Ορκωμοσία νέων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων (πολιτική ή θρησκευτική τελετή;)

Με αφορμή τα "όμορφα" και επεισοδιακά που σημειώθηκαν πριν 10 μέρες στη Δημητσάνα, κατά την ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου, και τα όσα αναφέρθηκαν εκεί (αξίζει να δείτε  στο YouTube το σχετικό βίντεο ορκωμοσίας καθώς και το βίντεο των "επεισοδίων" που ακολούθησαν) έψαξα το νόμο 3852/2010 ("Καλλικράτη") για να δω τι προβλέπεται για την ορκωμοσία. Προβλέπεται εμπλοκή της εκκλησίας ναί ή όχι;

Κατ'αρχάς, το κείμενο του νόμου και τα σχόλιά μου στο τέλος:

Άρθρο 52

Ορκωμοσία των δημοτικών αρχών

1. Μετά την ανακήρυξη του επιτυχόντος και των επιλαχόντων συνδυασμών ο δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι σύμβουλοι του συμβουλίου της δημοτικής ή τοπικής κοινότητας και οι τοπικοί εκπρόσωποι κοινοτήτων πριν από την ημέρα εγκατάστασης και ανάληψης των καθηκόντων τους δίνουν τον ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

2. Η ορκωμοσία γίνεται στο κατάστημα του δήμου σε δημόσια συνεδρίαση, της οποίας ο ακριβής χρόνος (ημερομηνία και ώρα) ορίζεται από τον εκλεγέντα δήμαρχο.

3. Για την ορκωμοσία συντάσσεται πρακτικό, το οποίο υπογράφεται από το δήμαρχο, τους συμβούλους και τους τοπικούς εκπροσώπους που ορκίστηκαν.

Το πρακτικό αυτό συντάσσεται σε δύο (2) αντίτυπα, από τα οποία το ένα αντίτυπο παραμένει στο δήμο και το άλλο αποστέλλεται στον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Τα προαναφερόμενα πρόσωπα αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους από την ημέρα της εγκατάστασης.

4. Σε όσες περιπτώσεις η ορκωμοσία δεν πραγματοποιήθηκε για λόγους αντικειμενικής αδυναμίας, ο δήμαρχος καλεί τον επιτυχόντα προς ορκωμοσία εντός πέντε (5) ημερών, αφότου του γνωστοποιήθηκε η άρση των λόγων.

5. Αν γίνει δεκτή η ένσταση που ασκήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 47 και ακυρωθεί από το αρμόδιο δικαστήριο η απόφαση του άρθρου 44, η διαδικασία των προηγούμενων παραγράφων επαναλαμβάνεται με πρωτοβουλία του δημάρχου που εκλέγεται με βάση τη δικαστική απόφαση."

Βλέπουμε κατ' αρχάς ότι πρόκειται για κείμενο πολιτικού όρκου, χωρίς οιαδήποτε θρησκευτική χροιά. Υπάρχει βέβαια το παράδοξο (μάλλον ηθελημένα ασαφές) να μην αναφέρεται ενώπιον ποίου, ή από ποιόν, ορκίζονται οι νεοεκλεγέντες.

Ενώπιον ιερέα; Από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.

Ενώπιον δικαστή; Ούτε αυτό προκύπτει από πουθενά.

Του προηγούμενου δήμαρχου; Θεός φυλάξοι!

Μήπως του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης; Πιθανώς να (ανθυπο-)υπονοείται κάτι τέτοιο αλλά το γεγονός ότι το πρακτικό "αποστέλλεται" σε αυτόν, ίσως υπονοεί ότι δεν είναι παρών.

Μήπως ορκίζονται από κάποιον ανώτερο (ή μη) υπάλληλο του Δήμου; Μπα, αυτό έλειπε να μας ορκίσουν τα υπαλληλάκια!

Άρα, μάλλον πρόκειται για μια πρωτότυπη, σουρεαλιστική και ναπολεόντειο τελετή (Self-Service, DIY) όπου οι νεοεκλεγέντες αυτο-ορκίζονται στο χρόνο της επιλογής τους!

Τα λόγια του εκπροσώπου της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στη Δημητσάνα ήταν επί λέξει τα εξής: "Επειδή [σ]το άρθρο 52 και 54 του Νόμου 3852/2010 τα οποία ορίζουν την ορκωμοσία, δεν αναφέρεται η παρουσία ιερέων, δηλώνουμε ενώπιόν σας ότι υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του λαού. Παρακαλούμε αυτή η δήλωσή μας να γραφτεί στα πρακτικά".

Σημειώνω ότι αυτή η δήλωση έγινε μετά την ορκωμοσία (άφησε δηλαδή να κυλήσει "κανονικά" η ορκωμοσία με τον τρόπο που έγινε) και σε τόνο εξαιρετικά ήπιο. Είναι από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω με ανθρώπους της άκρας αριστεράς. Είναι σαφές ότι δεν προβλέπεται η ορκωμοσία ενώπιον ιερέων ούτε και στο Ευαγγέλιο ή οποιοδήποτε άλλο θρησκευτικό σύμβολο. Ουσιαστικά οι ιερείς -προφανώς με την παρότρυνση του νεοεκλεγέντος δημάρχου- "έκαναν κατάληψη" σε μια πολιτική τελετή, στην οποία δεν είχαν καμία θέση και η αντίδραση του δεσπότη είναι πέρα από κάθε μέτρο και όριο.

Αν γνωρίζετε τι έγινε σε άλλες πόλεις ενημερώστε με σχόλια.

Επικαιροποίηση: Από το youtube βλέποντας διάφορα βίντεο αλλά και από άλλα σάιτ διαπιστώνω ότι υπάρχει μια πραγματική "κατάληψη" του Καλλικράτη από την "Εκκλησία της Ελλάδος". Μόνο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης φαίνεται να σέβεται πλήρως το πνεύμα του νόμου. Αναλυτικά:
Αθήνα: Διαβάζω ότι κατά την ορκωμοσία Καμίνη "παρέστη" και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αλλά οι περισσότεροι υποψήφιοι, και ο δήμαρχος, έδωσαν πολιτικό όρκο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης Κακλαμάνη και Χρυσής Αυγής έδωσαν θρησκευτικό όρκο (κάτι που δεν προβλέπεται).
Αλίαρτος: Ο όρκος δόθηκε ενώπιον ιερέων, στο ευαγγέλιο.
Θεσσαλονίκη: Έγινε πολιτική τελετή ορκωμοσίας, από τον ίδιο το Δήμαρχο σε αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
Λευκάδα: 1) Ο δήμαρχος ορκίστηκε από ιερέα, στο Ευαγγέλιο, εν μέσω θρησκευτικής τελετής. Στη συνέχεια 2) όρκισε ο ίδιος ο δήμαρχος, στο Ευαγγέλιο, τους δημοτικούς συμβούλους και τοπικούς εκπροσώπους ενώ 3) για αυτούς που δεν ορκίστηκαν στο ευαγγέλιο ακολούθησε, η ανάγνωση τροποποιημένης "δήλωσης", σε αντίθεση με ότι ορίζει ο νόμος. Συγκεκριμένα ο "όρκος" τους είχε την εξής μορφή: "Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου». Προφανώς κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι η λέξη "ορκίζομαι" έχει αποκλειστικά θρησκευτικό περιεχόμενο...
Ζαχάρω: Έγινε θρησκευτική τελετή και δόθηκε θρησκευτικός όρκος! Μαθαίνω με έκπληξη ότι ο νεοεκλεγείς έχει καταδικαστεί για αδικήματα και έχει τεθεί σε αργία (ήταν και πριν δήμαρχος), άρα η τελετή ορκωμοσίας θεωρείται άκυρη. (βλ. εδώ κι εδώ).
Μονεμβασία: Φαίνεται η ορκωμοσία να έγινε στο κτίριο της Μητρόπολης, κατά παράβαση του νόμου (με το καλημέρα!). Προφανώς έλαβε χώρα και θρησκευτική τελετή και οι νεοεκλεγέντες ορκίστηκαν από ιερείς, στο ευαγγέλιο. Δεν ακούγεται η αρχή του όρκου (αν δόθηκε δηλ. και θρησκευτικός όρκος).
Πειραιάς: Η ορκωμοσία έγινε από τον Μητροπολίτη Πειραιώς.

Φυλακή σε αντιφρονούντα Ιρανό σκηνοθέτη

Σε φυλάκιση 6 ετών και 20ετή απαγόρευση κινηματογραφικής δράσης καταδικάστηκε ο αντιφρονών Ιρανός σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί.
Υπογράψτε εδώ τη διεθνή έκκληση για την αποφυλάκισή του.

Εσείς, θα μαζεύατε σκουπίδια για 35 χρόνια;

Με αφορμή την, πολλοστή, κρίση των σκουπιδιών που μαστίζει την Αθήνα θα ήθελα αγαπητοί αναγνώστες να σας κάνω μία ερώτηση:

Εσείς, θα θέλατε να μαζεύετε σκουπίδια για 30-35 χρόνια; Θα θέλατε η καθημερινότητά σας να είναι ένα συνεχές αλισβερίσι με κάδους απορριμμάτων, πεταμένες σακούλες, παράνομα παρκαρισμένα οχήματα και -σαν να μην έφταναν όλα αυτά- να έχετε και την κακοδιοίκηση του ελληνικού δημοσίου από πάνω σας, να σας τρίβεται στα μούτρα επί καθημερινής βάσης;

Ξέρω ότι κάποιοι, διαβάζοντας τα παραπάνω, προτρέχετε και πάτε να απαντήσετε όχι σε αυτό το ερώτημα που έθεσα αλλά σε αυτά που φαντάζεστε ότι θα γράψω στη συνέχεια. "Αν δεν τους άρεσε ας μην προσλαμβάνονταν", θέλετε να μου πείτε. "Δεν τους ανάγκασε κανείς να προσληφθούν στην Υπηρεσία καθαριότητας. Αν δεν τους αρέσει να παραιτηθούν!...". Εντάξει, δεκτά όλα αυτά, αλλά παρακαλώ, απαντήστε πρώτα στο ίδιο το ερώτημα και παρακολουθήστε το συλλογισμό μου:

Θα θέλατε να μαζεύετε σκουπίδια για 30-35 χρόνια της ζωής σας; Ξέρετε κάποιον από το περιβάλλον σας που θα ήθελε κάτι τέτοιο;

Υποθέτω πως η απάντηση είναι αρνητική, όσο καλές και αν είναι οι αμοιβές. Άρα, είναι κατ' αρχάς λογική και αναμενόμενη η τάση των εργαζομένων στις δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας να θέλουν να μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες. Αυτές οι μετατάξεις / τοποθετήσεις / μεταθέσεις (επιλέξτε όποιον όρο και όποια διαδικασία θέλετε) είναι που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την υπερπληθώρα προσωπικού στους ελληνικούς δήμους. Οι προσληφθέντες στις υπηρεσίες καθαριότητας κινούν γη και ουρανό για να μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες με αποτέλεσμα οι θέσεις στην υπηρεσία καθαριότητας να μένουν κενές και έτσι οι Δημοτικές αρχές -πιθανώς έχοντας κι αυτές λερωμένη τη φωλιά τους και θέλοντας να εξασφαλίσουν τη σιωπή και τη συνενοχή του προσωπικού- "αναγκάζονται" να προσλάβουν νέο προσωπικό για να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται στον τομέα της καθαριότητας. Και μετά πάλι απ' την αρχή...

Γνωστά αυτά. Ακόμη δε κι αν αναγκάζονταν οι εργαζόμενοι να παραμείνουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία για την οποία προσελήφθησαν μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι η απόδοσή τους θα έπεφτε με το χρόνο. Είτε λόγω δυσφορίας, είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω συνδυασμού παραγόντων που έχουν να κάνουν και με τις δυσκολίες της συγκεκριμένης εργασίας. Νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως η συγκεκριμένη εργασία δεν είναι για να γίνεται από το ίδιο άτομο για πάρα πολλά χρόνια, αλλά θα μπορούσε να είναι μια καλή (και σχετικώς καλά αμοιβόμενη) θέση για έναν άνθρωπο που αναζητά μια, σχετικώς, προσωρινή δουλειά, έως ότου μπορέσει να βρει κάτι καλύτερο.

Ως λύση σε αυτό το φαύλο κύκλο προσλήψεων-μετατάξεων-προσλήψεων επελέγη η πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Έλα όμως που η ελληνική εργατική νομοθεσία (και νομολογία) είναι πλήρως άκαμπτη και αρτηριοσκληρωτική σε αυτόν το τομέα και ορίζει ότι οι "πάγιες και διαρκείς ανάγκες" πρέπει να καλύπτονται από προσωπικό με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Και έτσι ανοίγει ένα παράθυρο για την επαναπρόσληψη / "μονιμοποίηση" ακόμη και αυτών των εργαζομένων που είχαν προσληφθεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Βλ. και εδώ.

Μπορεί εμείς να θεωρούμε ότι η ανωτέρω λογική είναι πλήρως... παράλογη.  Μπορεί να εκπλησσόμεθα που η ελληνική νομοθεσία και τα ελληνικά δικαστήρια δεν μπορούν να κάνουν το διαχωρισμό ανάμεσα στην "πάγια και διαρκή ανάγκη" απ' τη μια, και "τον παράγοντα/φορέα που θα καλύψει αυτή την ανάγκη" απ' την άλλη. Είναι σαν να λέμε ότι επειδή η... θέση του προπονητή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου είναι πάγια και διαρκής, θα πρέπει να καλύπτεται εφ' όρου -εργασιακής- ζωής από τον ίδιο προπονητή που πρώτος καπάρωσε τη θέση, και ο οποίος δεν θα μπορεί να απωλύεται αλλά να μόνο να μετατάσσεται (π.χ. σε θέση φύλακα επαρχιακού εθνικού σταδίου). Ή, αν καταφέρουμε και επεκτείνουμε την τουριστική σεζόν ολόκληρο το χρόνο και οι σχετικές θέσεις πάψουν να είναι εποχικές, θα έχουμε μόνιμους, 65χρονους ναυαγοσώστες να εργάζονται στις παραλίες μας... Αλλά το τι εξυπνάδες λέμε και το τι πιστεύουμε εμείς ελάχιστη σημασία έχει εν προκειμένω. Σημασία έχει το τι λέει ο νόμος.

Άρα βρισκόμαστε ενώπιον ενός αδιεξόδου: Οι προσλαμβανόμενοι στις υπηρεσίες καθαριότητας του ελληνικού δημοσίου δεν επιτρέπεται να απωλυθούν και συνεπώς ο αριθμός τους είναι μοιραίο διαρκώς να αυξάνεται. Η δε παραγωγικότητά τους είναι μοιραίο, για τους λόγους που εξηγήθηκαν, συνεχώς να φθίνει. Η μόνη λοιπόν διαφαινόμενη λύση είναι, πολύ απλά, οι εργαζόμενοι για την καθαριότητα των δήμων να μην έχουν καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου. Θα πρέπει η εκτέλεση της αποκομιδής απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων υλικών να περάσει σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες θα υπογράφουν συμβόλαια με συγκεκριμένους όρους με τον κάθε δήμο. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να διερευνηθεί και η θεσμοθέτηση κάποιου είδους ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών που θα δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα και να ζητείται και η γνώμη των πολιτών για το ποιές εταιρείες κάνουν καλή δουλειά ή όχι, έτσι ώστε να εισάγεται και ένα επιπλέον στοιχείο διαφάνειας στην όλη διαδικασία.

  

Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι ο σχεδιασμός της διαχείρισης απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων θα πρέπει να παραμείνει, αναβαθμιζόμενος, στον ίδιο το δήμο (ή μια  ένωση δήμων) που θα έχει τη συγκεντρωτικη ευθύνη εντός των ορίων δικαιοδοσίας του και εντός των πλαισίων που ορίζει η νομοθεσία και θα είναι υπεύθυνος για να καθορίσει το κατάλληλο μείγμα μέτρων διαχείρισης απορριμμάτων και όλες τις σχετιζόμενες πολιτικές (μείωση όγκου απορριμμάτων, ανακύκλωση, αποκομιδή, ΧΥΤΑ / ΧΥΤΥ ιδιόκτητο ή τρίτου, καύση, πυρόλυση ή όποια άλλη τεχνολογία, ωράρια και δρομολόγια λειτουργίας της αποκομιδής, κοινωνικά κριτήρια / bonus για την πρόσληψη ατόμων ευπαθών ομάδων, πολεοδομικά και διοικητικά μέτρα που σχετίζονται με τον τρόπο και το χώρο απόθεσης και συλλογής των απορριμμάτων κ.ο.κ.).

Κάπως έτσι, θα βγούμε από το φαύλο κύκλο των ετήσιων απεργιών ("λευκών", κόκκινων ή μαύρων) και θα μπορούμε σε πολύ λίγα χρόνια από τώρα να θυμόμαστε όλη αυτή τη δυσωδία που μας περιβάλλει ως μια κακή ανάμνηση. Διαφορετικά, θα έχουμε κάνει ένα ακόμη μπάλωμα, στα χιλιάδες μπαλώματα που απαρτίζουν το ξεφουσκωμένο μπαλόνι του ελληνικού δημοσίου.

Ανίερες σκέψεις μπροστά στη Sagrada Familia

Είναι εντυπωσιακό ότι όλα τα μεγάλα (αρχιτεκτονικά) δημιουργήματα έχουν φτιαχτεί... για το τίποτα. Όπως κι αν το δει κανείς.

Ο Παρθενώνας για τους θεούς των αρχαίων ελλήνων.

Οι πυραμίδες των Αιγυπτίων για το θεό – βασιλιά.

Η Αγία Σοφία, ο Άγιος Παύλος, η Σαγκράδα Φαμίλια για το θεό των χριστιανών.

Όλα αφιερωμένα σε κάτι το ανύπαρκτο, ή το αναπόδεικτο. Αφιερωμένα στο τίποτα και στον κανένα. Τι απίστευτη σπατάλη πόρων!

Ή – ακόμη κι αν πιστεύει κανείς σε μια θρησκεία – και πάλι για το τίποτα, ή ορθότερα για το φόβο αυτού. Το φόβο του θανάτου.

Το Ταζ Μαχάλ – μαυσωλείο για την 3^η, αγαπημένη, γυναίκα του αυτοκράτορα, μνημείο αγάπης και θανάτου ταυτόχρονα.

Λες και όλες οι «χρηστικές» ανάγκες των καθημερινών λειτουργιών καλύπτονται με μικρότερες ή απλούστερες κατασκευές και μόνο το άπειρο ή το τίποτα έχει την τάση να εντυπωσιάσει και να καλύψει τα πάντα (Ο νόμος της εντροπίας στην αρχιτεκτονική;) Ή μήπως έχει την τάση να ...διασκεδαστεί και να ξορκιστεί;

Βέβαια, τα στάδια και οι «ουρανοξύστες», γίνονται με χρηστικά κριτήρια. Αλλά και τα στάδια έχουν ως σκοπό να σε κάνουν να «ξεφύγεις» από την καθημερινότητα. Φυγή λοιπόν κι αυτά. Από το υπαρκτό στο φαντασιακό – στο κατ’ουσίαν ανύπαρκτο.

Μόνο οι «ουρανοξύστες», έχουν μια κάποια ξεκάθαρη, καθημερινή, χρηστική λειτουργία. Χτισμένοι με τα κίνητρα της ματαιοδοξίας (αέρας κοπανιστός δηλαδή) αλλά και του κέρδους. Το κέρδος...

Ε, αυτό... είναι κάτι.

Έκθεση Φωτογραφίας - Δήμος Σταυρούπολης

Έκθεση Φωτογραφίας στο Δήμο Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης, από 1-17 Δεκεμβρίου 2010. Θέμα της έκθεσης είναι : "φυτική βιοποικιλότητα - η τέχνη της φύσης". Οι εκτιθέμενες φωτογραφίες προέκυψαν από τον 3ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας που διοργάνωσε το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Βοτανικό Κήπο Σταυρούπολης του Δήμου Σταυρούπολης. Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται και μία δική μου φωτογραφία.

Ακούστηκαν...

Ναι, το ξέρω πως υπάρχει αντίστοιχη στήλη (του Γιάννη Νένε) στην AthensVoice εδώ και 2-3 χρόνια.

Αλλά ..."εγώ το σκέφτηκα πρώτος"! Εντάξει, η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να ξέρω ποιος το είχε σκεφτεί πρώτος, αλλά καιρός είναι ν' αρχίσω να καταγράφω τα δικά μου "ακούσματα" για να μην πηγαίνουν χαμένα. Μεμονωμένα ακουστικά στιγμιότυπα λοιπόν, από την περιρρέουσα καθημερινότητα:

"...Δεν είπα να μην έχει αυτοκίνητο ρε μαλάκα! Αλλά, να μην το παίζει φτωχιά!"
(Εκνευρισμένος θαμώνας καφενείου λογομαχεί με οπαδό του ΚΚΕ για τις ζάντες της Γενικής Γραμματέως - καφενείο δίπλα από εκλογικό κέντρο, 2η Κυριακή δημοτικών εκλογών)

"Τί 'ναι αυτό; Τσιπς με σάλτσα;"
(Ηλικιωμένη κυρία ανακαλύπτει τα νάτσος με τυρί - σε κλασσικό σινεμά)

"Σε λίγο θα σας φέρουν και καναπέδες να γαμιέστε!"
(Η περίφημη... Φτερού, προς θαμώνες μοντέρνας καφετέριας, αραγμένους σε lounge ντιβανοκασέλες!)

Γράψιμο

Πολύ θα ήθελα κάποιος να με πληρώνει για να γράφω. Οτιδήποτε...
Εκτός από τον τρέχοντα εργοδότη μου.
Χιλιάδες σκέψεις. Διάσπαρτες ιδέες. Χαρτάκια πάνω στο γραφείο που περιμένουν να μπουν στην κατάλληλη θέση. Βιβλία που περιμένουν να γραφτούν. Βιτριολικοί χαρακτηρισμοί να εκτοξευθούν. Σενάρια υπό επεξεργασία. Λίστες χρυσοφόρες, υπό εκκόλαψη. "Επιστημονικές" (χα!) αναλύσεις. Δοκίμια και διηγήματα αδόκιμα. Κριτικές και απλές παρατηρήσεις.
Σ' αυτή τη γλώσσα or another.
Πουλάω τη σκέψη μου, και ειλικρίνεια.
Anyone? Anyone?

Αλλαγή σελίδας στις ελληνικές πόλεις

Αλλαγή σελίδας στη διοίκηση των ελληνικών πόλεων φέρνουν (αισίως) οι σημερινές δημοτικές εκλογές. Μια διαδικασία σταδιακής απαγκίστρωσης των πολιτών από τα κόμματα, που είχε αρχίσει εδώ και 10-20 χρόνια, σιγά-σιγά έφτασε και στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας, με μικρές παραλλαγές στην ιδιαίτερη περίπτωση του καθενός.

Ήταν η πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές που θα ήθελα να είχα... τριπλοψηφίσει! Τρεις μεγάλες νίκες ανθρώπων κατά τεκμήριο άξιων, σοβαρών και μη εξαρτημένων από κομματικούς μηχανισμούς στην Αθήνα (την πόλη που πλέον κατοικώ), την Πάτρα (την πόλη που μεγάλωσα) και τη Θεσσαλονίκη (τη μόνη ελληνική πόλη που έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι παραπάνω από μια... ελληνική πόλη). Είναι και η πρώτη φορά στη ζωή μου (το 1989 πρωτοψήφισα) που "είμαι με τους νικητές".

Αλλά και σε άλλες πόλεις, για τις οποίες δε γνωρίζω λεπτομέρειες, βλέπω ότι αρκετοί ανεξάρτητοι υποψήφιοι τα πήγαν καλά και απομένει πλέον να αποδείξουν αν άξιζαν την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους.

Ενδιαφέρον έχει και το πως η "αντι-μνημονιακή" ρητορική επέδρασε ή χρησιμοποιήθηκε από τους υποψηφίους για να έλθουν σε επαφή με τον κόσμο. Στην Πάτρα, ο συνδυασμός του Γ. Δημαρά έκανε χρήση μιας ...light αντιμνημονιακής ρητορικής (δεν είμαι σίγουρος ότι τους έκανε καλό), δίνοντας όμως έμφαση στην ανάγκη στήριξης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων που θα πληγούν από την ύφεση και στην ανάγκη απαλλαγής απ' όσους μετείχαν με τον Α' ή Β΄ τρόπο στο "παλιό καθεστώς". Παράλληλα όμως, είναι ο ίδιος συνδυασμός που μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Πάτρας είχε πολύ ορθά επισημάνει φαινόμενα κατασπατάλησης των δημοσίων πόρων, π.χ. καταψηφίζοντας την πρόταση σύναψης δανείου από τη Δημοτική Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πάτρας (ΔΕΥΑΠ) (βλ. βίντεο Youtube ) και καταγγέλοντας ότι το δάνειο θα επιβάρυνε όλους τους Πατρινούς -ακόμη και τους φτωχότερους - για να μισθοδοτούνται κάποιοι εκλεκτοί προνομιούχοι γραφειοκράτες με εξωφρενικές απολαβές του ύψους των 6.000ευρώ το μήνα! Άρα, η προεκλογική, αντιμνημονιακή ρητορεία δεν ήταν (στη συγκεκριμένη τουλάχιστον περίπτωση) με σκοπό να συνεχιστεί το φαγοπότι των δημοσίων πόρων, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Για την Αθήνα, νομίζω πως (αν ο Καμίνης δικαιώσει τις προσδοκίες που τον συνοδεύουν) θα χρωστάμε εμείς οι κάτοικοι της πόλης ένα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" στο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο της Lifo που είχε το πείσμα και το θάρρος να σηκώσει την παντιέρα της... αντι-Κακλαμανικής εκστρατείας και να στηρίξει τον ανθυποψήφιο του νυν Δημάρχου, σε μια κρίσιμη στιγμή που οι κατοικοεδρεύοντες του συστήματος ΠΑΣΟΚ είχαν λακίσει για να προστατεύσουν την εικόνα τους ή για τον όποιο άλλο λόγο.

Ωστόσο, οι δυσχέρειες που θα αντιμετωπίσουν οι νέοι δήμαρχοι είναι μεγάλες και οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στην επιμονή της κεντρικής εξουσίας να μην αφήνει τους δήμους ανεξάρτητους (να ευημερήσουν κατά τον τρόπο που αυτοί νομίζουν ή να χρεωκοπήσουν...). Ήδη όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι περιφερειάρχες, μη γνωρίζοντας τι να πουν για τις δικές τους αρμοδιότητες, έκαναν συνεχείς αναφορές στο κέντρο της Αθήνας(!) ενώ και η κυβέρνηση (εμπνεόμενη από μία σαρκαστική πρόταση που έγραψα στο blog e-Δράση;) σκέφτεται να ορίσει Υπουργό υπεύθυνο για την Αθήνα, δηλ. να μπουρδουκλώσει τα πράγματα ακόμη περισσότερο, αντί να κάνει την αποφασιστική κίνηση που χρειάζεται μεταφέροντας αρμοδιότητες (έστω υπό όρους και προϋποθέσεις) στο Δήμο. Σε κάθε περίπτωση έχουμε κάθε δικαίωμα πλέον να ελπίζουμε ότι με τις νέες δημαρχιακές διοικήσεις το φαγοπότι θα περιοριστεί κατά πολύ, αν δεν φοβηθούν τις αναπόφευκτες συγκρούσεις που θα θελήσουν να προξενήσουν οι άνθρωποι των μηχανισμών με τα χρυσά κουτάλια.

Καλή μας νέα τετραετία!


Υ.Γ. Εντυπωσιακή λεπτομέρεια από το Δήμο Πατρέων: Ο επίσημος υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, κος Κατσικόπουλος, πήρε σχεδόν 3.000 ψήφους λιγότερες στο Β' Γύρο απ' ότι στον Α'! Είτε κάποιοι ψηφοφόροι τον επέλεξαν στον Α' γύρο απλά και μόνο για να αποφευχθούν οι εκλογές (υποκύπτωντας στο δίλημμα του πρωθυπουργού) είτε έφταιξε η γκάφα του ίδιου να προσποιηθεί ότι ψήφισε στην Πάτρα ενώ δεν είχε προλάβει να μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα από τα Καλάβρυτα που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του.

Ο πλούτος των (ωραίων και λειτουργικών) πόλεων

Με αφορμή αυτό το εξαιρετικό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη για την πόλη της Φλωρεντίας, θυμήθηκα τα λόγια του Daniel Burnham (από τους πρωτοπόρους του αστικού σχεδιασμού στις ΗΠΑ) όταν προωθούσε το σχέδιό του για την πόλη του Σικάγο προς τους εμπόρους της, το 1909.

Καθότι το σχέδιο έπρεπε να κερδίσει την υποστήριξη των ανθρώπων του χρήματος προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει, τα επιχειρήματά του ήταν κατάλληλα διαμορφωμένα:

Το Παρίσι όπως είχε αναδιαμορφωθεί χάρη στον Ναπολέοντα ΙΙΙ "είχε αποδειχθεί μια καλή επένδυση". "Οι αλλαγές που επήλθαν απ' αυτόν έκαναν την πόλη διάσημη, και ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι αργόσχολοι πλούσιοι του κόσμου συνηθίζουν να συχνάζουν εκεί, και πληροφορούμαι ότι οι Παριζιάνοι κερδίζουν κάθε χρόνο από τους επισκέπτες περισσότερα απ' όσα ξόδεψε ο Αυτοκράτορας για να επιφέρει τις αλλαγές". Έτσι, θα έπρεπε να γίνει και για το Σικάγο:

Το παράδειγμα που φέρεται να τους έδωσε ήταν το εξής:

" 'Το σκάμε μακριά για το Κάιρο, την Αθήνα, τη Ριβιέρα, το Παρίσι και τη Βιέννη, επειδή η ζωή εδώ δεν είναι τόσο ευχάριστη όσο σε αυτά τα κέντρα της μόδας. Έτσι, υπάρχει και συνεχίζεται μια διαρκής εκροή των πόρων της πόλης. Κανείς δεν έχει εκτιμήσει το πόσα εκατομμύρια σε χρήμα έχουν δημιουργηθεί στο Σικάγο και έχουν ξοδευτεί αλλού, αλλά το ποσό πρέπει να είναι μεγάλο. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα στο λιανικό μας εμπόριο αν αυτά τα χρήματα κυκλοφορούσαν εδώ;

...Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα στην ευημερία μας αν η πόλη ήταν τόσο απολαυστική που οι περισσότεροι άνθρωποι που πλουτίζουν στην Πεδιάδα του Μισσισιπή, ή δυτικά αυτής, ερχόντουσαν στο Σικάγο για να ζήσουν; Δεν θα έπρεπε χωρίς καθυστέρηση να κάνουμε κάτι ικανό να ομορφύνει την πόλη μας και να την κάνει ελκυστική για εμάς, και ιδίως για τους επισκέπτες που επιθυμούμε;'

Συνέχισε, μη διστάζοντας να επιχειρηματολογήσει ότι η "επένδυση" του Περικλή στην Αρχαία Αθήνα ακόμη απέδιδε σε τουριστικά έσοδα. "

Πηγή (και μετάφραση από): Hall, Peter. Cities of Tomorrow. Blackwell Publishers. 1988.

Atenistas: Σάββατο στην πλατεία Δημαρχείου

Αν είστε ένας από τους 24 Αθηναίους που δεν γνωρίζει για τους Atenistas, ενημερωθείτε για τη δράση τους εδώ. Το Σάββατο το βράδυ διοργανώνεται εκδήλωση στην Πλατεία Δημαρχείου (γνωστή και ως Κοτζιά). Ειδικά για αυτή την εκδήλωση διαβάστε εδώ.

"Ήττα στο Νικήτα"...

Αποφεύγω συνειδητά να κάνω πολιτικού τύπου αναφορές σ'αυτό το μπλογκ, αλλά το κακό με τον νυν αποτυχημένο και θρασύτατο δήμαρχο της Αθήνας παράγινε. Η τελευταία του αισχρή ατάκα σε τηλεοπτική εκπομπή ξεπέρασε κάθε όριο.

Θαυμάστε την Αυτού Χυδαιότητα στα παρακάτω χιουμοριστικά βιντεάκια (που τη βρήκαν τη διάθεση να κάνουν και χιούμορ με την περίπτωσή του;) :

Θα ψηφίσω δαγκωτό Καμίνη και ελπίζω στο δεύτερο γύρο να σοβαρευτούν οι πάντες και να απαλλάξουν την πόλη από τη φαύλη κακοδιαχείριση. Αν κανείς ενδιαφέρεται, ο Τάσος Αβραντίνης της κίνησης "πορτοκαλί" είναι μια πολύ καλή περίπτωση υποψηφίου δημοτικού συμβούλου.

Τα βιντεάκια τα βρήκα από το μπλογκ άσωτος γιος.

Για τον κάλαθο των αχρήστων (...συνέχεια)

Συνεχίζω από το προηγούμενο με μια σειρά φωτογραφιών από κάδους απορριμμάτων και ανακύκλωσης από διάφορες περιοχές της Αθήνας, τραβηγμένες κυρίως το τελευταίο έτος.

Ακατάδεκτος...

Αποπροσανατολισμένος

Αντιφάσκων...



Ανακριτικός, καλογυαλισμένος, χωρίς πόδι

 

Φυλακισμένος και δαρμένος

Κλασσικός, μίνι

...με υπερβολικό make-up

Zέμπρα;

Το ξέρατε ότι ο κάθε κάδος έχει και αριθμό ταυτότητας;

Στραβοβαλμένος, χορτασμένος...

Ακέραιος αλλά πεινασμένος...

Χωρίς καπάκι, με παρέα (ή μήπως ανταγωνισμό;)

Σα να κοιτιούνται πλαγίως

Καλλιτεχνικός, Γεμάτος αλλά θέλει άδειασμα

Ζωγραφιστός μα και... χυμώδης

Ο κάδος Pac-Man

Θρασύδειλος...

Περιπτερούχος, αυθαίρετος και με χορηγούς...

Διακριτικός, συνταγματικός μα και ενοχλητικός

Κολωνακιώτης, παλιομοδίτης. Προσέξατε το (υπερβολικά;) εύκολο άνοιγμα από κάτω;

Καπελωμένος. Αναζητεί ταυτότητα...

Θα μπορούσαν να είναι ένα εικαστικό σύνολο - γλυπτική σε πάρκα. Είναι απλά μια αλλόκοτη χωροθέτηση.



ΚΚΕ (ξύλινος και γερασμένος)

Trendy οικολογικός

Πολύ σκληρός για να πεθάνει (και πολύ μικρός για να χωρέσει...)

Κοροϊδευτικός

Λίγο απ'όλα

(ΑΒ) Βασιλ(οπουλ)ικός

Φουριόζος

The new kid in town

Μαραμένος, παραγκωνισμένος

Καμάκι μύωπας

Φλύαρος

Σκούζων...

Ερωτήσεις και σχόλια ευπρόσδεκτα. Γραφτείτε να παρακολουθείτε το blog κάνοντας κλικ στο κουμπί της δεξιάς στήλης ("Παρακολούθηση")

Σκέψεις για τον κάδο απορριμμάτων...

(Με προσθήκη: 2010-10-08)

Φαντάζομαι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων θα είναι από τα βασικά θέματα των επερχόμενων δημοτικών εκλογών (πάντα στον κόσμο μου...). Συχνά ακούμε διάφορα για τη διαχείριση των ίδιων των σκουπιδιών αλλά για τους κάδους που προσωρινά "φιλοξενούν" κάποια απ' αυτά δεν μιλάει σχεδόν κανείς.

Πως χωροθετούνται; Πως τοποθετούνται; 

Υπάρχουν κριτήρια; Εννοώ πραγματικά, γραπτά, κριτήρια, όχι στο περίπου και "με το μάτι" γιατί "δεν είναι δυνατόν να έχεις κριτήρια..." (από δημοσιοϋπαλληλικές εξηγήσεις χορτάσαμε).

-Είναι τα (υποτιθέμενα) κριτήρια ίδια για όλους τους δρόμους και όλα τα πεζοδρόμια (δηλ. άκαμπτα και δυσπροσάρμοστα;) 

-Ή διαφέρουν ανάλογα με το χώρο που θα τοποθετηθεί ένας κάδος;

-Υπάρχει κάποιο νούμερο για την συγκέντρωση "κάδων ανά επιφάνεια";

-Ή απλώς τοποθετούνται κάδοι σε κάθε γωνία;

-Σε πόση απόσταση από τα παγκάκια; Μπροστά, δίπλα ή πίσω;

-Μέσα σε παρτέρια ή έξω από αυτά;

-Με το στόμιο των κάδων να κοιτάει προς το δρόμο ή προς το εσωτερικό του πεζοδρομίου / διαδρόμου κτλ;

-Λαμβάνεται υπ'όψιν η παρουσία μεγάλων κάδων απορριμμάτων ή όχι;

-Λαμβάνεται υπ'όψιν το πόσο πολυσύχναστο είναι ένα πεζοδρόμιο ή μια πλατεία;

-Αδειάζονται τακτικά;

-Είναι εύκολοι στο άνοιγμα από το προσωπικό της υπηρεσίας καθαριότητας;

-Χρειάζονται πλαστικές σακούλες...;

-Με τον αέρα τα σκουπίδια σκορπίζουν ή όχι;

-Πόσο ...ευπρόσιτο είναι το άνοιγμά τους;

-Πόσο συχνά χρειάζονται καθάρισμα;

-Μπορούν να αφαιρεθούν, να καθαριστούν και να ξανατοποθετηθούν;

-...και αν ναι, δημιουργούνται κίνδυνοι τραυματισμού από τους κενούς στύλους στο ενδιάμεσο διάστημα;

Μέχρι να απαντηθούν όλα τα παραπάνω (και άλλα πολλά) νομίζω πως η Πλατεία Παπαδιαμάντη στα Άνω Πατήσια διεκδικεί το μετάλλιο της μεγαλύτερης συγκέντρωσης κάδων ανά επιφάνεια.

Στα περίπου 2000 τετραγωνικά μέτρα (υπολογισμός από Google Earth) της μικτής επιφάνειάς της, χωρίς δηλ. να αφαιρέσουμε τα παρτέρια, το συντριβάνι, τα περίπτερα, και τα τραπέζια γνωστού μεζεδοπωλείου, υπάρχουν 20 δημοτικοί κάδοι απορριμμάτων, 1-2 καλάθια των περιπτέρων, 2 μεγάλοι κάδοι ανακύκλωσης χαρτιού  και δύο δημόσιες τουαλέτες. Περιμετρικά της πλατείας, εννοείται ότι υπάρχουν και άλλοι κάδοι... 

Πλατεία Παπαδιαμάντη ή ΠΛΑτεία Κάδων Απορριμμάτων (ΠΛΑΚΑ);

Προσθήκη: 2010-10-08
Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, η Πλατεία Συντάγματος έχει έκταση περίπου 10.000 τετρ. μέτρα (πενταπλάσια) αλλά σχεδόν ίδιο αριθμό κάδων με την Πλατεία Παπαδιαμάντη (μέτρησα 23-24 κάδους απορριμμάτων στο Σύνταγμα).
Επιπλέον, διαπίστωσα ότι οι ωραίοι, ζωγραφισμένοι κάδοι ανακύκλωσης που είχα φωτογραφήσει (φαίνονται εδώ) έχουν απομακρυνθεί, όπως και απ' όλη την Αθήνα. Κακώς κατά τη γνώμη μου γιατί ήταν πιο καλαίσθητοι, πιο λειτουργικοί, έπιαναν σχετικά λιγότερο χώρο και έδεναν πιο ωραία στο αστικό τοπίο.

Σύντομο σχόλιο περί Ελληνικού

Θα επανέλθω όταν μάθουμε αναλυτικότερα το τι προβλέπει η φημολογούμενη συμφωνία της Ελλάδας με το Κατάρ αλλά θέλω να κάνω ένα σύντομο σχόλιο προς το παρόν.

Θέλω να υπενθυμίσω ότι όσοι επί χρόνια ζητούσαμε να αξιοποιηθεί κομμάτι του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού (τουλάχιστον το μισό), πάντα εντάσσαμε αυτή μας την πρόταση σε ένα συνολικό σχέδιο δημιουργίας δικτύου πάρκων στο σύνολο της μητροπολιτικής Αθήνας. Ιδίως δε στο Δήμο της Αθήνας και γενικά στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές. Η πώληση τμήματος του πρώην αεροδρομίου δεν πρέπει να έχει απλά λογιστικό σκοπό. Να μειώσει δηλ. προσωρινά το έλλειμμα του σπάταλου και διεφθαρμένου δημοσίου τομέα, ο οποίος θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο στρεβλό τρόπο. Η αξιοποίηση του αεροδρομίου του Ελληνικού πρέπει να γίνει με τρόπο που να είναι προς το συμφέρον όλης της Αθήνας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Και αυτή είναι μια πρόταση που έχει και σημαντικότατα μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη.

(πανηγυρτζήδικη) Εβδομάδα Χωρίς Αυτοκίνητο

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η λαϊκιστική, φτωχομπινέδικη αντίληψη που θέλει να προσφέρονται δωρεάν μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στους πολίτες του λεκανοπεδίου, λες και αυτό είναι που τους κάνει να μην τα χρησιμοποιούν για τις καθημερινές μετακινήσεις τους, μένει.

Η διαφορά φέτος είναι ότι χτυπάς μόνο ένα εισιτήριο για όλη την ημέρα (αύριο Σάββατο-ημέρα των εκδηλώσεων) ενώ έως πέρυσι δεν χτύπαγες κανένα. Ενσυνείδητα δεν χρησιμοποιώ τη φράση "δεν πληρώνεις", γιατί το κόστος λειτουργίας και το κόστος της έκπτωσης έτσι κι αλλιώς δεν εξατμίζονται. Απλά θα προστεθούν στο υπάρχον χρέος του ΟΑΣΑ δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τη λειτουργία του.

Κατά τα άλλα, οι δημόσιοι φορείς συνεχίζουν όπως κάθε χρόνο να οργανώνουν πανηγύρια για να παροτρύνουν τους υπηκόους τους να κάνουν πράγματα για τα οποία δεν δίνονται δυνατότητες...

Το (ουσιαστικό) μήνυμα των εκδηλώσεων: Εμείς καλά κάνουμε τη δουλειά μας. Εσείς -οι πολίτες / δημότες- είστε αναίσθητοι (και πρέπει να σας "ευαισθητοποιήσουμε")...

Το Ευρετήριο των "Παγκοσμίων Πόλεων" για το 2010

Ενόψει και των επερχόμενων δημοτικών εκλογών είναι πιθανό να γραφτούν και να ακουστούν διακηρύξεις, κριτικές και σχόλια για τη θέση των μεγάλων πόλεων της χώρας μας στον παγκόσμιο και ευρωπαϊκό χάρτη [πάντα αισιόδοξος...].

Το περιοδικό Foreign Policy σε συνεργασία με την εταιρεία συμβούλων A.T. Kearney και την οργάνωση Chicago Council on Global Affairs ετοίμασε μια έρευνα με τίτλο "Ευρετήριο Παγκοσμίων Πόλεων για το 2010". Στην έρευνα αυτή εντοπίζονται οι πόλεις με πληθυσμό μεγαλύτερο του ενός εκατομμυρίου και κατατάσσονται με βάση το βαθμό στον οποίο επηρεάζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Αυτό που προσπαθεί να μετρήσει η έρευνα είναι η επιρροή κάθε μίας μεγαλούπολης στις παγκόσμιες αγορές, την παγκόσμια κουλτούρα και την παγκόσμια καινοτομία αλλά και ο βαθμός στον οποίο οι ίδιες οι πόλεις επηρεάζονται από τα παραπάνω.

Η ακριβής κατάταξη των 63 μεγαλουπόλεων ίσως δεν είναι το σημαντικότερο. Έτσι κι αλλιώς, μια ελαφρώς διαφορετική μεθοδολογία σίγουρα θα έδινε και ελαφρώς διαφορετικά αποτελέσματα.

Ενδιαφέρον έχει να διαβάσει κανείς τους παράγοντες που ελήφθησαν υπόψη γι'αυτή την έρευνα, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα που δόθηκε στον καθένα, και οι οποίοι ήταν οι εξής:

1) Η επιχειρηματική δραστηριότητα: Το μέγεθος των κεφαλαιαγορών, ο αριθμός των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών και ο όγκος των αγαθών που διακινούνται.

2) Το ανθρώπινο κεφάλαιο: κατά πόσο η πόλη λειτουργεί ως μαγνήτης προσέλκυσης ξένων μεταναστών και φοιτητών, η ποιότητα των πανεπιστημίων της και το ποσοστό του πληθυσμού της που έχει κάποιου είδους πτυχίο.

3) Η διακίνηση της πληροφορίας: Ξένοι ανταποκριτές που εδρεύουν στην πόλη, διεθνείς ειδήσεις στα τοπικά ΜΜΕ, βαθμός διείσδυσης του ίντερνετ υψηλής ταχύτητας, λογοκρισία στα τοπικά ΜΜΕ.

4) Η πολιτιστική εμπειρία: Οι πολιτιστικές εμπειρίες που προσφέρει η πόλη στους ξένους κατοίκους και επισκέπτες της: αθλητικά γεγονότα, καλλιτεχνικές σκηνές, γαστρονομικές ευκαιρίες και αριθμός αδελφοποιήσεων με ξένες πόλεις (ατυχέστατη επιλογή αυτό το τελευταίο κατά τη γνώμη μου...)

5) Η πολιτική διασύνδεση: Πως η πόλη επηρεάζει (και επηρεάζεται από) τον παγκόσμιο πολιτικό διάλογο: Μετρώνται ο αριθμός πρεσβειών και προξενείων, τα διεθνή συνέδρια, οι μεγάλες δεξαμενές σκέψης και οι διεθνείς οργανισμοί που φιλοξενούνται στην πόλη.

Τέλος, υπάρχει και μια πιο ανάλαφρη φωτογραφική απεικόνιση των κορυφαίων πόλεων (όχι τόσο πετυχημένη κατά τη γνώμη μου) καθώς και ορισμένα ενδιαφέροντα σχετικά άρθρα:

Beyond City Limits (Parag Khanna)

Urban Legends (Joel Kotkin)

Chicago on the Yangtze (Christina Larson)

Prime Numbers : Megacities (Richard Dobbs)

Απεργία στο μετρό ...του Λονδίνου

Πολυασχολούμαι με τη Βρετανία τελευταία... Θα ακούσατε πιθανώς ότι στο Μετρό του Λονδίνου σημειώνεται σήμερα μια απεργία που δημιουργεί πρόβλημα στην πόλη. Μάλλον όμως δεν ακούσατε από τα ελληνικά ΜΜΕ κάποιες "λεπτομέρειες" που κάνουν την απεργία αυτή εντελώς διαφορετική από τις αντίστοιχες ημεδαπές:

1) Δεν απεργούν όλοι οι εργαζόμενοι (δια της βίας ή δια της συμπαιγνίας διοίκησης-συνδικάτων) όπως γίνεται εδώ.

2) Στην απεργία συμμετέχουν μέλη από δύο συνδικάτα (δεν ανήκουν υποχρεωτικά όλοι οι εργαζόμενοι στο ίδιο συνδικάτο).

3) Τα μέλη των συνδικάτων κλήθηκαν να ψηφίσουν. Η απεργία δεν αποφασίστηκε από κάποια "πεφωτισμένη" (συσκοτισμένη) συνδικαλιστική ηγεσία.

4) Τα μέλη των συνδικάτων ψήφισαν μήνες πριν (όχι αιφνιδιαστικά, δύο μέρες πριν την απεργία) .

5) Τα μέλη των συνδικάτων ψήφισαν μέσω μυστικής ψηφοφορίας (και όχι... δια βοής ή σε κάποια "ανοιχτή συνεδρίαση").

6) Στην ψηφοφορία φέρεται να συμμετείχε μικρό σχετικά μέρος των εργαζομένων που κλήθηκαν, και ποσοστό μικρότερο του 50% του συνόλου (ψηφισάντων και μη) ήταν τελικά υπέρ της απεργίας. Ωστόσο η απεργία έγινε, με τη συμμετοχή όσων θέλησαν να απεργήσουν.

7) Η διοίκηση του μετρό όχι μόνο δεν έκανε την πάπια (ή τον Πόντιο Πιλάτο ή όποια άλλη σχετική παρομοίωση προτιμάτε) αλλά συνεχίζει να εκτελεί την αποστολή της, έχοντας ανεβάσει ειδική σελίδα στο site με ζωντανή ενημέρωση κατά τη διάρκεια της απεργίας.

8) Η διοίκηση του μετρό φρόντισε ενεργά να παράσχει εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης στο κοινό για τη διάρκεια της απεργίας.

9) Όλες οι γραμμές του Μετρό εκτός από μία λειτούργησαν, αλλά με αρκετούς σταθμούς κλειστούς και με λιγότερα δρομολόγια.

10) Για να το συνδέσουμε και με τα θέματα της αυτοδιοίκησης τα οποία έθιξα την προηγούμενη εβδομάδα (και στα οποία θα επανέλθω), η εταιρεία που διαχειρίζεται τον Υπόγειο του Λονδίνου, η TfL, ανήκει στη δικαιοδοσία του Δημάρχου...

Πηγές:

Guardian: http://www.guardian.co.uk/uk/2010/aug/24/tube-strikes-job-cuts

BBC News: http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-london-10819227

Financial Times: http://www.ft.com/cms/s/0/5a6613c4-b995-11df-968f-00144feabdc0.html?ftcamp=rss

TFL (επίσημο site-ειδική σελίδα απεργίας): http://www.tfl.gov.uk/?eomid=1.0.4246

Επίσημος κώδικας που ρυθμίζει τα της ψηφοφορίας για απεργία: http://www.bis.gov.uk/files/file18013.pdf

Κατά Λάθος Ανακοίνωση του Ανασχηματισμού...;

Σε έγγραφο του Υπ. Εσωτερικών που κατατέθηκε στη Βουλή πριν λίγη ώρα, σχετικά με την κατάργηση φορέων του δημοσίου, εμπεριέχεται αναφορά σε "Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής" (σελ. 3, παράγραφος 16, 2. 1.) και όχι σε "Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής".

Πρόκειται για μικρο-παράβλεψη του συντάκτη του εγγράφου ή τους ξέφυγε και ανακοίνωσαν πρόωρα ότι ο τομέας της ενέργειας διαχωρίζεται (ξανά) από το Υπουργείο Περιβάλλοντος;

Τα κόμματα και τα χρίσματα

Εξαιρετικό, προχθεσινό άρθρο του Νάσου Νασόπουλου, από το Πατρινό thebest.gr για την πρακτική των χρισμάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση.

"Η Βρετανία κατακλύζεται από οδικές πινακίδες"

Συνεχίζοντας από τη λογική του προηγούμενου άρθρου, σκέφτηκα να αναλύσω μια μικρή ειδησούλα από τη Βρετανία που μπορεί να μας δώσει μια εικόνα για το διακριτό ρόλο κράτους και δήμων σε αυτή τη χώρα και για το πως λειτουργούν τα υπουργεία της κεντρικής κυβέρνησης μιας δυτικής χώρας. Αρχικά διαβάστε την πρόχειρη μετάφραση της είδησης και στη συνέχεια τα (αριθμημένα) σχόλιά μου:

Η Βρετανία κατακλύζεται από οδικές πινακίδες, μας πληροφορεί το Reuters (Britain being "overrun" by street signs). Ο Υπουργός "Κοινοτήτων"(1) και ο Υπουργός Μεταφορών καλούν (2) τα τοπικά συμβούλια (δήμους) να περιορίσουν τις περιττές οδικές πινακίδες και κάθε είδους σημάνσεις και επιγραφές που χαλάνε την αίσθηση του τοπίου των αγγλικών πόλεων. "Οι δρόμοι μας χάνουν τον Αγγλικο τους χαρακτήρα",(3) είπε ο Υπουργός. "Κατακλυζόμαστε από κακοφτιαγμένες πινακίδες, μεγαλόσχημες επιγραφές, εμβαλωματικές οδοστρώσεις και αποκλεισμένους δρόμους (4) που σπαταλούν τα χρήματα των φορολογουμένων και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κλείνουν οι λακούβες ή για να μειωθούν οι τοπικοί φόροι" (5). Ακόμη και τα (υπερβάλλοντα) φανάρια δεν ξέφυγαν από το στόχαστρο των δύο υπουργών. (6) Η κυβέρνηση λέει πως σε πολλές περιπτώσεις οι δήμοι εγκαθιστούν υπερβολικές σημάνσεις λόγω της εσφαλμένης εντύπωσης ότι έχουν τη νομική υποχρέωση να το κάνουν.(7)

"Για να είναι αποτελεσματικές οι επιγραφές θα πρέπει ο αριθμός τους να είναι ο μικρότερος δυνατός", είπε ο Υπουργός.(8)

Όταν ξηλώθηκε η υπερβάλλουσα αστική επίπλωση από μια κεντρική οδό του Λονδίνου τα ατυχήματα μειώθηκαν κατά 47%. (9)

Το Υπουργείο Μεταφορών επανεξετάζει την πολιτική για τις οδικές σημάνσεις (10) και θα δημοσιεύσει νέες συμβουλές (11) για το πως να μειωθεί η υπερβολική χρήση τους εντός του έτους.(12)

Τα σχόλιά μου:

(1) Το Υπουργείο λέγεται απλά "Κοινοτήτων" (δήμων, δηλαδή). Δεν χρησιμοποιούνται μεγαλοπρεπείς λέξεις του στυλ "αυτοδιοίκηση", γιατί δεν υπάρχει λόγος...

(2) Τα Υπουργεία δεν κάνουν τα ίδια έργα και δεν ξηλώνουν πινακίδες (όπως σε κάποιες βαλκανικές χώρες...) αλλά καλούν τους δήμους να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Και παράλληλα και τις διάφορες οργανώσεις πολιτών.

Η επισήμανση γίνεται προς όλους τους δήμους και όχι μόνο προς 1-2 μεγάλους...

(3) Η αισθητική και η σχεδίαση δεν φαίνεται να θεωρούνται λεπτομέρειες άνευ ουσίας από τους δύο Υπουργούς.

(4) Όποιος Έλληνας έχει πάει στην Αγγλία πιθανώς να θεωρήσει τις επισημάνσεις των δύο υπουργών υπερβολικές. Προφανώς κινητοποιούνται εγκαίρως, πριν το πρόβλημα πάρει μεγάλες διαστάσεις και ξεφύγει από τον έλεγχο.

(5) Στη λογική των υπουργών υπάρχει και η δυνατότητα μείωσης των φόρων (έστω αυτών που δεν είναι της άμεσης αρμοδιότητάς τους)

(6) Το ότι αναφέρονται και στα φανάρια δείχνει ότι δεν ασχολούνται απλώς με το τι είναι νόμιμο ή παράνομο (προφανώς τα φανάρια είναι νόμιμα) αλλά και με το τι είναι χρήσιμο ή άχρηστο...

(7) Αναγνωρίζεται η πιθανή καλή πρόθεση ορισμένων δήμων, ίσως ως ένδειξη καλής θέλησης από πλευράς των υπουργών. Αντίστοιχα, και οι δήμοι μάλλον δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται από εκτεταμμένη διαφθορά και να κάνουν περιττές προμήθειες υλικών (καθώς η κεντρική κυβέρνηση έχει ήδη φροντίσει ώστε στο Αγγλικό δημόσιο να γίνεται όχι μόνο έλεγχος νομιμότητας των δαπανών αλλά και έλεγχος σκοπιμότητάς τους, και άρα η πιθανότητα για μίζες και λαμογιές είναι εκ των πραγμάτων μειωμένη...). Αυτό λέγεται στρατηγική σκέψη και στόχευση...

(8) Και πάλι, βλέπουμε την έμφαση στην αποτελεσματικότητα και όχι απλώς στη νομιμότητα.

(9) Στατιστικά, στατιστικά, στατιστικά...

(10) Το Υπουργείο κινείται εντός του δικού του θεσμικού ρόλου και παράλληλα δείχνει να αναγνωρίζει και τη δική του ευθύνη στη δημιουργία του προβλήματος. Ούτε μπαίνει στα χωράφια των δήμων, ούτε απειλεί να τους πάρει τις αρμοδιότητες, ούτε προκηρύσσει... 'έργα' για το ξήλωμα των πινακίδων.

(11) Και πάλι δείχνει να κινείται εντός του καθορισμένου ρόλου του, διεξάγοντας μελέτες και εκδίδοντας συμβουλευτικές οδηγίες.

(12) Ως προς την εσωτερική λειτουργία της κεντρικής διοίκησης: Δεν φαίνεται (τουλάχιστον από το άρθρο) το υπουργείο να έχει αναθέσει τη μελέτη σε εξωτερικούς συμβούλους / μελετητές (καθεστώς στην ελληνική διοίκηση για λόγους που δεν είναι της παρούσης...) αλλά μάλλον θα κάνει τη δουλειά το ίδιο. Επίσης, δεσμεύεται ότι η δουλειά θα γίνει εντός του έτους (!)- δηλ. σε λιγότερο από 3-4 μήνες...

Και δύο ενδιαφέροντα στοιχεία, σχετικά με το άρθρο:

α) Εδώ μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε για το κτήριο όπου στεγάζεται το Υπουργείο:

http://en.wikipedia.org/wiki/Eland_House

β) Ελληνική νομοθεσία για επιγραφές και διαφημίσεις: εδώ.

«Ποιος σχεδιάζει σ’ αυτήν την πόλη;»

Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα άρθρο με τίτλο «Ποιος σχεδιάζει σ’ αυτήν την πόλη;», αναφερόμενος στη διαρκή και μάλλον ηθελημένη σύγχυση αρμοδιοτήτων που χαρακτηρίζει τα θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης στη χώρα μας και ειδικά την Αθήνα. Αφορμή (καθημερινά υπάρχουν κι άλλες) ήταν πρόσφατο άρθρο στην Ελευθεροτυπία σχετικά με μια θέση στάθμευσης στην Πλάκα. Στο εν λόγω δημοσίευμα αναφερόταν ότι στη διαχείριση της γειτονιάς της Πλάκας εμπλέκονται (μεταξύ άλλων ;) ο Δήμος Αθηναίων, το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ (νυν ΠΕΚΑ), το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Τουρισμού (που πλέον έχει συγχωνευθεί στο Πολιτισμού).

Για άλλα θέματα όπως αυτό της εγκληματικότητας (και των παραγόντων που την προκαλούν) εμπλέκονται παράλληλα με το Δήμο Αθηναίων, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το Υπουργείο Υγείας (με τις χωροθετήσεις ιδρυμάτων τύπου ΟΚΑΝΑ), το Υπουργείο Εσωτερικών (καθώς αυτό ουσιαστικά θέτει τους κανόνες λειτουργίας όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών...), κ.ο.κ.

Βέβαια, η θλιβερή αλήθεια είναι ότι οι υπεύθυνοι των δήμων που διαμαρτύρονται για τη σύγχυση αρμοδιοτήτων συχνά πρωτοστατούν στην κακοδιαχείριση. Ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, η καταγγελλόμενη ως σύγχυση αρμοδιοτήτων δεν είναι παρά ηθελημένη άγνοια ή διαστρέβλωση των ορίων που ο νόμος θέτει για την κάθε δημόσια υπηρεσία. Παραμένει ωστόσο το γεγονός ότι η πατερναλιστική στάση της κεντρικής διοίκησης έναντι της αυτοδιοίκησης εμποδίζει την τελευταία να ωριμάσει και να ενηλικιωθεί, καταδικάζοντάς την σε μια παρατεταμένη νηπιακή ηλικία.

Παράλληλα, και χειρότερο όλων, παρεμποδίζεται η δυνατότητα του πολίτη να ζητήσει λογοδοσία από τους εκάστοτε διοικούντες της κεντρικής ή της τοπικής διοίκησης (κάτι το οποίο πιθανώς να ικανοποιεί αμφότερους...).

Τελικά την απάντηση στο ερώτημά μου την έλαβα προχθές, ειδικά για την Αθήνα, με την ειδική συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου: Στην Αθήνα «σχεδιάζει» (προσοχή στα εισαγωγικά) όλο το Υπουργικό Συμβούλιο (και από κοντά, ενίοτε, κι ο Δήμος).

Βέβαια το ερώτημα εμπεριέχει μία αντίφαση, που έχει να κάνει με την έννοια της ανθελληνικής λέξης «σχεδιασμός». Καθώς, όταν «σχεδιάζουν» (με εισαγωγικά) πολλοί, το αποτέλεσμα είναι να μη σχεδιάζει (άνευ εισαγωγικών) κανένας. Άρα η απάντηση είναι απλή. Με τις ελληνικές πόλεις (και ιδίως την επικοινωνιακά εύφορη Αθήνα) ανακατεύονται οι πάντες, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα ο ουσιαστικός, μακροπρόθεσμος, σε ισχυρά θεσμικά θεμέλια σχεδιασμός να παραμένει ζητούμενο… Κάποιες πατριωτικές εξάρσεις της στιγμής είναι καταδικασμένες να πάρουν την κάτω βόλτα, όταν αλλάξουν κάποια από τα ανακατευόμενα πρόσωπα ή κάποιοι πολιτικοί συσχετισμοί ή όταν κάποια οξυμένα προβλήματα αντιμετωπιστούν προσωρινά με κάποια «μέτρα» και η πολιτικό-επικοινωνιακή επικαιρότητα μετατοπιστεί κάπου αλλού.

Η ουσιαστική, θαρραλέα και ολοκληρωμένη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, και ειδικά το Δήμο Αθηναίων θα ήταν μια καλή αρχή, μαζί με τη δημιουργία ενός Δήμου Αθηναίων με διευρυμένα διοικητικά όρια, κάτι που απέφυγε επιμελώς ο Καλλικράτης. Όμως η Αθήνα χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως πεδίο δράσης των πρωταγωνιστών της κεντρικής πολιτικής σκηνής (άλλοτε με καλύτερα και άλλοτε με χειρότερα αποτελέσματα) καθώς ο επικοινωνιακός αντίκτυπος της οποιασδήποτε παρέμβασης είναι μεγάλος. Δεδομένης της έλλειψης διάθεσης για ένα μεγάλο, ισχυρό, με αυτονομία πόρων και αρμοδιοτήτων, Δήμο Αθηναίων θα μπορούσε να επιδιωχθεί μια άλλη λύση. Λύση ανορθόδοξη μεν, αλλά θεσμικά καθαρή (αν οι καθαρές λύσεις είναι επιθυμητές...). Η κατάργηση δηλ. του διοικητικού μηχανισμού του Δήμου Αθηναίων και η δημιουργία ενός Υπουργείου Αθήνας, έτσι ώστε να είναι τουλάχιστον σαφές ότι η αρμοδιότητα για τα θέματα της Αθήνας ανήκει στην εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση και μόνο σ’ αυτήν. Έτσι, θα μπορούσε τουλάχιστον να φανεί αν για το κακό χάλι της Αθήνας ευθύνεται μόνο η κακή (υποτίθεται) ιδέα της αυτοδιοίκησης, ή αν είναι άλλοι οι παράγοντες που υποβόσκουν και διαπερνούν τη λειτουργία τόσο των κεντρικών όσο και των τοπικών διοικητικών μηχανισμών.

Αυγουστιάτικη Αθήνα

Όσοι έχουμε μείνει στην Αθήνα αυτές τις μέρες έχουμε τη δυνατότητα να τη βλέπουμε λίγο πιο κοντά σ' αυτό που είναι οι πραγματικές πόλεις.

Η διαδρομή για τη δουλειά παίρνει σχεδόν μισή ώρα λιγότερο.

Η οδήγηση στους ίδιους δρόμους, της ίδιας πόλης, είναι πιο χαλαρή και οι λακούβες μοιάζουν να εξαφανίστηκαν (γιατί μπορείς και τις αποφεύγεις χωρίς κίνδυνο). Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να τρέξεις και να επιταχύνεις, γιατί απλά δεν κολλάς πουθενά. Παρκάρεις μεν ακόμη στο δρόμο αλλά βρίσκεις θέση πιο εύκολα.

Ακόμη και τα πεζοδρόμια δείχνουν πιο καθαρά και πιο άδεια από σκουπίδια (γιατί υπάρχουν λιγότεροι να πετάξουν σκουπίδια και ν' αφήσουν αντικείμενα ή να παρκάρουν πάνω σ'αυτά).

Οι κάδοι ανακύκλωσης δεν είναι ξεχειλισμένοι.

Μέρα μεσημέρι, 40 βαθμοί Κελσίου, και έχεις την πολυτέλεια να αδιαφορήσεις για τη ζέστη. Είσαι πίσω στο σπίτι σου σχεδόν μια ώρα νωρίτερα και τίποτα δε μοιάζει ικανό να σου χαλάσει τη διάθεση. Έχεις πάρει μια γεύση του πως είναι να ζεις σε μια φυσιολογική πόλη.

Τα τετριμμένα αιτήματα των επαγγελματιών συνδικαλιστών του τύπου ..."αύξηση 3% αντί για αύξηση 1,5%" δεν σου φαίνονται απίστευτα ανούσια και μίζερα; Πόσο θα βελτίωναν πραγματικά τη ζωή σου, σε σύγκριση με τη βελτίωση αυτής της καλοκαιρινής μέρας σ'αυτή την ημι-φυσιολογική πόλη;

Υ.Γ. Αν παίρνεις Μετρό και λεωφορεία για τη δουλειά, μάλλον το παραπάνω κείμενο σου φαίνεται βλακώδες...

Υ.Γ. 2 Όχι, η λύση δεν είναι "να μείνουμε οι μισοί στην Αθήνα". Η λύση είναι μια ανθελληνική λέξη... (βλ. επόμενη ανάρτηση)