«Ώρα της Γης»: Η περιβαλλοντική Eurovision

Λιγότερες από 30 ώρες απομένουν... Νιώθετε κι εσείς την αγωνία να σας κυριεύει; Αχ, θα βγούμε πρώτοι άραγε;

Ομολογώ ότι δε μου καίγεται καρφί! Η φιέστα αυτή είναι πολύ καλή για την αυτοπροβολή διαφόρων οργανισμών (ιδιωτικών, δημόσιων, κτλ.) αλλά η ουσία της είναι απειροελάχιστη στην καλύτερη περίπτωση.

Ελπίζω όλοι αυτοί οι δήμαρχοι που δηλώνουν ότι θα σβήσουν τα φώτα των δήμων τους το Σάββατο το βράδυ να μη σοβαρολογούν. Και αν σοβαρολογούν έχουν σκεφτεί τις νομικές τους ευθύνες σε περίπτωση πρόκλησης ατυχημάτων...;
Εκτός και δεν εννοούν τα φώτα των δημοσίων χώρων αλλά τα φώτα των γραφείων. Ως γνωστόν στην όμορφη χώρα μας οι δημοτικές υπηρεσίες δουλεύουν τα βράδια του Σαββάτου...
Και όλοι αυτοί (πολίτες και δημόσιες / δημοτικές υπηρεσίες) που δηλώνουν ότι θα σβήσουν τα φώτα, έχουν αλλάξει τους λαμπτήρες τους σε χαμηλότερης κατανάλωσης; Αν όχι, τότε ποιον θέλουν να ευαισθητοποιήσουν; Μα… τους άλλους!
Σημειώνεται ότι οι δημόσιες υπηρεσίες, βάσει της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας και νομολογίας έχουν τη δυνατότητα να κάνουν προμήθειες «οικολογικών προϊόντων» ακόμη κι αν αυτά έχουν μεγαλύτερο αρχικό κόστος από άλλα συμβατικά. Άρα, δικαιολογίες δεν υπάρχουν...

Το θέμα προσφέρεται σίγουρα για σαρκαστικά σχόλια αλλά θα αυτοπεριοριστώ.

Αν κρίνουμε από τις εν γένει περιβαλλοντικές επιδόσεις της χώρας τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό τομέα (ούνα φάτσα, ούνα ράτσα...) αυτή η πρωτιά μάλλον τονίζει τη διαρκή απόσταση (έστω και μειούμενη) μεταξύ «απόψεων» και συμπεριφοράς, (βλ. έρευνα 2007: «Η Περιβαλλοντική Συνείδηση του Έλληνα»).

Κάτι άλλο που με ενοχλεί είναι αυτή η, αδιόρατη αλλά παρούσα, «μαγική» διάσταση της κίνησης που δείχνει να υποτιμά την πολυπλοκότητα των προβλημάτων και την ανάγκη σοβαρής, μακροχρόνιας, μελετημένης αντιμετώπισής τους. Όχι, τίποτα απ’αυτά δε χρειάζεται στην «Ώρα της Γης»! Μ’ένα πάτημα του διακόπτη, καθαρίσατε! Ένα «τσακ!» και κάνατε το καθήκον σας. Λύσατε το πρόβλημα. Στη χώρα του «εδώ και τώρα», της αρπαχτής και του θεαθήναι (είπαμε, Eurovision...) είναι αναμενόμενο μια τέτοια εκδήλωση να γνωρίζει επιτυχία…

Ένα σχόλιο που άκουσα από ραδιοφωνικό παραγωγό και διαβάζω και από άλλους συμμετέχοντες σ'αυτό το happening («σβήνουμε τα φώτα και ανάβουμε κεριά…») μου άναψε ακόμη ένα λαμπάκι! Και δείχνει το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η δράση που δε βασίζεται στη γνώση αλλά στο κενό συναίσθημα. Ένα κερί (φτιαγμένο από παραφίνη) εκπέμπει πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από ένα παραδοσιακό λαμπτήρα πυρακτώσεως 40W. (10 φορές περισσότερο υπολογίζεται από το Nullius in Verba για την Αυστραλία).

Αν θέλετε να κάνετε κάτι, σβήστε τα φώτα που δε σας χρειάζονται και φροντίστε αυτά που είναι ανοιχτά να έχουν λαμπτήρες χαμηλότερης ενεργειακής κατανάλωσης. Μόνιμα, όχι μια ώρα το χρόνο…