πιθανή θετική συμβολη στην ατμοσφαιρική ρύπανση (αέρια ρεύματα...).

Στα αρνητικά:

• Κακόγουστα, σκουριασμένα κάγκελα και μάντρα στην περίμετρο.
• Άσχημες, απωθητικές είσοδοι.
• Απουσία σήμανσης που να σε κατευθύνει στα ενδιαφέροντα σημεία.
• Ελάχιστα παγκάκια και άλλος εξοπλισμός.
• Ελάχιστες βρύσες, και σε κακή κατάσταση (άχρηστες ή βρώμικες).
• Απουσία επαρκούς φύλαξης.
• Κοτετσόσυρμα...
• Σκουπίδια (λίγα αλλά υπαρκτά).
• Καταστροφή / φθορά πυροσβεστικών κρουνών και εξοπλισμού από τριτοκοσμικά δίποδα.