Άκουγα πριν λίγο στη ΝΕΤ την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη, όπου ο Γιάννης παρουσιάζε τις "αντιρρήσεις" όσων δεν χωνεύουν τους U2. Ελάχιστοι εξέφρασαν απόψεις για τη μουσική τους. Οι περισσότεροι από τους... "αντιρρησίες" επικεντρώθηκαν στο ότι τους εκνευρίζει ο Bono και η "συμπεριφορά" του. Όπου με τη λέξη "συμπεριφορά" νοούνται οι προσπάθειές του να τραβήξει την προσοχή στη φτώχεια, τη δυστυχία και την πείνα των ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου και ειδικά της Αφρικής.
Προφανώς αυτή η... συμπεριφορά έχει "κουράσει" κάποιους καλοζωισμένους που θεωρούν ότι η πείνα και ο θάνατος στον Τρίτο Κόσμο είναι απλά και μόνο μια "εικόνα". Ο σωστός ("μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος") ροκ σταρ οφείλει να επικεντρώνεται στη μουσική του και να μην συναναστρέφεται με τους Bush αυτού του κόσμου, ακόμη κι αν έτσι εξασφαλίζει χρήματα που θα γλιτώσουν μερικά εκατομμύρια από θάνατο λόγω ασιτίας ή κάποιας μολυσματικής ασθένειας. Δηλ., κάποιοι που πιθανώς να θεωρούν και τον εαυτό τους "εναλλακτικό", ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα του ροκ σταρ Μπόνο απ' ότι ο ίδιος! Ή ίσως θεωρούν ότι οι πολιτικές τους προτιμήσεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τη σωτηρία μερικών συνανθρώπων τους...
3 σχόλια:
http://www.thedubliner.ie/the_dubliner_magazine/2007/04/bono_and_his_cr.html
kai polla alla...
Επειδή κόπηκε η διεύθυνση που έγραψες, τη συμπληρώνω εδώ.
(λίστα 3 άρθρων).
Επιπλέον, μιας και συνεχίζεται η κουβέντα σήμερα, είχα γράψει κι εγώ με άλλα λόγια το ίδιο που σχολίασε και ένας άλλος ακροατής. Ο ήχος των U2 δεν είναι επαρκώς "σκληρός" για να γίνει αποδεκτός από ένα σημαντικό κομμάτι των ακροατών της ροκ στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, αρκετοί από αυτούς που ακούν ροκ στην Ελλάδα είναι πολύ συντηρητικούρες για να αποδεχτούν κάτι που αποκλίνει από τη συνηθισμένη "ροκ νόρμα"... Διάολε, αυτή η φράση θα έπρεπε να είναι αντίφαση!
Αλλά ίσως κι εγώ πέφτω σε κλισέ τώρα, έχοντας τόσο μεγάλες προσδοκίες από ένα μουσικό είδος.
Μεταξύ άλλων, είχα γράψει τα εξής (μάλλoν στο δικό μου σχόλιo αναφέρεσαι, αγαπητέ mantz):
Έτυχε να μιλήσω με μουσικούς που εκτιμώ και που γνωρίζουν τον Bono και μου είπαν ότι "έχουμε πρόβλημα προσέγγισης του υλικού τους έτσι όπως βγαίνει, αλλά ο ίδιος είναι ειλικρινής".
Το τελευταίο τους άλμπουμ έχει καλά τραγούδια, αλλά καταλαβαίνω γιατί μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους κενό περιεχομένου.
Εννοείται πως δεν επηρεάζομαι ούτε θετικά ούτε αρνητικά από την περσόνα του Bono. Έχω γνωρίσει αρκετούς καλλιτέχνες για να ξέρω πως το μοναδικό κριτήριο για την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ αξία τους (ΠΡΕΠΕΙ να) είναι το ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ έργο τους.
Στην Ελλάδα βέβαια, όπου το συνεπικουρούμενο και από τα πρωινάδικα σύνδρομο "καλό και ευαίσθητο παιδί, αγαπάει τους γονείς του και βοηθάει τους απόρους" πηγαίνει χέρι-χέρι με τη συχνά ασημαντότατη καλλιτεχνική προσφορά, είναι δύσκολο να πεισθεί ο εκάστοτε "φιλότεχνος" να πάψει να αναζητά role-model.
Αφήστε δε που οι U2 είναι σχεδόν υπερβολικά φωτεινό συγκρότημα για τη σκοτεινή ψυχή του σοβαρού Έλληνα μουσικόφιλου που θαρρείς πως ξεπήδησε από latex & leather φετιχιστικό πάρτυ.
Υ.Γ. Σε μια διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ Βερολινέζων οπαδών των Depeche Mode και των U2 (και τα δύο γκρουπ παίζουν στο Ολυμπιακό Στάδιο το καλοκαίρι), οι μεν υποστηρίζουν ότι πρώτοι οι D.M. ηχογράφησαν στο Hansa-by-the-Wall και προσέλαβαν τον Anton Corbijn για βίντεο κλιπ.
Δημοσίευση σχολίου